Η τρόικα κόβει τα φτερά της Πολεμικής Αεροπορίας με τέσσερα «χτυπήματα»

♦ 0ι περικοπές που μεγαλώνουν το χάσμα με την Τουρκία, η απόσυρση «γερασμένων» μαχητικών, η έλλειψη ανταλλακτικών και η μείωση των ωρών πτήσης οδηγούν την «ασπίδα» της χώρας σε πλήρη αποσύνθεση.

Η αξιωματική αλή­θεια ότι το αερο­πορικό όπλο κυρι­αρχεί στον σύγχρονο πόλε­μο και αποτελεί τον κεντρι­κό πυρήνα του αμυντικού μηχανισμού κάθε χώρας για την Ελλάδα είχε ανέκα­θεν πολύ μεγαλύτερη ση­μασία. Ο λόγος προς τούτο ήταν ότι απέναντι στη μεγά­λη συνολική υπεροχή των τουρκικών ενόπλων δυνά­μεων, κυρίως των χερσαίων, η Ελλάδα αντιπαρέθετε μία...
ισχυρή Αεροπορία, η οποία αν και κατά τι μικρότερη της τουρκικής, ήταν σε θέση να καταστήσει κάθε προσπά­θεια υλοποίησεως των σχε­δίων των Τούρκων εναντίον της χώρας μας ιδιαίτερα δα­πανηρή αν όχι και απαγορευτική. 

Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που το αμυντι­κό μοντέλο της χώρας ήταν ανέκαθεν «αεροποροκεντρικό», είχε δηλαδή μία σημαντικά ισχυρότερη Αε­ροπορία σε σχέση με τους άλλους Κλάδους των Ενό­πλων Δυνάμεων, εξισορροπώντας έτσι τις σημαντικές ελλείψεις σε προσωπικό του Ε.Σ και σε μέσα του Π.Ν. (σε σχέση με τους αντίστοιχους τουρκικούς Κλάδους). Κεντρικό στοιχείο της ελλη­νικής αεροπορικής ισχύος ήταν ανέκαθεν το υψηλό­τατο επίπεδο των χειριστών της Π.Α, το οποίο, όπως και σε κάθε άλλη αεροπορία του κόσμου, επιτυγχάνετο με τη συνεχή εκπαίδευ­ση που, φυσικά, συνεπάγε­ται τον κατάλληλο αριθμό ωρών πτήσεως. 

Αποδόμηση 

Αυτόν τον κεντρικό πυλώνα της ελληνικής άμυνας αποδομεί συστηματικά η τρόικα, εκμεταλλευόμενη την παντελή αδυναμία των τε­λευταίων κυβερνήσεων να προστατεύσουν τα κονδύλια των αμυντικών δαπανών. Η πρώτη και μείζων συνέπεια των πέραν πάσης λογικής περικοπών που επέβαλε η τρόικα ήταν η κατάργηση του αεροπορικού μοντέλου της άμυνας που ακολουθούσε μέχρι τώρα η Ελλάδα, η οποία έγινε με την ακύρω­ση του προγράμματος προ­μήθειας νέων μαχητικών αεροσκαφών προς αντιμε­τώπιση της απειλής των 100 αεροσκαφών F-35 τε­χνολογίας stealth της Τουρκίας, του προγράμματος αντικαταστάσεως αεροσκα­φών που απωλέσθησαν λό­γω ατυχημάτων και των διάφορων προγραμμάτων εκ­συγχρονισμού άλλων κ.λ.π. 

Το δεύτερο πλήγμα για την ελληνική Π.Α ήταν η μείωση της εγκεκριμένης από το ΚΥΣΕΑ οροφής της, με την εκ των πραγμά­των αναγκαία πλέον από­συρση 43 αεροσκαφών Α-7, που αφήνουν ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Αποτέλε­σμα τούτου ήταν η ηγεσία της χώρας να προσπαθήσει να δικαιολογήσει την τε­ράστια αυτή τρύπα με επι­χειρήματα περί δήθεν νέας δομής δυνάμεων, λες και η νέα δομή θα κάλυπτε τη σκληρή αλήθεια των αριθ­μών! Πίσω από αυτή τη θέ­ση ήταν προφανώς η φημολογούμενη αντίληψη περί αποφάσεως για διατήρηση μικρότερο αριθμού αεροσκαφών, που όμως θα ήταν σε θέση να πετούν κ.λ.π., αντί μίας ονομαστικά μεγαλύτερης δυνάμεως, η συ­ντήρηση της οποίας δεν θα ήταν εφικτή υπό τις παρούσες συνθήκες. 

Το τρίτο και ορατό πλέον πλήγμα προέκυψε από την επί σειράν ετών πλέον έλλειψη ανταλλακτικών, που μείωσε ακόμη περισσότερο τη διαθεσιμότητα των αεροσκαφών και δη σε επίπεδα απαράδεκτα. Για να γίνει αντιληπτή η πραγματική έννοια της μειωμέ­νης διαθεσιμότητας, επισημαίνεται το αυτονόητο και συγκεκριμένως το γεγονός ότι μία διαθεσιμότητα της τάξεως του 50% σημαίνει ότι, αν μία αεροπορία έχει στο οπλοστάσιο της 100 αε­ροσκάφη, στην ουσία διαθέτει μόνο 50. 

Σημ.: Η πρόσφατη και καθυστερημένη κατά δύο και πλέον έτη απόφαση του ΚΥΣΕΑ για αγορά ανταλλακτικών κινητήρων για τα F-16 block 52+ δεν θα αλ­λάξει την κατάσταση για τα προσεχή περίπου δύο χρό­νια λόγω του μεγάλου χρό­νου εκτελέσεως της. 

Τα καύσιμα 

Το τέταρτο και σημαντικό­τερο στοιχείο που επηρεά­ζει σε τεράστιο βαθμό και δη μακροπρόθεσμα την Π.Α εί­ναι ο αριθμός των ωρών πτήσεως που «βάζουν» οι χείρι­στες, λόγω της μειωμένης διαθεσιμότητας αλλά κυρίως των απαράδεκτα χαμη­λών κονδυλίων για καύσι­μα. Συνέπεια τούτου είναι να επέρχεται πλέον -εκτός από την ποσοτική- και ποιοτική υποβάθμιση της ισχύος της Π.Α και να χάνεται το κυριότερο πλεονέκτημα της τα τελευταία 40 χρόνια, που ήταν το ποιοτικό προβάδι­σμα των ιπταμένων της. 

Η σκληρή πραγματι­κότητα προκύπτει από τα ακόλουθα στοιχεία που συγκέντρωσε η στήλη έπειτα από έρευνα. Εδώ και περίπου έναν χρόνο οι ώρες που βάζουν οι χειριστές είναι έξι ώρες τον μή­να οι παλαιοί χειριστές. οκτώ ώρες οι έμπειροι (αυ­τοί που έχουν περί τις 500 ώρες πτήσεως στο ενεργητικό τους) και 10 ώρες τον μήνα οι νέοι χειριστές. 

Ειδικώς για τα F-16 block 52 οι ώρες είναι ακό­μη λιγότερες λόγω και της ελλείψεως ανταλλακτικών, με τους τελευταίους δύο μήνες οι ώρες πτήσεως των χει­ριστών να ανέρχονται σε πέ­ντε ώρες τον μήνα για τους παλαιούς χειριστές, εφτά για τους έμπειρους και εν­νιά για τους νέους. 

Ένα εθνικό έγκλημα σε εξέλιξη 

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις για να καταλήξει κανείς στο λυπηρό συμπέρασμα ότι μέσα στα αμέσως προσεχή χρόνια η ελληνική Π.Α, έπειτα από μία μακρά περίοδο ισχύος που αποκτήθηκε πανάκριβα, με χρήμα, πολύ κόπο και αίμα, από μια δύναμη με παγκόσμια αναγνώριση και καμάρι του έθνους θα καταλήξει σε μία Αεροπο­ρία της σειράς και κυρίως χωρίς καμία ελπίδα για ανά­καμψη. Γιατί, ως γνωστόν, ό,τι χαλάει δεν ξαναφτιάχνεται… Και αυτό το πραγματικά εθνικό έγκλημα της καταστροφής της πραγματικής ασπίδας του έθνους, με τη μακρά παράδοση αριστείας και την ένδοξη Ιστορία, η κυβέρνηση εξακολουθεί «δυστυχώς και αυτή» να το ανέ­χεται, δεχόμενη παθητικά τις όλο και πιο έντονες πε­ρικοπές του αμυντικού προϋπολογισμού που επιβάλλει η τρόικα. Μία μικρή ερώτηση μόνο: Ο πρωθυπουργός της χώρας Αν. Σαμαράς δεν έχει κανέναν στρατιωτικό σύμβουλο της προκοπής, κυρίως κάποιον προερχόμενο από την Αεροπορία, να τον ενημερώσει τι σημαίνουν η υποβάθμιση σε τέτοιο βαθμό της Π.Α και οι επιπτώσεις της στο σύνολο του αμυντικού μηχανισμού της χώρας; 

Ανεκπαίδευτοι και χωρίς πείρα οι πιλότοι που «σηκώνονται» για τις αναχαιτίσεις 

♦ Υποχωρεί δραματικά και η ποιότητα, αφού οι «παλιοί» δεν μπορούν να μεταφέρουν τις γνώσεις στους νεότερους. 

ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ αντιληπτή η έκταση της ζημίας που προκαλείται στο αξιόμαχο της Π.Α, αρκεί να αναφερθεί ότι τα νατοϊκά στάνταρντ προβλέπουν 180-200 ώρες πτή­σης τον χρόνο. Η σύγκριση είναι συντριπτι­κά εις βάρος των Ελλήνων ιπτάμενων, που πετούν κατά κατηγορία ιπταμένων (παλαι­οί, έμπειροι, νέοι) 60-72 ώρες, 84-96 ώρες και 108-120 ώρες! Πέραν του περιορισμού των ωρών πτήσεως, υπάρχει ακόμη και μεί­ωση της διάρκειας κάθε εξόδου, με μέγιστη διάρκεια τη μία ώρα πτήσεως, με συνέπεια να επέρχονται οι παρακάτω επιπτώσεις στη δεξιότητα των χειριστών. 

Πρώτον, μειώνεται η εμπειρία σε συγκε­κριμένες αποστολές και συγκεκριμένως σε αποστολές βομβαρδισμού σε ειδικά πεδία βολής, καθώς ο περιορισμός της διάρκειας πτήσεως δεν επιτρέπει την καθημερινή εξά­σκηση των ιπταμένων απομακρυσμένων μο­νάδων. Το ίδιο συμβαίνει και σε αποστολές που συνδυάζουν διάρκεια πτήσεως οε χαμη­λό ύψος πάνω από ξηρά και θάλασσα με εί­σοδο σε πεδίο βολής και επιστροφή στο αε­ροδρόμιο πάλι με χαμηλή πτήση. 

Ομοίως, αποστολές που καλύπτουν όλον τον γεωγραφικό χώρο έτσι ώστε ο ιπτάμενος να είναι εξοικειωμένος με όλες τις ιδιαιτερότητες και τους περιορισμούς διαφορετικών περιοχών. 

Δεύτερον, μειώνεται η εμπειρία των χει­ριστών των μοιρών αναχαιτίσεως εκ του γε­γονότος ότι σημαντικός αριθμός ωρών πτήσεως αφιερώνεται κάθε μήνα σε πραγματικές αναχαιτίσεις τουρκικών αεροσκαφών, κάτι που λειτουργεί εις βάρος των εκπαιδευτικών αποστολών. 

Και τούτο διότι οι πραγματικές αναχαι­τίσεις αποτελούν' μία καλή ευκαιρία για εκ­παίδευση, πλην όμως δεν καλύπτουν όλο το φάσμα των αποστολών που θα κληθούν να πραγματοποιήσουν οε περίπτωση πολέ­μου. Σημ.: Οι σημερινές αναχαιτίσεις γίνο­νται από μεγάλη απόσταση, αλλά σε περί­πτωση πραγματικής εμπλοκής το αναπόφευκτο αποτέλεσμα του «ανακατέματος» (merge) μεγάλου αριθμού αεροσκαφών έχει ανάγκες και για άλλες δεξιότητες. 

Τρίτον και λίαν σημαντικό, είναι το γεγονός ση η τεράστια πείρα των παλαιότερων ιπταμένων δεν μπορεί να μεταδοθεί στους νεότερους, με αποτέλεσμα αυτή να χαθεί σταδιακώς. 

Στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν (μέχρι πριν από 7-10 χρόνια), οι πολεμικές μοίρες διέθεταν τουλάχιστον 5-7 ιπταμένους με πείρα 2.500-3.000 ώρες πτήσεως. Στις ση­μερινές μονάδες η μέγιστη πείρα είναι της τάξεως των 1.800-2.200 ωρών, η οποία περιορίζεται σε 3-5 ιπταμένους, ενώ στα αμέσως επόμενα χρόνια το επίπεδο αυτό θα πέσει ακόμη πιο κάτω. 

Ανοίγει (!) επικίνδυνα η ψαλίδα με τον στρατό της πάνοπλης Τουρκίας 

♦ Τι δείχνει η ακτινογραφία των δυνάμεων που διαθέτουν οι γείτονες. Μόνο σε έναν χρόνο αύξησαν τους άνδρες που υπηρετούν κατά 11.982 άτομα, παράλληλα με τους υπερσύγχρονους εξοπλισμούς 

Μόνον ανησυχία και προ­βληματισμό δημιουρ­γούν τα στοιχεία που διέρρευσαν πριν από λίγες ημέρες για το εύρος του προσωπικού (στρατιωτικού και πολιτικού) των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. 

Ο προβληματισμός αυτός με­γαλώνει επικίνδυνα από το γεγο­νός ότι οι ΤΕΔ το τελευταίο χρονι­κό διάστημα, αλλά και στο μέλλον, εξοπλίζονται με σύγχρονα οπλικά συστήματα που απειλούν τις ισορροπίες στο Αιγαίο, εις βάρος φυσι­κά των Ελληνικών Ενόπλων Δυ­νάμεων, όπως κατ' επανάληψιν έχουν αναφέρει η «κυριακάτικη δημοκρατία» και η «δημοκρα­τία». Ειδικότερα, οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις (TSK: Turk Silahli Kuvvetleri), συμπεριλαμ­βανομένων των Χερσαίων (ΚΚΚ: Kara Kuvvetleri Komutanili), Ναυτικών (TDK: Turk Deniz Kuvvetleri), Αεροπορικών (THK: Τϋrk Ηaνa Κuvvetleri) Δυνά­μεων, της Στρατοχωροφυλακής (Jandarma Genel Komutaniii) και της Ακτοφυλακής (Sahil Guvenlik Komutaniii), αριθμούν συνολικά 723.741 άτομα, εκ των οποίων οι 52.260 είναι πολιτικό προσωπικό (διοικητικοί υπάλληλοι, εργατοτεχνίτες κ.λ.π.). 

Αυτά τα εξαιρετικά ενδιαφέρο­ντα στοιχεία καταγράφονται σε μια μελέτη του Ινστιτούτου Αναλύσε­ων Ασφάλειας και Άμυνας (IΑΑΑ), σε συνεργασία με το έγκυ­ρο ειδησεογραφικό αμυντικό σάιτ defence-point.gr. 

Το προσωπικό 

Σε ό,τι αφορά το στρατιωτικό προ­σωπικό όλων των προαναφερόμενων κλάδων, αυτό ανέρχεται συνο­λικά σε 671.481 άτομα, εκ των οποί­ων 208.401 άτομα είναι το επαγ­γελματικό προσωπικό. Το σύνολο του προσωπικού θητείας ανέρχε­ται σε 463.080 άνδρες εκ των οποί­ων οι 145.755 άνδρες υπηρετούν τη θητεία τους στη Στρατοχωροφυλακή. Τέλος, κατά τη διάρκεια ενός έτους, η συνολική οροφή των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (TSK), συμπεριλαμβανομένων των Χερσαίων (ΚΚΚ), Ναυτικών (TDK), Αεροπορικών (ΤΗΚ) Δυ­νάμεων της Στρατοχωροφυλακής (Jantarma) και της Ακτοφυλακής (Sahil Guvenlik Komutaniii), αυ­ξήθηκε από 711.759 σε 723.741, δη­λαδή κατά 11.982 άτομα. 

Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει σε δύο Κλάδους των Τουρκι­κών Ενόπλων Δυνάμεων, τη Στρατοχωροφυλακή και την Ακτοφυλα­κή που παρουσιάζουν ειδικό ενδι­αφέρον για τη χώρα μας. Η πρώτη, η Στρατοχωροφυλακή (Jandarma Genel Komutaniii), έχει πλέον με­τατραπεί σε μία εντυπωσιακού μεγέθους, κατά βάση στρατιωτική δύ­ναμη, η οποία επανδρώνεται από τουλάχιστον το 30% του συνολι­κού επαγγελματικού προσωπικού αλλά και του προσωπικού θητείας που διαθέτει η Τουρκία συνολικά. 

Υπενθυμίζεται ότι για το 2013 η οροφή της ανέρχεται σε 211.185 άτομα, συμπεριλαμβανομένων και 3.603 πολιτικών υπαλλήλων. Αν και η υπέρμετρη ανάπτυξη τη» Στρατοχωροφυλακής έχει επηρε­αστεί και από πολιτικές σκοπιμότητες, καθώς την τελευταία δεκα­ετία ο Κλάδος φαίνεται ότι χρησι­μοποιήθηκε από τους ισλαμιστές ως «δούρειος ίππος» για την άλω­ση των άλλων Κλάδων (υπενθυμί­ζεται ότι ο στρατηγός Necdet Ozel, αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Τουρκικών Ενόπλων Δυνά­μεων, έχει διατελέσει διοικητής Στρατοχωροφυλακής), που θεωρούνταν κάστρα του κεμαλισμού, εντούτοις έχει και σημαντικές, για τη χώρα μας, επιχειρησιακές συνέπειες. 

Το Κουρδικό 

Έχοντας ως κύρια αποστολή την αντιμετώπιση του κουρδικού αντάρτικου, ιδιαίτερα στις νοτιοανατολικές επαρχίες της Τουρκίας, το μέγεθος, η σύνθεση του προσω­πικού (61.276 άτομα είναι το επαγ­γελματικό στρατιωτικό προσωπικό της), ο εξοπλισμός της και το αυξανόμενο επίπεδο επιχειρησιακής ικανότητας (αποτέλεσμα της μα­κρόχρονης εμπλοκής σε επιχειρή­σεις) προοιωνίζονται ότι πολύ σύ­ντομα -αν αυτό δεν έχει ήδη πλήρως επιτευχθεί- θα είναι απόλυτα έτοιμη και ικανή ώστε να αντιμετωπίσει την κουρδική απειλή χωρίς την εμπλοκή - συνδρομή των Τουρκικών Χερσαίων Δυνάμε­ων (ΚΚΚ). Αν μάλιστα συνυπο­λογιστεί ότι η Τουρκική Αστυνο­μία που σαφώς είναι επικεντρω­μένη στα καθαρόαιμα αστυνομι­κά καθήκοντα, αριθμεί περί τους 228.000 άνδρες και γυναίκες, είναι αυτονόητο ότι, σε περίπτωση που απαιτηθεί η Στρατοχωροφυλακή μπορεί να αφοσιωθεί στο καθα­ρά στρατιωτικό επιχειρησιακό της έργο (αντιανταρτικές επιχειρή­σεις, ασφάλεια ζώνης εσωτερικού κλπ.). Κατά συνέπεια οι ΚΚΚ δια­θέτουν την ελευθερία προσανατο­λισμού και επικέντρωσης της συ­νολικής ισχύος τους όπου το επι­θυμούν ή απαιτηθεί, εντελώς απε­ρίσπαστες. 

Όσον αφορά την Ακτοφυλακή (Sahil Guvenlik Komutaniii), πα­ρά το μικρό σχετικά μέγεθος του ανθρώπινου δυναμικού της (5.492 άτομα συμπεριλαμβανομένων και 869 πολιτικών υπαλλήλων), εντούτοις αποτελεί μια υψηλού ποιοτικού επιπέδου δύναμη, αφού το 55,1 % του στρατιωτικού της προ­σωπικού είναι επαγγελματικό. Κα­θώς το ζήτημα των Αποκλειστι­κών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) στην ευρύτερη περιοχή φαίνεται ότι έχει «ανοίξει» συνολικά, είναι προφανές ότι η Τουρκία μεθοδι­κά προετοιμάζει μια αστυνομική - (παρα)στρατιωτική δύναμη, ικα­νή να αναλάβει όλο το φάσμα των αποστολών αστυνόμευσης, επιτή­ρησης, έρευνας και διάσωσης. 

Τεράστια δεξαμενή νέων κάτω των 30 

Με βάση αυτό τα στοιχεία, που αφορούν το ανθρώπινο δυναμικό, είναι εμφανές ότι η Τουρκία συνεχίζει την ανάπτυξη των Ενόπλων Δυνάμεων της σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο ποιοτικά αλλά κα ποσοτικά (υπενθυμίζεται η αύξηση του συνολικού προσωπικού κατά 11.982 άτομα μέσα σε έναν χρόνο). Βέβαια αυτό είναι εφικτό λόγω της τεράστιας δεξαμενής ανθρωπίνου δυναμικού που διαθέτει αλλά και του νεαρού του πληθυ­σμού της. Με συνολικό πληθυσμό περί τα 80.000.000 (78.785.548 για το 2011 με βάση τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας), το 26£% των αρρένων κατοίκων έχει ηλικία κάτω από 30 έτη, ενώ το20,6 % έχει ηλικία μεταξύ 30 και 64 ετών. Με εκτιμήσεις του 2008 οι Τούρκοι άρρε­νες μεταξύ 16 και 49 ετών ανέρχονται σε περισσότερα από 17.000.000! 

Αυτή η νεαρής ηλικίας δεξαμενή ανθρώπινου δυναμικού επιτρέπει όχι μόνο τη συντήρηση, ανανέωση και αύξηση του επαγγελματικού στρατιωτικού προσωπικού (το 2013 ανέρχεται σε 208.401 άτομα), εφόσον απαιτηθεί ή μπορεί για οικονομικούς πρωτίστως λόγους να επιτευχθεί, αλλά και την απόδοση 463.080 ανδρών ως στρατεύσεων σε 15μηνη βάση (όση είναι, κατά μέσον όρο η διάρκεια της θητείας στην Τουρκία). 

Υψηλή επάνδρωση σε καιρό ειρήνης 

Σε σχέση με τα αριθμητικά δεδομένα, θα πρέπει να επισημανθεί και ένα άλλο φαινόμενο, το οποίο, εκ πρώτης όψεως, ίσως φαντάζει παρά­δοξο. Με βάση το στοιχεία του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Με­λετών (NSS: International Institute for Strategic Studies) το 2011 (Military Balance 2012), οι εφεδρείες των Τουρκικών Ενό­πλων Δυνάμεων ανέρχονται συνολικά σε 378.700 άτομα, δηλαδή μι­κρότερες κατά περίπου 22% από τους στρατευσίμους που υπηρετούν τη θητεία τους σε 15μηνη περίοδο. Εξ αυτών 258.700 αποτελούν τις εφεδρείες των Χερσαίων Δυνάμεων (ΤΚΚ), 55.000 των Ναυτικών Δυνάμεων (TDK), 65.000 των Αεροπορικών Δυνάμεων (ΤΗΚ) και 50.000 των παραστρατιωτικών, κυρίως δηλαδή της Στρστοχωροφυλακής. 

Συγκρίνοντας τα αριθμητικά στοιχεία που αφορούν τις ενεργές και τις εφεδρικές δυνάμεις, εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι για την από­κτηση της πολεμικής σύνθεσης οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις κινη­τοποιούν μικρό κλάσμα του ανθρώπινου δυναμικού που διαθέτουν. Η εξήγηση είναι εξαιρετικά απλή: Ήδη από τον καρό της ειρήνης βρί­σκονται σε υψηλότατα ποσοστά επάνδρωσης, τα οποία σε πολλές πε­ριπτώσεις φθάνουν το 100%!

Από τον Μάνο Ηλιάδη

(Κυρ.Δημοκρατία-13/1/2013)