Ταγίπ Ερντογάν, άνοδος και πτώση

0 εμφύλιος στη Συρία και η συμφωνία με τους Κούρδους κλονίζουν τη θέση τού άλλοτε πανίσχυρου άντρα. 

Παρά την επί μία και πλέον εικοσαετία σκανδαλώδη στήριξη του Τούρκου πολιτικού Ταγίπ Ερντογάν από κύκλους της Wall Street, από ορισμένα πρόσωπα της Επιτροπής Ασφάλειας και Ενέργειας των ΗΠΑ και, τέλος, από τον πακτωλό χρημάτων του Κατάρ, αλλά και πολλών Σουνιτικών ισλαμικών οργανώσεων, ο κ. Ερντογάν κινδυνεύει να βρεθεί από στιγμή σε στιγμή στη δίνη καταστροφικών εξελίξεων... 

Οι πολυποίκιλοι πάτρονές του, που σε συ­νεργασία με ολίγα αλλά ισχυρά αμερικανικά πετρελαϊκά συμφέροντα επέλεξαν τον κ. Ερν­τογάν για την υλοποίηση μιας ρεβανσιστικής ολικής επαναφοράς του Σουνιτικού Ισλάμ στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Με­σογείου και του Καυκάσου, διαισθάνονται πλέον ότι η κατάσταση έχει πλέον ξεφύγει από τους αρχικούς τους σχεδιασμούς. 

Η μάχη της Συρίας, μια πολύπλοκη γεω­πολιτική διένεξη, όπου τα συμφέροντα του Ιράν, της Τουρκίας, του Ιράκ, του Κατάρ, της Αιγύπτου, του Ισραήλ, του Αζερμπαϊτζάν, της Κύπρου, της Ελλάδας, της Σαουδικής Αρα­βίας, της Ρωσίας, της Κίνας, των ΗΠΑ, της Μ. Βρετανίας, της Γαλλίας και όχι μόνον έρχον­ται σε σοβαρή αντιπαράθεση, προκαλεί νέες καταστάσεις όπου η αρχική επιδίωξη του Σουνητικού Τόξου να εδραιωθεί μονοπωλιακά, «αβρόχοις ποσί» σε περιοχές που μελλοντικά θα παράγουν τουλάχιστον το 48% της παγκό­σμιας παραγωγής υδρογονανθράκων, παρα­πέμπεται στις ελληνικές καλένδες εφόσον ουδείς, πλην του κ Ερντογάν και των φανατι­κών ισλαμιστών, είναι αποφασισμένος -αυτήν τη στιγμή τουλάχιστον- να ξεκινήσει έναν νέο Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Η κίνηση Ομπάμα 

Παρά την παιδαριώδη κίνηση του Αμερικανού προέδρου κ. Ομπάμα να πείσει την κυ­βέρνηση του Ισραήλ να συνδράμει Καταριανούς και Τούρκους, σε μια αιφνιδιαστική κατάληψη της Συρίας μέσω εγκληματικών μι­σθοφορικών ανταρτικών ομάδων που δεν ορρωδούν προ ουδενός και που, σύμφωνα με την άποψη της γενικής εισαγγελέως ανθρωπί­νων δικαιωμάτων, χρησιμοποιούν ακόμη και χημικά όπλα, προκειμένου να ενοχοποιήσουν το καθεστώς της Δαμασκού, φαίνεται ότι δεν έγινε αποδεκτή από το Τελ Αβίβ τουλάχιστον στη μορφή που του ετέθη. 

Το Ισραήλ εκτιμώντας ότι η σύγκρουση Σουνιτών Ισλαμιστών και Σιιτών Ισλαμιστών είναι στο μέλλον αναπόφευκτη, οργανώνεται και αναμένει. Προς το παρόν επωφελείται της σύγχυσης που επικρατεί σε Συρία, Λίβανο και Βόρειο Ιράκ, προσβάλλοντας εύκολους στό­χους στον Λίβανο προσπαθώντας να προστα­τεύσει τα εδάφη του από τις ρουκέτες της Σιιτικής Χεζμπολάχ, αντιδρώντας όμως παράλληλα με δυναμικό τρόπο ενάντια στις ενέργειες Σουνιτικών φανατικών Ισλαμιστών της Αλ Κάιντα και άλλων μισθοφόρων του Σουνιτι­κού Τόξου. 

Από τη μεριά τους Ιράν και Ιράκ, δυο κρά­τη που βρέθηκαν αντιμέτωπα στα πεδία των μαχών με εκατομμύρια θύματα, επανεξετά­ζουν τις θέσεις τους και τουλάχιστον όσον αφορά την πλειονότητα των πληθυσμών τους, που είναι Σιίτες ισλαμιστές, αντιδρούν έντονα στη Σουνητική λαίλαπα και δηλώνουν ότι δεν θα επιτρέψουν την εδραίωση του Σουνητικού Τόξου στις περιοχές τους. 

Ένας άλλος παράγοντας που αποτελεί και την αχίλλειο πτέρνα του Τούρκου πρωθυ­πουργού κ. Ερντογάν είναι ο κουρδικός πλη­θυσμός, τόσο εκείνος που διαβιεί εντός της τουρκικής επικράτειας ανερχόμενος σε 18 περίπου εκατομμύρια όσο και εκείνος που ζει σε Συρία και Βόρειο Ιράκ που ανέρχεται σε άλλα 4,5 εκατομμύρια ψυχές. 

Οι πρόσφατες συνομιλίες του Τούρκου πρωθυπουργού με τον ηγέτη των Κούρδων κ. Οτσαλάν, που παραμένει έγκλειστος σε τουρ­κικές φυλακές, οδήγησαν σε περιορισμένες αποχωρήσεις Κούρδων ανταρτών από τουρκικά εδάφη και η συναφθείσα εκεχειρία είναι εύθραυστη και όπως φαίνεται προσωρινή. Και τα δύο μέρη δεν εμπιστεύονται το ένα το άλλο και αναμένουν τις εξελίξεις για να προ­χωρήσουν σε μια πιο γενική συμφωνία ή vα πάρουν και πάλι το τσεκούρι του πολέμου αvά χείρας. 

Νέο-οθωμανικός μανδύας σε μια σκληρή δικτατορία 

Κάτω από αυτές τις συνθήκες η θέση του κ. Ερντογάν, που ειρήσθω εν παρόδω πηγαίνει σύντομα σε εκλογές προκει­μένου να αναλάβει την προεδρία της Τουρκίας και να εφαρμόσει τα Σουνητικά του σχέδια εις βάρος Αλεβιτών και άλλων πολυάριθμων ομάδων μουσουλ­μάνων και μη που ζουν στην τουρκική επικράτεια ως και να αποπερατώσει την κατά μέτωπο επίθεσή του ενάντια στο κατεστημένο των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων συνεχώς εξασθενεί, γιατί κα­νείς δεν είναι δυνατόν να αποδεχθεί τον περαιτέρω εκφασισμό της τουρκικής δημοκρατίας κάτω από τον μανδύα του νεο-οθωμανικού δόγματος που στην ουσία θα αποτελεί μια αισχρή δικτατορία φα­νατικών Σουνητών Ισλαμιστών. Μια τέ­τοιο εξέλιξη δεν εξυπηρετεί φυσικά τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Κίνας και της Ευρωπαϊ­κής Ένωσης. 

Η πτώση του κ. Ταγίπ Ερντογάν έχει ήδη προδιαγραφεί. Ακόμη και οι πλέον ισχυροί υπερασπιστές του αναζητούν ήδη αντικαταστάτη του για να αμβλυν­θούν οι κακές εντυπώσεις που προκαλεί, σε εκατομμύρια πληθυσμού, το δίδυμο Ερντογάν - Νταβούτογλου και να περι­σωθεί ό,τι είναι πλέον δυνατό να περισω­θεί από μια προσπάθεια είκοσι και πλέον ετών στην ευρύτερη περιοχή του Καυκά­σου κα της Ανατολικής Μεσογείου. 

Σε όλες τις περιπτώσεις ο κ Ερντογάν προκειμένου να καταστείλει οριστικά το ΡΚΚ και να «εντάξει» τους κουρδικούς πληθυσμούς στην τουρκική επικράτεια θα πρέπει να προβεί σε θεμελιώδεις παραχωρήσεις, που θα άπτονται των ελευθεριών και της εδαφικής ανεξαρτησίας των κουρδικών πληθυσμών, γεγονός που προκαλεί από τώρα οργή και δέ­ος στο βαθύ κεμαλικό κράτος και τις ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας. 

Μαζί με Νταβούτογλου 

Από τη μεριά του ο πονηρός ανατολίτης κ. Ερντογάν, με τη βοήθεια του ανεκδιήγητου καθηγητή κ. Νταβούτογλου, νόμισε ότι μπο­ρεί να κάνει ομελέτα σπάζοντας στην ουσία ξένα αυγά. Με την όλη στάση που ακολούθη­σε στον πόλεμο της Συρίας, προσπάθησε να πείσει τους Κούρδους ότι θα μπορούσαν να αποκτήσουν ένα ανεξάρτητο Κουρδικό Κρά­τος εκτός της τουρκικής επικράτειας και εις βάρος του Ιράκ και της Συρίας. 

Σε αυτήν του την προσπάθεια, μάλιστα, ο κ. Ερντογάν, μέσω των υποστηρικτών του, έστειλε αφειδώς μεγάλα χρηματικά ποσά και βοήθησε με τις Μυστικές ταυ Υπηρεσίες, περιοχές της Συρίας και του Ιράκ ότου δρούσαν Κούρδοι αλλά και Τσετσένοι μισθοφόροι, που παράλληλα δούλευαν για τα συμφέροντα του Κατάρ, του Αζερμπαϊτζάν και ορισμένων πε­τρελαϊκών εταιρειών που δραστηριοποιούν­ται στην ευρύτερη περιοχή. 

Του Δρος ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΡΑ Καθηγητή- ιστορικού 

(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-27/05/2013)