Ενώ η Αθήνα πραγματική «επαρχία» της Ευρώπης βρίσκεται στα πρόθυρα του Χορού του Ζαλόγγου, καθώς μπερδεύεται ανάμεσα στην καταδίκη πάσης φύσεως ρατσισμού, εθνικισμού, με ολίγη «αλλά καυτερή σάλτσα» από εμβόλιμες, καθ' όλα πονηρές και καθόλου τεκμηριωμένες ακαδημαϊκώς απόψεις για Ποντίους, Αρμενίους, Σμύρνης, Ζαλόγγου και ό,τι άλλο βάζει ο νους, στην Ευρώπη οι εταίροι προσπαθούν να βάλουν μια τάξη στο χάος που έχουν δημιουργήσει με την ύφεση και την επικίνδυνη ανεργία των νέων....
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ο ένας μετά τον άλλον, σχεδόν αλλόφρονες επιμένουν ότι η πολιτική λιτότητας βαίνει προς τη λήξη της και τώρα αρχίζει η επιστροφή της ανάπτυξης στην Ευρωζώνη, που, εκτός των άλλων, πρέπει να λύσει και το πιεστικό θέμα της ανεργίας των νέων.
Όλος αυτός ο καταιγισμός των δηλώσεων λίγο απέχει από τα κούφια λόγια. Οι αλλαγές είναι στα λόγια και δεν είναι στην πράξη. Και τούτο γιατί και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αλλά και το Βερολίνο όλα αυτά τα μεταφράζουν με δύο λέξεις: διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, μεταρρυθμίσεις, μεταρρυθμίσεις.
Λένε δηλαδή, με αλλά λόγια, ότι οι υπερχρεωμένες χώρες (του Νότου) και οι... βεβαρυμμένες, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία κ.λ.π., δεν έχουν άλλη λύση από το να μειώσουν τις δημόσιες δαπάνες τους και να αντιμετωπίσουν τα δημόσια ελλείμματά τους προκειμένου να εξυγιανθούν οικονομικώς.
Αυτό βεβαίως συνεπάγεται βαρύ πολιτικό κόστος για όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και είναι αμφίβολο ποιες θα το αντέξουν στη μακρά πορεία του χρόνου.
Στο μεταξύ δόθηκε σε επτά χώρες (φυσικά όχι στην Ελλάδα) περίοδος χάριτος δύο ετών για να μπορέσουν να φέρουν «στα ίσα τους» το δημόσια ελλείμματά τους.
Η Κομισιόν μάλιστα σε αντάλλαγμα αρχίζει να υπαγορεύει και πώς θα γίνει αυτό, δηλαδή ποιες θα είναι οι μεγάλες δημόσιες περικοπές και μεταρρυθμίσεις. Στην περίπτωση της Γαλλίας, για παράδειγμα, οι Βρυξέλλες απαιτούν από τον πρόεδρο Ολάντ να αρχίσει αμέσως περικοπές σε συντάξεις και αλλαγή ολοκλήρου του συνταξιοδοτικού συστήματος της Γαλλίας. Κάτι που έκανε τον Γάλλο πρόεδρο έξω φρενών, ο οποίος αντέτεινε ότι μόνον η γαλλική κυβέρνηση θα αποφασίσει πότε και πώς θα κάνει το οτιδήποτε.
Η πληρωμένη απάντηση ήρθε χθες από την κυρία Μέρκελ στο Παρίσι, η οποίο υπενθύμισε στον κ. Ολάντ ότι η παράταση των δύο ετών που πήρε η χώρα του για τη δημοσιονομική εξυγίανση έχει και κόστος και δεν μπορεί να καθυστερήσει.
Με δυο λόγια, ο σκληρός πυρήνας της Ευρωζώνης, που στο εξής είναι μόνο το Βερολίνο, δεν πρόκειται να αφήσει «σε χλωρό κλαρί» καμιά από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης που έχουν δημοσιονομικό πρόβλημα.
Βεβαίως όλο αυτά γίνονται στο όνομα της ανάπτυξης. Μιας ανάπτυξης όμως που επί της ουσίας θα καθοδηγείται από το Βερολίνο, με ψίχουλα προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις του ευρωπαϊκού Νότου, που όμως θα εναρμονίζονται ή θα κατευθύνονται ανάλογα με τις τάσεις και τις ανάγκες της γερμανικής οικονομίας.
Στο κακοστημένο αυτό κάδρο, η Ελλάδα δεν φαίνεται καν. Γιατί δεν έχει φτάσει ούτε στη μέση τις διαθρωτικές αλλαγές της, δεν έχει τελειώσει με τα φορολογικά βάρη των πολιτών, δεν έχει αρχίσει καν την πάταξη της φοροδιαφυγής, δεν έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της αέναης λιτότητας και ύφεσης.
Έχει μπει όμως στο Χορό του Ζαλόγγου. Και αυτό δεν είναι μύθος, είναι η σύγχρονη πραγματικότητα.
της ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ
(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-31/05/2013)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.