Βρυξέλλες - Αθήνα - Άγκυρα

Της ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ 

Μία μόλις ημέρα μετά τη λήξη του Συμβουλίου Κορυφής στις Βρυξέλλες ο πρόεδρος του Ευρω­παϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπάι βρέθηκε στην Άγκυρα προκειμένου να δώσει «νέο κίνητρο» στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας. Κάλεσε μάλιστα τον Τούρκο πρωθυπουργό κ. Ερντογάν να επισκεφθεί τις Βρυξέλλες το επόμενο διάστημα για να εξακολουθήσουν τις «καρποφό­ρες συνομιλίες τους».... 

Ανεξαρτήτως του αν εξέφραζε προσωπικές απόψεις του ή απόψεις κρατών-μελών που δεν έχουν εκφραστεί συλλογικώς και επισήμως, ο κ. Ρομπάι έσπευσε να αναφερθεί στην Κύπρο, συνδέ­οντας μάλιστα ευθέως τους κυπριακούς υδρογο­νάνθρακες με την επίλυση του Κυπριακού. Η ανακάλυψη των κοιτασμάτων, κατά τον κ. Ρομπάι, «μπο­ρεί να αποτελέσει ένα κίνητρο για την Κύπρο και την Τουρκία να σταματήσουν την παγωμένη διαμάχη για την τουρκοκρατούμενη Βόρεια Κύπρο», (σ.σ.: Αν ο φιλόλογος κ. Ρομπάι δεν ήθελε να πρωτοτυπήσει φραστικώς για να περιγράψει «μοντέρνο» το κυ­πριακό πρόβλημα εισβολής και κατοχής, τότε αυτή η περιγραφή του Κυπριακού αποκτά άλλο πολιτικό περιεχόμενο.) Πρόσθεσε ακόμα ότι η διευθέτηση του προβλήματος θα ανοίξει μια σειρά ευκολιών για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων προς όφελος όλων των Κυπρίων. 

Ο ένας μετά τον άλλον, λοιπόν, αξιωματούχοι από τον ΟΗΕ, την Ουάσινγκτον, τις Βρυξέλλες και το Λονδίνο δείχνουν να έχουν πειστεί πλέον ότι η λύση του Κυπριακού εξαρτάται σχεδόν απόλυτο από τη «διευθέτηση» του θέματος των κυπριακών υδρογονανθράκων. Όλοι αυτοί κόπτονται υποκριτικά για «τα οφέλη από τους υδρογονάνθρακες για όλους τους Κυπρίους», αφού η ίδια η κυπριακή κυ­βέρνηση, για αυτονόητους λόγους στην περίπτωση επανένωσης του νησιού, θα είναι υποχρεωμένη να μεριμνήσει για τα «οφέλη όλων των πολιτών της» από τους υδρογονάνθρακες. 

Στην πραγματικότητα η κάθε διεθνής πλευρά για τους δικούς της λόγους και στόχους επιθυμεί μια εμπλοκή της Τουρκίας στο παιχνίδι των κυπριακών υδρογονανθράκων, όχι τόσο για «το ιδιοκτη­σιακό καθεστώς» τους αλλά για τον δρόμο των αγωγών διανομής του αερίου από τουρκικό έδα­φος ή υποθαλλασίως μέχρι την Ελλάδα. 

Το θέμα των κυπριακών υδρογονανθράκων προβλέπεται να διογκωθεί μέσα στο 2014, αφού οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεσμεύθηκαν μόλις προχθές να ολοκληρώσουν το θέμα του κόστους και της διανο­μής ενέργειας προς την Ευρώπη. Το θέμα αποκτά ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον καθώς η Ελλάδα οπό τις αρχές του 2014 αναλαμβάνει για το πρώτο εξάμηνο την προεδρία της Ε.Ε., με ανοιχτό το δικό της θέμα οριοθέτησης της ελληνικής ΑΟΖ με την Τουρκία για τους «ελληνικούς υδρογονάνθρακες». 

Είναι άγνωστο, για την ώρα, αν η ελληνική κυ­βέρνηση μέσα στον ορυμαγδό των οικονομικών προβλημάτων της έχει αρχίσει να ασχολείται με την πολιτική που ασκήσει στο θέμα αυτό. Είναι άγνωστο ακόμα αν η Αθήνα θα συνεργαστεί και πως με τη Λευκωσία στο ίδιο θέμα, αφού η κυπριακή κυβέρ­νηση πιέζεται όλο και περισσότερο να επαναλάβει και να ολοκληρώσει τις συνομιλίες για το Κυπριακό με βάση «τις συγκλίσεις» που έχουν επιτευχτεί, με βάση πάντα το Σχέδιο Ανάν, που «κατά τα άλλα» το απέρριψε μαζικά η ελληνοκυπριακή πλευρά… 

Βεβαίως, υπάρχει στα χέρια της Αθήνας «ένας μοχλός πίεσης» που τον προσφέρουν οι Βρυξέλ­λες. Η Άγκυρα επιθυμεί να καταργηθεί το ταχύτερο δυνατόν το καθεστώς βίζας για τους Τούρκους πο­λίτες στην Ε.Ε. Και οι Βρυξέλλες απαντούν στερεό­τυπα ότι αυτό θα γίνει αφού προηγουμένως η Άγκυρα υπογράψει με την Ε.Ε τη «συμφωνία επανεισδοχής» (λαθρομεταναστών) στο ευρωπαϊκό έδαφος που προέρχονται από την Τουρκία. 

Υπενθυμίζεται ότι π διμερής συμφωνία Ελλά­δος Τουρκίας στο θέμα αυτό δεν έχει τηρηθεί στα σοβαρά από την πλευρά της Άγκυρας, επιβαρύνοντας σημαντικά την ελληνική αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης. 

(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-25/05/2013)