Άλλο λύση και άλλο κατάλυση

Εδώ και σχεδόν σαράντα χρόνια η Τουρκία υπονομεύει κάθε προσπάθεια που αποβλέπει στην επίλυση του Κυπριακού. Πολλές φορές, μάλιστα, οι κατοχικοί ηγέτες έχουν υποστηρίξει πως «και η μη λύση αποτελεί λύση». Μοναδική εξαίρεση αποτελεί το Σχέδιο Ανάν, το οποίο απέρριψαν στην πρώτη και δεύτερη εκδοχή του, αλλά αποδέχθηκαν όταν ο γενικός γραμματέας των Η.Ε. ικανοποίησε σχεδόν όλες τις αξιώσεις τους, όταν το σχέδιο είχε καταλήξει σε ένα έκτρωμα που δεν οδηγούσε σε λύση και όταν, ύστερα από όλα αυτά, ήταν βέβαιο πως δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό από τους Ελληνοκύπριους.... 

Σήμερα ο Τούρκος πρωθυ­πουργός δηλώνει ότι βλέπει «ευκαιρία για λύση» και δείχνει να βιάζεται. Είναι, όμως, έτσι; θέλει τη λύση ή τη δημιουργία ενός άλλου, ακόμη σοβαρότε­ρου προβλήματος, θέλει λύση του Κυπριακού ή την κατάλυση της κυπριακής δημοκρατίας; 

Είναι, πρώτα από όλα, φανερό πως η Τουρκία σπεύδει να εκμεταλλευθεί τη δεινή οικονο­μική θέση στην οποία περιήλθε η Κύπρος εξαιτίας της άφρο­νος και εγκληματικής πολιτικής Χριστόφια. Εξίσου φανερό εί­ναι ότι στο παιχνίδι αυτό παί­ζουν και κάποιοι από τους εταί­ρους μας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, την ώρα που εκβίαζε την κυ­πριακή ηγεσία, θυμόταν και θύ­μιζε πως η ένταξη της κυπριακής δημοκρατίας στην Ε.Ε. είχε προχωρήσει με τη διαβεβαίωση ότι θα γινόταν δεκτό το Σχέδιο Ανάν. Όπως δεν είναι καθόλου τυχαία και η πρόσφατη αναφο­ρά τού αντιπρόεδρου της Κομισιόν Όλι Ρεν πως «η επανένω­ση θα έδινε μεγάλη ώθηση στην οικονομική και την κοινω­νική ανάπτυξη του νησιού». 

Ένας δεύτερος λόγος για τη βιασύνη που δείχνει η Τουρκία αφορά στον ανταγωνισμό της με το Ισραήλ και τις δυνατότητες που προσφέρει η Λευκωσία στο Τελ Αβίβ. Διαπιστώνει, δηλαδή, ότι η ανάπτυξη στρατηγικής συμμαχίας του Ισραήλ με την Κύπρο και στη συνέχεια με την Ελλάδα δυσχεραίνει όχι μόνο τα σχέδιά της σε βάρος του ελληνισμού, αλλά και τις βλέ­ψεις της στην ευρύτερη περιο­χή. Διαπιστώνει, ταυτόχρονα, ότι για να σπάσει η συμμαχία υπάρχει μόνο ένας σίγουρος και αποτελεσματικός δρόμος: Η κατάλυση της κυπριακής δη­μοκρατίας και η υποκατάστασή της από ένα ελληνοτουρκικό συνεταιριστικό κρατίδιο, που δεν θα μπορεί να παίρνει απο­φάσεις χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των εκεί εγκάθετών της. 

Ένας τρίτος λόγος αφορά στα κοιτάσματα φυσικού αερί­ου που έχουν εντοπιστεί στην κυπριακή ΑΟΖ και το σχέδια για την εκμετάλλευσή τους. Η επι­στολή που έστειλε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών στον ΟΗΕ και τις λεγόμενες «εγγυή­τριες δυνάμεις», την ώρα που διαμορφώνονταν οι επώδυνες αποφάσεις για την Κύπρο, είναι εξόχως αποκαλυπτική. Πέρα, άλλωστε, από το γεγονός ότι αξίωνε μοίρασμα των κοιτα­σμάτων της Κύπρου ανάμεσα στους ‘συνιδιοκτήτες» της, ζη­τούσε τη σύγκληση τετραμε­ρούς διάσκεψης για άμεση λύ­ση του Κυπριακού. 

Έδειχνε δηλαδή να βιάζεται για την κατάλυση της κυπριακής δημοκρατίας, έτσι ώστε να πάρει η χώρα του στα χέρια της τις αποφάσεις που αφορούν στο ενεργειακά κοιτάσματα και τους αγωγούς που θα πηγαί­νουν το φυσικό αέριο από την Κύπρο στην Ευρώπη. Να μην αφήσει την Κύπρο να εξελιχθεί σε ενεργειακό παράγοντα της Αν. Μεσογείου, αλλά να απο­κτήσει η ίδια καθοριστικό λόγο στην κυπριακή ενεργειακή πο­λιτική. 

Φαίνεται, λοιπόν, ότι οι Τούρκοι βιάζονται να σβήσουν από τον χάρτη την Κυπριακή Δημοκρατία. Βιάζονται να εκ­μεταλλευτούν τις δύσκολες -για τους Έλληνες- μέρες, αλλά και να υπονομεύσουν τις στρατηγι­κές συμμαχίες που αναπτύσσει στον άξονα Τελ Αβίβ - Αθηνών. Βιάζονται για μια -λύση- που θα τους επιτρέπει να μονιμοποι­ήσουν και να νομιμοποιήσουν τα τετελεσμένα της Κατοχής, της εθνοκάθαρσης και του εποικισμού. 

Μια λύση που θα τους επι­τρέψει να μείνουν κυρίαρχοι στα Κατεχόμενα, αλλά και να γί­νουν συνέταιροι στα ελεύθερα κυπριακά εδάφη. 

του ΑΝΔΡΕΑ Ν. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-18/05/2013)