Η Πόλη που μας περιμένει

29 Μαΐου σήμερα. Δεν υπάρχει άλλο θέμα από τη Βασιλεύουσα. Μια τιμή που της πρέπει είναι τα λόγια αγάπης από ένα παιδί της, τον Νεοκλή Σαρρή. 

Στις 29/5/2011, σε ειδική έκδοση της «δημοκρατίας» για την Κωνσταντινούπολη, δημοσι­εύτηκε ένα εξαίσιο κείμενο του αλη­σμόνητου φίλου Νεοκλή Σαρρή, ο οποίος κατέγραψε εικόνες και συναι­σθήματα από μια επίσκεψή του στη γενέτειρα του: 

«Ένα μεγάλο τμήμα όλου αυτού του ...πανοράματος το έβλεπα να εκτείνεται μπροστά μου, ενώ ένα άλλο τμή­μα το θεωρούσα με τα μάτια της ψυχής μου. Αναδυόταν από τον μύχιο εαυτό μου, ενστάλαγμα συνείδησης και μνήμης περίτεχνο και μεγαλειώδες τέχνη­μα. Μέρα ηλιόλουστη, το βοσπορινό αεράκι μετέφερε θεσπέσιες και τόσο γνώριμες σε μένα οσμές, ενώ έφθαναν στ' αυτιά μου σπαράγματα από ήχους από την πολύβουη κοσμόπολη ανάμιχτους με ανατολίτικες μουσικές και το νωθρό εζάνι του μουεζίνη από κάποιο μιναρέ στο κάλεσμά του προς τους πι­στούς για τη μεσημεριανή προσευχή... Τα μάτια μου πλημμύρισαν… Ασυ­γκράτητος ο λυγμός μου, όσος ο πόνος μου βαθύς και ασίγαστος. Σε παραμυ­θία πρόστρεξαν οι καλές μου συνάδελφοι, η Κική Παπούλια με τη Μυρ­τώ Δραγώνα[…]. Αλλά ο πόνος ήταν αξεπέραστος. Είναι απαίσια και η σκέ­ψη ακόμη να είσαι τουρίστας στον δι­κό σου τόπο, τον οποίο αποχωρίστηκες δίχως τη θέλησή σου». 

Η Μητρόπολη 

«Γι' αυτούς, καθετί που έχει σχέση με την ιστορική μνήμη του γένους μας είναι μαύρη αντίδραση και στείρος "εθνικισμός". Στο σκοτισμένο τους μυαλό το μικρόνοο, και στην στενόκαρ­δη μικροψυχία τους και την πολυπολιτισμική μωρία τους, τυφλωμένοι από το πάθος και τη βλακεία τους (να μην πω τίποτε άλλο), δεν ξέρουν τι μπορεί να σημαίνει η Κωνσταντινούπολη για κάθε Ρωμηό, συνειδητό και ασυνείδητο Έλληνα. Είναι τόσο αγράμματοι ιστορικά και συναισθηματικά βαθειά νυχτωμένοι, που ούτε μπορούν να τη συλλαβίσουν. Στην πραγματικότητα είναι μια προσπάθεια για εθνική λοβο­τομή, για πολιτικό και πολιτιστικό αυτοχειριασμό ταυτόχρονα. Λησμονείται σήμερα σκόπιμα ότι η Μητρόπολη του γένους μας ήταν από τα βάθη της Ιστορίας η Κωνσταντινούπολη. Και όπως παρατηρεί η Ελένη Αρβελέρ, οι Έλληνες είμαστε το μόνο βαλκάνιο έθνος που έγινε ανεξάρτητο κράτος δί­χως την πρωτεύουσα του». 

Μόλις διαβάσατε κάτι λιγότερο από το 5% ενός σπουδαίου κειμένου για τη Βασιλεύουσα, που πρέπει -όταν ιδρυθεί κανονικό κράτος των Ελλήνων- να διδάσκεται στα σχολεία. Ο μόνος που θα μπορούσε να το γρά­ψει ήταν ο Νεοκλής Σαρρής. Ο αξέ­χαστος δάσκαλος που ενσάρκωνε όλη την ομορφιά, την αρχοντιά και τη βα­θύνοια της κοινότητας των Ελλήνων της Πόλης. 

Από τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟ

(ΕΦ. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-29/05/2013)