ΕΘΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

Τις προηγούμενες μέρες έλαβαν χώρα τρεις συναντήσεις με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια. 0 πρώτος επισκέπτης, το πρωί της Δευτέρας 3 Νοεμβρίου, ήταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, ακολούθησε το ίδιο βράδυ ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, και την Τρίτη ο πρόεδρος της ΔΗMAP, Φώτης Κουβέλης. Εξερχόμενοι του Προεδρι­κού Μεγάρου οι τρεις πολιτικοί άνδρες έκαναν τρεις διαφορετικού τύπου δηλώσεις σχετικά με την αναγκαιότητα της συνάντησής τους με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. 

Ο Αλέξης Τσίπρας (ακολουθούμε τη χρονική σειρά των γεγονότων) ζήτησε εκλογές -ως προαπαιτούμενο- και... σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών με σκοπό την εξεύρεση συναινετικής λύσης για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο Αντώνης Σαμαράς, από την πλευρά του, απέκλεισε το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών και εξέφρασε τη «βεβαιότητά» του για εκλογή Προέδρου από την παρούσα Βουλή, ενώ επισήμανε ότι Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών γίνεται μόνο για εθνικά θέματα. Ο Φώτης Κουβέλης κατέθεσε το αίτημα για σύγκληση Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών με θέμα το χρέος. 

Το ερώτημα που εύλογα μπορεί να θέσουν οι Έλληνες πολίτες είναι πώς γίνεται η ιεράρ­χηση των παραπάνω ζητημάτων για κάθε πολιτικό αρχηγό και πώς μπορούν οι θεσμοί, χωρίς να καταστρατηγηθούν, να ανταποκριθούν σε αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη η χώρα. 

Οι δηλώσεις Σαμαρά δημιουργούν την εντύπωση ότι η επικέντρωση του κυβερνητικού λόγου το τελευταίο διάστημα στα εθνικά ζητήματα -με αφορμή την όντως αυξανόμενη επιθετικότητα της Τουρκίας στο θέμα της κυπριακής ΑΟΖ, και όχι μόνο, καθώς και τη γενικότερη κινητικότητα στην ευρύτερη περιο­χή- αποτελεί ένα μέσο για τη δημιουργία κλί­ματος που ενδεχομένως θα βοηθήσει τον ίδιο να απεγκλωβιστεί από την αδιέξοδη οικονομική και κοινωνική πολιτική που ακολουθεί και να κερδίσει πολιτικό χρόνο -ίσως και τη (μη διαφαινόμενη μέχρι τώρα) συγκέντρωση των 180 βουλευτών για την εκλογή Προέδρου. 

Οι συνθήκες όμως έχουν αλλάξει. Στην παρούσα συγκυρία, και λόγω της επίθεσης που έχει δεχτεί η χώρα μας σε όλα τα πεδία, ο ορισμός ενός ζητήματος ως εθνικού περικλείει πολλά περισσότερα. Προφανώς και το θέμα της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας και της διαφύλαξης της εδαφικής ακεραιότητας -ακόμα και των μη οριοθετημένων ακόμα ΑΟΖ-για Ελλάδα και Κύπρο αποτελεί το πρωτεύον εθνικό ζήτημα, ωστόσο η σωστή λειτουργία της σύγχρονης Ελληνικής Δημοκρατίας κι η άμυνα απέναντι στις καταστροφικές πολιτικές που έχουν οδηγήσει την ελληνική κοινωνία και οικονομία σε αδιέξοδο αποτελούν μείζονος σημασίας εθνικά ζητήματα. 

Εξάλλου, ακόμη και ο πλέον καλοπροαίρετος απέναντι στον πρωθυπουργό συνομιλητής θα μπορούσε να του υπενθυμίσει τη δική του συμμετοχή στο Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών τον Μάιο του 201Ί, που συζητήθηκε η κρίσιμη κατάσταση στην οποία βρισκόταν -και, δυστυχώς, ακόμη βρίσκεται- η Ελλάδα. 

Αυτό που τελικά προκύπτει από τα εσωτερι­κά πολιτικά τεκταινόμενα αλλά κι από τα εξω­τερικά γεγονότα που μας επηρεάζουν ως κρά­τος και ως λαό είναι ότι τα προβλήματα μεγεθύνονται όταν η χώρα βρίσκεται σε αδυναμία. 

Η σωστή εκτίμηση, αξιολόγηση και ιεράρχηση είναι βασικές ενέργειες για την καταρχάς αντιμετώπισή τους. Η χώρα οδηγήθηκε σε εθνικές τραγωδίες όταν χρησιμοποίησε τα εθνικά θέματα για καθαρά εσωτερικούς πολιτικούς σκοπούς. Παρόλο που πρέπει να αποφεύγου με τις αναλογίες στην ιστορία, τα παραδείγματα υπάρχουν και οι περιπτώσεις αυτές εί­χαν ως αιτία και την οικονομική κρίση. 

Ο χαρακτηρισμός, λοιπόν, ενός ζητήματος ως εθνικού, εκτός από την κλασική έννοια του όρου, αφορά και σε ό,τι άλλο σχετίζεται με τη διατήρηση της υπόστασης και τη σωτηρία της χώρας. Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός είχε γράψει ότι «Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές». Αυτή τη στιγ­μή αληθινό ζήτημα αποτελεί η υπεράσπιση των εθνικών μας συμφερόντων από κάθε είδους απειλή σε όλα τα επίπεδα. 

Στρυμών 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-06-12/11/2014)