Συνοικιακό σινεμά

«Δύο έργα, καράτε και καουμπόικο» στη Βουλή! 

Εκείνο που με φοβίζει περισσότε­ρο από καθετί άλλο είναι η χαμηλή έως ανύπαρκτη ποιότητα της σημε­ρινής Βουλής. Άκουγα την περασμένη Παρασκευή τους «ρήτορες» αρχηγούς στο βή­μα και έφριξα! Αν εξαιρέσει κανείς τον (συμφωνείς ή όχι μαζί του) Ευάγγελο Βενιζέλο, που γνωρίζει άριστα ελληνικά και δομεί τις σκύψεις του προτού τις εκφέρει δια του λό­γου, όλοι οι άλλοι είναι τραγικοί! 

Ο πρωθυπουργός έχει περιορισμένες ρη­τορικές ικανότητες και σε κάνει να αναπο­λείς με μελαγχολία... παλαιότερους ηγέτες της Αριστεράς, όπως τον Ηλία Ηλιού, τον Λε­ωνίδα Κύρκο, τον Μπάμπη Δρακόπουλο, τον Νίκο Κωνσταντόπουλο. Ο Τσίπρας «φέρνει» μάλ­λον προς τον Μπανιά, που ήταν ελαφρώς ναΐφ. Ο Σαμαράς δεν μπορεί να ξεφύγει από την ξύλινη γλώσσα, την οποία αποδίδω κυρίως στη συναναστροφή του με μετριότητες της Αριστεράς τότε, στην Πολιτι­κή Άνοιξη, όταν προσπάθησε να δημιουργή­σει «πολυτασικό» κόμμα, αλλά το πέτυχε μόνο ως προς τη γλώσσα! 

Ο Μιχαλολιάκος δεν μπορεί να απαλλαγεί από το σύνδρομο της πλατείας και αγορεύει θυμωμένα και ως να απευθύνεται σε ακροατήριο από μπαλκόνι ή από βάθρο σε ανοιχτό χώρο. Ο Θεοδωράκης, που ως δημοσιογράφος της τηλεόρασης θα έπρεπε να έχει άνεση, είναι ο πτωχότερος των ομιλητών! Ελάχιστο λεξιλόγιο, σαρδάμ και μισοτελειωμένα νοήματα. θα μπορούσε να αποδοθεί η λεξιπενία του στο τρακ αλλά λόγω της εμπειρίας του στα «ζωντανά» (τι λέξη κι αυτή) δεν δικαιολογείται. Ο Πάνος Καμμένος πελαγοδρομεί μεταξύ «δεξιάς» ιδεολογίας και «αγανακτισμένης» φρασεο­λογίας. Δεν είναι πάντα λύση η πρόκληση, ιδίως όταν εκφέρεται με λόγο εμπρηστικό, σε μια σύναξη που έγινε, υποτίθεται, για να βρε­θεί κοινός τόπος! Μην τρελαθούμε κιόλας! 

Τέλος, ο γραμματέας του ΚΚΕ είναι εκείνος που πρέπει να είναι. Καταγγελτικός, σχεδόν άκαμπτος λόγος, από ένα κόμμα που επιθυμεί να βαδίζει τον δικό του, μοναχικό δρόμο. Σε όλο αυτό το «τουρλουμπούκι» (τη λέξη την έχω ακούσει στο Κοινοβούλιο) προσθέστε και τις παρεμβάσεις (ευγενώς εκφράζομαι) της προέδρου της Βουλής, η οποία, ως να ομιλεί το «Μαύρο φτερό» των Απά­τσι, έχει την τελευταία κουβέντα σε κάθε συζήτηση! Σκεφθείτε ότι όλοι ετούτοι αντικατέστησαν Κα­ραμανλή, Κανελλόπουλο, Μαύ­ρο , Αβέρωφ, Ανδρέα, Ζίγδη, Στεφανόπουλο και άλλους «δυνάμει πρωθυπουργούς» που κοσμούσαν το Κοινοβούλιο έως την επέλαση των πασόκων! Έμπαινες στη Βου­λή και σε έπιανε δέος. 

Τώρα, μπαίνω και είναι σαν να βρίσκο­μαι σε παλαιό συνοικιακό κινηματογράφο, που παίζει «δυο έργα, καράτε και καουμπόικο» και, δυστυχώς, όχι με ηθοποιούς πρώτης γραμμής, αλλά b-movies με ερασιτέχνες της κακιάς ώρας. Ο θεός να βάλει το χέρι του... 

H AKΙΣ

(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-09/06/2015)