ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ επιτίθενται κατά της Κύπρου στην Ευρώπη

Ήταν αναμενόμενο ότι την οικονομική δολιοφθορά κατά της Κύπρου θ' ακολουθούσε διπλωματική επίθεση των φίλων της Άγκυρας στην Ευρώπη. Προφανής στό­χος είναι η εκμετάλλευση της οικονομικής κρίσεως, στην οποία εξωθήθηκε κυνικά η Κύπρος για την προώθηση «λύσεως» τύπου Σχεδίου Ανάν στο Κυπριακό και την επιτάχυνση της ενταξιακής διαδικασίας της Άγκυρας....

Για την τελευταία επιδιώκεται σταδιακή άρση του παγώματος οκτώ διαπραγματευτικών κεφαλαίων, που επίβαλε η Ευρωπαϊκή Ένω­ση ως κύρωση για τη μη αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Άγκυρα όπως προβλέπει το πρωτόκολλο για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Πεδίο διπλωματικής μάχης έγινε την πε­ρασμένη εβδομάδα το Ευρωκοινοβούλιο. Ο αρμόδιος για τα οικονομικά και χρημα­τιστικά θέματα Επίτροπος Ολι Ρεν δεινοπάθησε στην απολογία του, εκ μέρους της Επιτροπής, για την πρωτοφανή μεταχεί­ριση μιας μικρής χώρας-μέλους και για το προηγούμενο που δημιουργήθηκε σε ό,τι αφορά την ασφάλεια των καταθέσεων. 

Οι φίλοι όμως της Άγκυρας έσπευσαν να μεταθέσουν τον άξονα των συζητήσεων και να παρουσιάσουν την οικονομική κρίση στην Κύπρο ως «ευκαιρία» για τη «λύση» του Κυπριακού και την τελευταία ως δήθεν προϋπόθεση για την έξοδο της Κύπρου από την κρίση. Με την ίδια ευκαιρία έσπευσαν επίσης ν' ασκήσουν πιέσεις στην Κύπρο για να συγκατατεθεί στο άνοιγμα νέων ενταξιακών κεφαλαίων της Τουρκίας, ειδικότερα του κεφαλαίου «Ενέργεια». Το τελευταίο το προτάσσει η Άγκυρα για πολύ προφανείς λόγους. Πρώτον, γιατί συνδέεται με τον προβαλλόμενο από την ίδια στρατηγικό της ρόλο στον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης. Δεύτερον, γιατί συνδέεται με τις αμφισβητήσεις και διεκδικήσεις της στην ΑΟΖ της Ελλάδος και της Κύπρου. 

Οι τρεις άξονες 

Ειδικότερα, η διπλωματική επίθεση κατά της Κύπρου εκδηλώθηκε γύρω από τρεις άξονες: 

α) Το σχέδιο ψηφίσματος που πρότει­νε η ομάδα των Πρασίνων και η ομάδα των Φιλελευθέρων Δημοκρατών για την εκλογή και παρουσία στο Ευρωκοινο­βούλιο «εκπροσώπων των Τουρκοκυ­πρίων». 

Οι Τουρκοκύπριοι ως άτομα και πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας μπορούν να συμμετάσχουν στις Ευρωπαϊκές εκλογές. Αυτό όμως που επιδιώκεται είναι η σιωπη­ρή παραγραφή της Τουρκικής κατοχής και η έμμεση αναγνώριση του ψευδοκράτους ως χειριστή οντότητας που εκπροσωπεί τους Τουρκοκυπρίους 

β) Την εφαρμογή του λεγόμενου Κανο­νισμού για το «απευθείας εμπόριο», την εγκαθίδρυση δηλαδή άμεσων εμπορι­κών σχέσεων μεταξύ κατεχομένων και Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Παρά την επανειλημμένη απόρριψη του από το Ευρωκοι­νοβούλιο, ο Κανονισμός διατηρείται σ΄ εκ­κρεμότητα και επαναφέρεται κάθε τόσο ως δαμόκλειος σπάθη για την άσκηση πιέσεων και εκβιασμών κατά της Κύπρου. 

γ) Το άνοιγμα νέων ενταξιακών κεφα­λαίων και την επιτάχυνση της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας. 

Η κινητοποίηση των Ευρωβουλευτών της Ελλάδος και της Κύπρου απέτρεψε προς το παρόν τα χειρότερα. Το εναλλακτικό ψήφι­σμα, το οποίο ενεκρίθη, αναφέρεται στην Τουρκική κατοχή, ζητά την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, αλλά αφήνει ανοικτό το θέμα της παρουσίας Τουρκοκυ­πρίων παρατηρητών στο Ευρωκοινοβού­λιο. Ανοικτά παραμένουν επίσης τα θέματα του «απευθείας εμπορίου» και του ανοίγ­ματος νέων ενταξιακών κεφαλαίων, ιδιαίτε­ρα του κεφαλαίου «Ενέργεια». 

Ασφυκτικές πιέσεις 

Η διπλωματική όμως μάχη στο Ευρω-κοινοβούλιο απεκάλυψε τους επερχό­μενους σχεδιασμούς για την άσκηση ασφυκτικών πιέσεων στην Κύπρο και την Ελλάδα αλλά και την απώλεια πολύτιμου διπλωματικού εδάφους και επιρ­ροής στην Ευρώπη από την Ελληνική πλευρά. Χαρακτηριστική είναι η διάσπαση της Σοσιαλιστικής Ομάδος, η οποία στο παρελθόν υπεστήριζε, με μεγάλη πλειοψηφία τις Ελληνικές θέσεις στο Κυπριακό. 

Οι ανακατατάξεις στη Σοσιαλιστική Ομάδα συνδέονται με την υποστήριξη της εντάξεως της Τουρκίας στην Ευ­ρωπαϊκή Ένωση από τα περισσότερα Σοσιαλιστικά κόμματα ιδίως μετά τη μεταστροφή του ΠΑΣΟΚ αλλά και της επίσημης Ελλάδος υπέρ της εντάξεως της Τουρκίας, έως κυβερνήσεως Κώστα Σημίτη και με υπουργό Εξωτερικών τον Γιώργο Παπανδρέου. 

Το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη και του Γιώργου Παπανδρέου υπεστήριξε επίσης φανατικά το Σχέδιο Ανάν. Η θέση αυτή επηρέασε βαθιά τη στάση και τις απόψεις των άλλων Ευρωπαϊκών Σοσιαλιστικών κομμά­των. Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι σήμερα ακόμη Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διε­θνούς. Επί της πρώτης θητείας του, έκανε ό,τι μπορούσε για να καταστήσει μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς το δήθεν «προο­δευτικό» κόμμα του Τουρκοκυπρίου ηγέτη Ταλάτ, παρά το γεγονός ότι αυτό ταυτίζεται πλήρως με την Τουρκική κατοχή στην Κύπρο. Ποια επιρροή ασκεί σήμερα στη Σοσιαλιστική Διεθνή και στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, όταν εξακολου­θεί να υποστηρίζει τη χωρίς όρους και προϋποθέσεις Ελληνο-Τουρκική «φιλία» και ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη; 

Μεγάλες είναι επίσης οι ευθύνες για τη χειροτέρευση της διπλωματικής θέσεως της Κύπρου και την αποδυνάμωση των ερεισμάτων της του απελθόντος Προέ­δρου της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια. Με την ανερμάτιστη, ιδεολογίστικη και ψευτο-διεθνιστική πολιτική του για δήθεν «λύση» του Κυπριακού μέσα από την «προσέγγι­ση» με τους Τουρκοκυπρίους έδωσε λαβή σε διάφορους καλοθελητές για να βγάλουν την Άγκυρα από το κάδρο της κατοχής και να παρουσιάζουν το Κυπριακό ως δή­θεν διακοινοτικό θέμα. Με τις αδιανόητες κου μονομερείς επίσης υποχωρήσεις στις οποίες προέβη, επέτρεψε να δημιουργηθεί ένα αρνητικό για την Ελληνική πλευρά δια­πραγματευτικό κεκτημένο, το οποίο χρησιμοποιείται τώρα ως όπλο για την υπόσκαψη της διεθνούς υποστάσεως της Κύπρου και την παρουσίαση των κατεχομένων ως δήθεν επικράτειας των Τουρκοκυπρίων. 

Νέες πρωτοβουλίες 

Η διπλωματική επίθεση στο Ευρωκοι­νοβούλιο προαναγγέλλει τη νέα πρω­τοβουλία που προτίθεται ν' αναλάβει εσπευσμένα στο Κυπριακό, με υποκίνη­ση του Αμερικανικού και του Βρετανικού παράγοντα, ο ειδικός αντιπρόσωπος για το Κυπριακό του Γ.Γ του ΟΗΕ Αλεξάντερ Ντάουνερ, με στόχο την προώθηση ενός νέου σχεδίου «λύσεως» του Κυπριακού τύπου Ανάν. 

Οι απίστευτες δηλώσεις στο Ευρωκοινο­βούλιο του εκπροσώπου των Πρασίνων Ντάνιελ Κον Μπεντίτ, παλαιού ηγέτη του φοιτητικού κινήματος του Μαΐου του '68 στο Παρίσι, αποκαλύπτουν όχι μόνο τον πραγματικό ρόλο των Πρασίνων στη Γερ­μανία αλλά και το βάθος της σκέψεως των φίλων της Τουρκίας στην Ευρώπη, που υποστηρίζονται, δυστυχώς, και από τις ΗΠΑ. Κυρίαρχος στη σκέψη αυτή είναι ο γεωπολιτικός ανταγωνισμός με τη Ρωσία. «Καλύ­τερα να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα και την Κύπρο οι Τούρκοι αντί οι Ρώσοι», είπε ο Κον Μπεντίτ, τον οποίο πολλοί στη χώρα μας υπελάμβαναν αφελώς ως «φίλο της Ελλάδος», όταν ζητούσε μονομερείς στην ουσία περικοπές των στρατιωτικών εξοπλισμών στην Ελλάδα. 

Ο Κον Μπεντίτ και οι όμοιοί του θέλουν, για γεωπολιτικούς λόγους, την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν βλέπουν κανένα πρόβλημα στη δορυφοροποίηση της Ελλάδος και της Κύπρου από την Τουρκία. Τη συστήνουν, αντιθέτως, ως «λύση» στα οικονομικά τους προβλήματα. 

Η κατάσταση αυτή θα έπρεπε λογικά να προβληματίσει σοβαρά την Ελλάδα και την Κύπρο για τους όρους, τουλάχιστον, με τους οποίους παρέχεται η υποστήριξη στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και για την ανάγκη να ανακτηθούν και να ενισχυθούν επειγόντως εξωτερικά στρατηγικά ερείσματα. Είναι όμως περίεργη από την άποψη αυτή η παρεμβολή του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ο τελευ­ταίος, συνοδευόμενος από την Ντόρα Μπακογιάννη, σε πρόσφατη επίσκεψη και ομιλία του στην Κωνσταντινούπο­λη, δήλωσε ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να θέσει ως προαπαιτούμενο το Αιγαίο και το Κυπριακό στην υποστήριξη της εντάξεως της Τουρκίας στην Ευρώπη. Δήλω­σε επίσης ότι ποτέ το Κυπριακό δεν ήταν τόσο ώριμο για λύση όσο τώρα. Λαμβάνοντας υπ΄ όψιν την προηγούμενη θέση του υπέρ του Σχεδίου Ανάν και τη σημερινή συγκυρία μπορεί κάνεις να υποψιασθεί ότι υπονοεί μάλλον μια «λύση» τύπου Σχεδίου Ανάν, τη στιγμή που αντίπαλοι και άσπονδοι «φίλοι» βυσσοδομούν ακριβώς γι' αυτό στο παρασκήνιο. 

Όταν η Κύπρος βρίσκεται στη σημερινή δεινή οικονομική κατάσταση και αδυ­ναμία δεν είναι, προφανώς, η κατάλλη­λη στιγμή για οποιαδήποτε σπουδή για «λύση». Πολύ περισσότερο, όταν γνωρί­ζει ότι το προμελετημένο και ύπουλο χτύ­πημα στην οικονομία της και στις σχέσεις της με τη Ρωσία δεν είναι άσχετο με τις βλέψεις και τους σχεδιασμούς για το φυ­σικό της αέριο και για την επιβολή απα­ράδεκτης «λύσεως» στο Κυπριακό. 

του Περικλή Νεάρχου. Πρέσβυς ε.τ 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-25/04-01/05/2013)