ΑΓΩΓΟΙ ΚΑΙ ... ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ

ΠΟΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΕ. 

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 

0 «τσαμπουκάς» της Άγκυρας στο Αιγαίο (έστω κι αν διεκόπη όσο ξαφνικά ξεκίνησε) ήρθε να υπεν­θυμίσει στην Αθήνα ότι η γείτων δεν είναι ακριβώς φιλήσυχος και ειρηνικός τουρι­στικός προορισμός. Πόσω μάλλον που η ανατροπή του κεμαλισμού από τον ισλα­μισμό του Ερντογάν οδήγησε σε πολύ πιο απρόβλεπτη και επιθετική Τουρκία (Λιβύη, Συρία, «Μπαρμπαρός»). Για τον λόγο αυτό επανερχόμαστε σήμερα στην πρόταση που αναπτύξαμε προ μηνός από τα «Επί­καιρα», αναφορικά με την ανάγκη να ξαναδούμε τα σχέδια αγωγών South Stream και Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, παρά τις προφανείς δυσκολίες και παρά την απόφαση του Κρεμλίνου να προτιμήσει τον Turkish Stream. 

Είναι απόλυτη και μεγάλη τρέλα, από τη σκοπιά των ελληνικών αλλά επίσης των ευρωπαϊκών και ρωσικών...
συμφερόντων, αυτό που πάει να γίνει σήμερα. Δηλαδή να συγκεντρωθούν όλοι οι αγωγοί αερίου και πετρελαίου της περιοχής στην Τουρκία. Έχουμε τώρα μέσω Τουρκίας τον TAP, που μεταφέρει το αέριο του Αζερμπαϊτζάν και ίσως, αύριο, του Τουρκμενιστάν* τον Μπα­κού - Τσεϊχάν, που μεταφέρει το πετρέλαιο του Αζερμπαϊτζάν και ίσως, αύριο, του Κα­ζακστάν* τον Blue Stream, που μεταφέρει ρωσικό αέριο μέσω του πυθμένα της Μαύ­ρης Θάλασσας. Η Noble κουβεντιάζει τη δίοδο κυπριακού και ισραηλινού αερίου μέσω Τουρκίας. Και, σαν να μην έφταναν αυτά, Μόσχα και Άγκυρα συμφώνησαν καταρχήν για την κατασκευή ενός δεύτε­ρου αγωγού που θα τις συνδέει, μετά τη ματαίωση του South Stream. 

Ο South Stream, θυμίζουμε, ήταν μια ελληνική πρόταση από το 2006, αγωγός αερίου παράλληλος με τον διαρκώς ανακοινούμενο, από το 1993, σχεδιαζόμενο και μηδέποτε κατασκευαζόμενο Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη (Ρωσία - Μαύρη Θάλασσα - Βουλγαρία - Ελλάδα). Από την Ελλάδα ο South Stream, που παρέκαμπτε τόσο την Ουκρανία όσο και την Τουρκία, θα πήγαινε στην Ιταλία. 

Το σχέδιο άρχισε να το εγκαταλείπει η ίδια η κυβέρνηση Καραμανλή που το πρότεινε και το «σκότωσε» μαζί με τον Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη η φιλικά προσκείμενη στις ΗΠΑ κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Έμεινε μια τροποποίησή του μέσω Βουλγαρίας προς ΠΓΔΜ, Σερβία, Αυστρία, Ουγγαρία, η οποία και καταργήθηκε τελικά με πρωτοβουλία της Μόσχας εξαιτίας των δυσκολιών και της υπονόμευσης από την Κομισιόν και τις Αρχές της Σόφιας. 

Δεχόμενοι επίθεση από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ και πολύ θυμωμένοι με το μαφιόζικο/«δυτικόστροφο» καθεστώς στη Σόφια, οι Ρώσοι αποφάσισαν να προτιμήσουν την τουρκική, που τη θεωρούν «ουδέτερη», από τη βουλγαρική «εχθρική» επικράτεια. Δεν είναι παράλογο, αλλά κανείς δεν μπο­ρεί να προβλέψει πώς θα εξελιχθεί η Τουρ­κία και δεν είναι σκόπιμο να βάζεις «όλα τα αυγά σε ένα καλάθι». Θα έπρεπε Αθήνα και Μόσχα να πιέσουν αποφασιστικά τη Σόφια (και τις Βρυξέλλες) με τη βοήθεια των Ιτα­λίας, Αυστρίας, Ουγγαρίας για να προχω­ρήσει το σχέδιο του South Stream. Άλλω­στε, η σημερινή κυβέρνηση της Βουλγα­ρίας μπορεί να αποδειχτεί παρένθεση και η άνοδος των Σοσιαλιστών να αποτελέσει σύντομα σωτήρια εξέλιξη. 

(Δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να είχε οργα­νώσει τους Βαλκάνιους συμμάχους του τα τελευταία δυόμισι χρόνια, αντί να περιμένει χωρίς να κάνει τίποτα να κερδίσει τις ελληνι­κές εκλογές. Έστω και τώρα όμως, που έχει αρχίσει η μάχη, ας προσπαθήσει να κάνει όσα δεν έκανε το προηγούμενο διάστημα.) 

Προσελκύοντας τους BRICS 

Ο αγώνας για μια στοιχειώδη ανεξαρτη­σία της Ελλάδας που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς τον οποίο δεν μπορεί να προκύψει και οποιαδήποτε κοινωνική προκοπή, έχει εσωτερική αλλά και εξωτερική πτυχή. Μόνο αναπτύσσοντας οικονομικές και «γεωπο­λιτικές» σχέσεις με τους BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική) μπορεί να επιβιώσει η Ελλάδα είτε εντός είτε εκτός της Ευρωζώνης/ΕΕ. Και οι BRICS, από την πλευρά τους, χρειάζονται την Ελλάδα ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος και πρέπει οι υπεύθυνοι των Αθηνών να τους το εξη­γούν. Αλλιώς θα καταλήξουμε στην πολιτι­κή του «σφάξε με, αγά μου, να αγιάσω» που ακολούθησαν -με τα αποτελέσματα που ξέρουμε- ΠΑΣΟΚ και ΝΔ την τελευταία πε­νταετία, οδηγώντας μας ένα βήμα από τον γεωπολιτικό και οικονομικό στραγγαλισμό. 

Κατά κάποιο τρόπο, οι αγωγοί σηματοδο­τούν και στρατηγικές. Αγωγοί όπως ο Μπα­κού - Τσεϊχάν συνεχίζουν τη διαδικασία διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης* αγωγοί όπως ο Nord Stream και ο South Stream οργανώνουν μια δυνητική ευρωρωσική σχέση, θεμέλιο ενός πολυπολικού κόσμου. Ανάλογη λειτουργία επιτελούν και οι σινορωσικοί αγωγοί. 

Σε ό,τι αφορά στις πάγιες, ιστορικά επι­βεβαιωμένες ελληνικές στρατηγικές κατευ­θύνσεις, αγωγοί όπως ο Μπουργκάς - Αλε­ξανδρούπολη και ο South Stream σηματο­δοτούν μια διασύνδεση με τη Ρωσία, που ιστορικά πάντα συνδέθηκε με τις δυνάμεις της ελληνικής ανεξαρτησίας. Ο αγωγός TAP συνδέεται περισσότερο με το σχέδιο μετα­τροπής της Νότιας Ευρώπης σε αμερικανοτουρκική ζώνη επιρροής* ο αγωγός Ισραήλ - Κύπρος - Ελλάδα με μια ζώνη αμερικανοϊσραηλινής επιρροής στη Νοτιοανατολική Ευ­ρώπη. Οι «κάθετοι αγωγοί» που προτείνει ο Γιούνκερ στην Ελλάδα εντάσσονται στη νέα ψυχροπολεμική αντιρωσική στρατηγική. 

Με την ευκαιρία, να τονίσουμε ότι δεν βλέπουμε για ποιο λόγο το Αζερμπαϊτζάν, μια χώρα στην καρδιά του τουρκικού κό­σμου, η πιο στενή σύμμαχος παγκοσμίως -μετά την ίδια την Τουρκία- της «Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου», του δημιουργήματος, δηλαδή, του τουρκικού στρατού κατοχής στην Κύπρο, αποκτά τον έλεγχο της ΔΕΠΑ και, μάλιστα, διά της κρα­τικής του εταιρείας υδρογονανθράκων. Οι σχετικές επιφυλάξεις της ΕΕ πρέπει να χρη­σιμοποιηθούν από την Αθήνα για να ακυ­ρωθεί η πώληση. 

Κατά τα άλλα, βέβαια, και στον ενεργεια­κό, όπως και στους άλλους τομείς, βλέπου­με να ορθώνεται μπροστά μας ο «άγνωστος ολοκληρωτισμός» της ΕΕ, ένας μηχανισμός που δεν ελέγχουν οι ευρωπαϊκοί λαοί και ο οποίος δεν έχει επαρκώς αναλυθεί. Χα­ρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη επιμονή των Βρυξελλών να ελέγξουν το «νομότυπο» φορολογικών παραχωρήσεων στους Κινέζους για την Cosco. 

Έχουμε ξεφύγει πολύ από τις παραμέτρους του έθνους-κράτους, που εξακολουθούν όμως να κυριαρχούν στα μυαλά μας. Αν αντέξει ο ΣΥΡΙΖΑ κι αν έχουμε εκλογικές νίκες της Αριστεράς στην Ιβηρική και την Ιρλανδία, θα μπορέσουν όμως να αρχίσουν να τίθενται και τα ζητήματα ανακοπής της μεταμόρφω­σης της ΕΕ σε προκεχωρημένο φυλάκιο του χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού. 

konstantakopoulos.blogspot.com 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-05-11/03/2015)