Κίνδυνος χριστιανικής γενοκτονίας

Οι εξελίξεις στη Συρία και η ενίσχυση των σουνιτών, με όσα αυτή συνεπάγεται δεν πρέπει να αγνοηθούν οπό τον πολιτισμένο κόσμο. 

Αν ο Λίβανος είναι ο «καθρέφτης της Μέσης Ανατολής», όπως τον αποκαλούν οι ασχολούμενοι με την περιο­χή, η Συρία είναι ο «τοίχος όπου κρέμεται αυτός ο καθρέφτης». Αφορμή δίνει η βομβιστική επίθεση εναντίον αυτοκινήτου που μετέφερε περίπολο της γαλλικής ειρηνευτικής δύ­ναμης (FINUL) στον Νότιο Λίβανο, στην ανατολική πλευρά της... Τύρου, κοντά στον παλαιστινιακό προσφυγικό καταυλισμό Μπουρτζάλ-Σάμλι: Από την έκρηξη τραυ­ματίστηκαν πέντε Γάλλοι κυανόκρανοι και δύο Λιβανέζοι πολίτες. 

Την ίδια στιγμή μια ρουκέτα τύπου «Κατιούσα», που είχε στόχο το έδαφος του Ισραήλ, έπεσε σε σπίτι στο λιβανικό χω­ριό Χούλα, που βρίσκεται ακριβώς πάνω στα σύνορα με το Ισραήλ, τραυματίζοντας μια γυναίκα. 

Παρατηρητές από τον Λίβανο συνδυ­άζουν τα δύο γεγονότα και τα αποδίδουν στο καθεστώς Άσαντ, το οποίο με την πρώτη ενέργεια θέλει να δώσει ένα ηχηρό μήνυμα στο Παρίσι, που παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο -μαζί με το Λονδίνο, την Ουάσινγκτον και την Άγκυρα- στην επι­χείρηση αποσταθεροποίησης της Συρίας και ανατροπής του μπααθικού καθεστώ­τος. Με τη δεύτερη ενέργεια το καθεστώς Άσαντ θέλει να εκφράσει την πρόθεση του να εμπλέξει τη Χεζμπολάχ σε έναν νέο κύκλο συγκρούσεων με το Ισραήλ για να δημιουργήσει μια κατάσταση, που υπό τον φόβο της γενικότερης αποστα­θεροποίησης ολόκληρης της περιοχής θα παρατείνει το όριο ζωής του. 

Μάλιστα, οι ίδιοι κύκλοι θεωρούν ότι είναι πιθανόν ανάλογη επίθεση να δεχτεί και η ειρηνευτική δύναμη του τουρκικού στρατού (ένας λόχος μηχανικού), που εδρεύ­ει στο χωριό Σαϊτιγιέ (Saitiye) κοντά στην πύλη Σουρ του Λιβάνου. Κι αυτό γιατί η Τουρκία, από στρατηγική σύμμαχος που διεμήνυε προς κάθε κατεύθυνση ότι ήταν μέχρι πριν από λίγους μήνες με τη Συ­ρία, κατέστη το κέντρο δράσης της συρι­ακής αντιπολίτευσης και το κέντρο εκ­παίδευσης, τροφοδοσίας και συντονι­σμού των παραστρατιωτικών δυνάμε­ων που δρουν στο έδαφος της Συρίας, με σκοπό την πρόκληση αναταραχών που θα οδηγήσουν στην ανατροπή του Άσαντ.

Και μια που μιλάμε για αναταραχές, τα μάτια εκείνων που γνωρίζουν -μάλιστα μερικοί από αυτούς καθορίζουν και τις εξελίξεις- είναι στραμμένα στην πε­ρίπου ενός εκατομμυρίου κατοίκων πό­λη Χομς, όπου οι αντικαθεστωτικοί και οι εγκάθετοι όλων εκείνων των ξένων δυνά­μεων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή στην ουσία την έχουν θέσει υπό τον έλεγχό τους. Από τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδράσει η Δαμασκός, για να θέσει την πόλη ξανά υπό τον έλεγχο της, θα κρι­θούν πολλά ή τα πάντα!

Την ώρα που διαβάζονται αυτές οι γραμμές οι υπουργοί Εξωτερικών των χωρών- μελών του Αραβικού Συνδέσμου συσκέπτονται στο Κάιρο και αποφασίζουν για τη στάση που θα κρατήσουν απέναντι στη Δαμασκό.

Πάντως, το καθεστώς Άσαντ για να κερδίσει χρόνο είναι πιθανό να ζητήσει την αποστολή Αράβων παρατηρητών στις κυριότερες πόλεις της Συρίας, οι οποίοι θα καταγράφουν τις τυχόν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Να σημειω­θεί ότι η παρουσία Αράβων παρατηρη­τών είναι δυνατόν να ενθαρρύνει τις διαδηλώσεις στο Χαλέπι και στη Δαμασκό, με καταστροφικές συνέπειες για το μπααθικό καθεστώς. 

Με βάση τις εκτιμήσεις έγκυρων πα­ρατηρητών, το καθεστώς Άσαντ είναι δύ­σκολο να διατηρήσει την εξουσία αν επε­κταθούν τα επεισόδια σε Χαλέπι και Δα­μασκό και χάσει τη στήριξη του Αραβικού Συνδέσμου, ακόμη κι αν συνεχίσει να έχει τη στήριξη της Ρωσίας και της Κίνας. 

Αν θέλαμε δε να κατατάξουμε τους δι­αδηλωτές και τα στοιχεία εκείνα που εξ αντικειμένου δρουν προβοκατόρικα μπορούμε να πούμε ότι είναι σχεδόν στο σύνολό τους φανατικοί σουνίτες, που χω­ρίζονται σε δύο κατηγορίες: 

Τα μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, αυτό που εσφαλμένα αναφέρεται ως Αδελφοί Μου­σουλμάνοι, που υποστηρίζονται από την αντίστοιχη οργάνωση της Αιγύπτου, και τα μέλη των ομάδων Ουαχάμπι, που υπο­στηρίζονται από τη Σαουδική Αραβία.

Έχουμε πει και έχουμε γράψει και στο παρελθόν ότι οι εξελίξεις στη Συρία θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στη νέα αρχιτεκτονική της ευρύτερης περιοχής, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η Τουρκία. Κι αυτό γιατί σε περίπτωση ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ την εξουσία θα καταλάβουν οι σουνίτες μουσουλ­μάνοι, οι οποίοι εκ της φύσεως τους και για απολύτως αντικειμενικούς λόγους δεν είναι σε θέση να εγγυηθούν -και κυρίως να εξασφαλίζουν-τα δικαιώματα 3.000.000 αλαουιτών, 2.000.000 Κούρδων, 1.500.000 χριστιανών (Ασσυρίων και ελληνορθόδοξων), 200.000 Αρμενίων και 500.000 δρούζων, που ζουν στην επικράτεια της Συρίας. Να σημειωθεί ότι ιδιαίτερα οι μη μουσουλμανικοί πληθυσμοί απολάμβαναν πλήρους ελευθερίας από το κατά τα άλλα αυταρχικό καθεστώς Άσαντ. 

Με άλλα λόγια η νέα κυβέρνηση, όποτε αυτή προκύψει, είναι περίπου αδύ­νατον να κρατήσει ενωμένη τη χώρα, αφού ήδη οι Κούρδοι του Μικρού Νοτί­ου Κουρδιστάν, όπως αποκαλούν οι ίδιοι την περιοχή της Β.Α Συρίας όπου κατοικούν, προετοιμάζουν τη δική τους αυτό­νομη κυβέρνηση σε συνεννόηση με το αυτόνομο κράτος του Νοτίου Κουρδιστάν (Βόρειο Ιράκ) και το ΡΚΚ, με το οποίο δι­ατηρούν ισχυρούς δεσμούς. 

Και δεν είναι καν ανάγκη να είναι κανείς αναλυτής ή διεθνολόγος για να αντι­ληφθεί ότι ένα δεύτερο αυτόνομο κουρδι­κό κράτος στην περιοχή απλά ανοίγει τον δρόμο για το τρίτο και μετά για το τέταρτο κουρδικό κράτος. Το αν θα έχει σειρά πρώτα η Τουρκία και μετά το Ιράν δεν έχει και μεγάλη σημασία. Να μη βιαζόμαστε! 

Σε περίπτωση λοιπόν που οι εξελίξεις κινηθούν στην κατεύθυνση που προανα­φέρθηκε, τίθεται ένα τεράστιο ζήτημα: Τι θα απογίνουν οι χριστιανοί της περιοχής και ιδιαίτερα οι Ασσύριοι, που είναι ένας ιστορικός λαός, πραγματικός ιδιοκτήτης της χώρας, αφού οι Άραβες είναι παρεί­σακτος λαός εισβολέας; 

Εμείς απλά να σημειώσουμε ότι η Ελ­λάδα -ή καλύτερα ο Ελληνισμός- έχει άμε­σο ενδιαφέρον για το θέμα, αφού το Πατριαρχείο Αντιοχείας, που έχει προσωρινή έδρα στη Δαμασκό, είναι ένα ελληνορθό­δοξο Πατριαρχείο, ασχέτως αν τις τελευ­ταίες δεκαετίες ελέγχεται από τον αραβι­κό παράγοντα. 

Τέλος, να υπενθυμίσουμε στον διεθνή παράγοντα και στις χώρες που κινούν τα νήματα στην περιοχή ότι την προηγούμε­νη φορά που σχεδίαζαν τα σύνορα και τις ζώνες επιρροής λίγο πιο βόρεια, στη μαρ­τυρική Ανατολή, έπεσαν θύματα των σχε­διασμών τους οι χριστιανοί, Έλληνες, Αρ­μένιοι και Ασσύριοι της Θράκης, του Πό­ντου και της Ανατολής. 

Τότε τα θύματα ξεπέρασαν τα 3.000.000. Τώρα; θα μείνει απαθής η χριστιανική κοινότητα και ο λεγόμενος πολιτισμένος κόσμος σε μια νέα γενο­κτονία και έξοδο των χριστιανών και των παραδοσιακών λαών της περιοχής από τις παραδοσιακές τους εστίες; 

ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ 

(ΕΦ.ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-16/12/2011)