Να κρατηθούμε όρθιοι

Δεν μπορεί να μας νικήσει η κρίση 

Σε δύο εβδομάδες έχουμε Χριστούγεννα. Τη δεύτερη μεγάλη γιορτή μετά τη Λαμπρή για μας τους ορθοδόξους. Χριστούγεννα στη χώρα όπου οι γιορτές έχουν χάσει το δικό τους γνήσιο χρώμα. 

Στη χώρα όπου όλο και λιγότεροι φτιάχνουν πλέον στο σπίτι δίπλες, κου­ραμπιέδες και μελομακάρονα. Στη χώ­ρα η οποία... γεμίζει αστέγους, ανέργους και φτωχούς. Στη χώρα η οποία γυρί­ζει πίσω, χωρίς να έχει κάνει ουσιαστι­κά βήματα μπροστά. Στη χώρα όπου η τηλεόραση μεταδίδει φτηνά και ευτε­λή προγράμματα, που αδιαφορεί για το ελληνικό χρώμα που πρέ­πει να έχουν αυτές οι ημέρες. Μας το έδειξε και ο δήμαρ­χος Καμίνης που στόλισε τα δέντρα με κονσερβοκούτια μπίρας! 

Μας έχουν κάνει μπά­χαλο! Μας γέμισαν μετανά­στες με ξένη κουλτούρα, μας ταΐζουν ταινίες στις οποίες ο Αϊ-Βασίλης έρ­χεται παραμονή των Χριστουγέννων και όχι Πρωτοχρονιά, και έρχεται από τη Φινλανδία και όχι από την Καισάρεια. Μας έμαθαν, προσπάθησαν να μας μάθουν να κάνουμε Πρωτοχρο­νιά στους δρόμους και στις πλατείες και όχι στα σπίτια με την οικογένεια. Κι όμως, αν υπήρχε όρεξη, αν υπήρχε θέληση, θα μπορούσε αυτή η κρίση να μας δώσει εκείνα που μας έχουν στε­ρήσει. 

Τα κάλαντα, με παιδικές φωνές, από παιδιά που δεν θα φοβούνται να βγουν στον δρόμο. Τα γλυκά των εορτών φτιαγμένα στο σπίτι, με τη φροντί­δα όλης της οικογένειας, από τον παπ­πού και τη γιαγιά έως τα εγγόνια. Τις επισκέψεις στα σπίτια, τα παραδοσια­κά χριστόψωμα, τα καρύδια με το μέ­λι, τη σούπα της γαλοπούλας, ξημερώ­ματα Χριστουγέννων, γυρνώντας από την εκκλησία. Το γιορτινό τραπέζι, με λίγα, τα απαραίτητα, αλλά με αγάπη και ελπίδα. 

Η κρίση δεν μπορεί να μας νικήσει αν αντισταθούμε. Και αντί να προσφύ­γουμε σε εκείνους που αντιστέκονται, στο Κολωνάκι, με μπότες Prada και κο­στούμια «μαζί τα φάγαμε», ας συντα­χθούμε με εκείνους που ζούνε απλά, ελληνικά, δεμένοι με την οι­κογένεια και τους δικούς τους. Τα έθιμα και η οικο­γένεια ήταν εκείνα που μας κράτησαν μέχρι τώρα. Μέ­χρι το 1990 την Ελλάδα την κατοικούσαν κατά 96% Έλληνες. 

Μας αλλάζουν, προσπαθούν να μας αλλάξουν. Με την οικογένεια και τα έθιμα, με τα εθνικά χαρακτηριστικά μπορούμε να κρατηθούμε όρθιοι. Όλα τα άλλα, ευρωζώνη, ευρώ, Μέρκελ και Σαρκοζί, είναι περαστικά. Η ζωή δεν τελειώνει με μία κρίση. Τα Χριστού­γεννα, όμως, θα έρχονται κάθε χρόνο. Και εμείς κάθε χρόνο, όλον τον χρόνο δηλαδή, πρέπει να συνεχίσουμε κρα­τώντας, όπως έλεγε ο Χριστόδουλος, εκείνα που μας κάνουν να ξεχωρίζου­με από εκείνους που δεν μας θέλουν. Δεν μας θέλουν μία, δεν τους θέλου­με δέκα! 

Η ΑΚΙΣ