ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ 0 ΣΤΡΑΤΟΣ;

■ Κάποιοι αφελείς θεωρούν ότι δεν χρειαζόμαστε Εν. Δυνάμεις. 

Από τον 

Ευθύμιο Π. Πέτρου 

Η μόνη ερμηνεία της πλή­ρως απαξιωτικής συ­μπεριφοράς του ελληνι­κού κράτους απέναντι στους έν­στολους λειτουργούς του θα ήταν η παραδοχή πως έχει αποφασίσει ότι δεν τους χρειάζεται. Ότι έχει διαγράψει τη χρήση των Ενόπλων Δυνάμεων από τα μέσα με τα οποία η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να αντιμετωπίσει καταστάσεις. 

Διότι, πέρα από τις αλλεπάλληλες και άδικες περικοπές των αποδοχών τους, δεν έχει καταφέ­ρει να φανεί... συνεπής ούτε σε μία από τις υποσχέ­σεις που τους έδωσε. Ήταν ο Ευ Βενιζέλος, ως υπουργός Αμύνης εκείνη την εποχή, που διαβε­βαίωνε ότι τα ειδικά επιδόματα (πτητικό κ.λπ.) θα παραμείνουν αφορολόγητα. 

Ακολούθησαν υποσχέσεις ότι δεν θα θιγούν τα ειδικά μισθολόγια. Έπειτα ήρθε η ένταξη των στρατιωτικών στο ενιαίο μισθολόγιο, με εφαρ­μογή του νόμου κατά τη χειρότερη δυνατή ερμη­νεία των διατάξεών του. Γι' αυτό και ακολούθη­σε η ακύρωση από το Συμβούλιο της Επικρατεί­ας, η απόφαση του οποίου είναι άγνωστο πότε και αν θα εφαρμοσθεί. Εν τω μεταξύ, τα αποθε­ματικά των μετοχικών ταμείων, με κυβερνητική απόφαση, ερήμην των ενδιαφερομένων, είχαν επενδυθεί σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου και «κουρεύτηκαν» με το περίφημο PSI. Όσο για το κοινω­νικό μέρισμα, τα κριτή­ρια με τα οποία δόθηκε ήταν τέτοια που το πήραν τόσο λίγοι, ώστε ακό­μη και αυτοί το θεώρησαν κοροϊδία. Κάποιοι, μάλιστα, δήλωναν ότι ντρέπονται τους συνα­δέλφους τους... Είναι δυνατόν να υπάρχουν και στην κυβέρνηση -στο πολιτικό στερέωμα σίγου­ρα υπάρχουν- αφελείς οι οποίοι πιστεύουν ότι στις μέρες μας οι Ένοπλες Δυνάμεις περιττεύουν; Ότι οι συμμαχίες και η διεθνής τάξη μπορούν να μας προστατεύσουν από την τουρκική απειλή; Και ας εμμένει η Άγκυρα να θεωρεί casus beli την άσκηση στοιχειωδών κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας. 

Είναι όμως, άραγε, τόσο άμυαλοι που δεν βλέπουν το καθημερινό κρίσιμο έρ­γο που παρέχουν οι Ένοπλες Δυνάμεις; Κάνουν ότι δεν βλέπουν πως μια ελληνική φρε­γάτα έκανε επιχείρηση διασώσεως Ελλήνων δι­πλωματών και ξένων πολιτών από τη σπαρασ­σόμενη Λιβύη; Δεν μαθαίνουν πόσες αεροδιακομιδές κάνει η Αεροπορία; Δεν βλέπουν τα πυροσβεστικά αεροπλάνα πάνω από τις φωτιές; Ας αφήσουμε το ότι και την αστυνόμευση των θα­λασσών το Ναυτικό τη χρεώθηκε, αφού το Λιμενικό αποδείχθηκε ανεπαρκές σε προσωπικό και μέσα. 

Μιλάνε για «ρήτρα αξιόμαχου». Αλλά πόσο αξιόμαχος μπορεί να μείνει ένας στρατός, όταν το ίδιο το κράτος καταρρακώνει καθημερινά το ηθικό του; Για πόσο μπορεί να κρατηθεί, στηριζόμενος σ' ένα αίσθημα καθήκοντος το οποίο αντιμετωπίζεται με χλεύη αντί για σεβασμό; 

(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-02/08/2014)