ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΗ ΑΔΙΚΙΑ

Τα διαδοχικά «εγκλήματα» με τις αποδοχές των στρατιωτικών. 

Από τον 

Ευθύμιο Π. Πέτρου 

Όταν οι εκπρόσωποι των αστυνομικών άκου­σαν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως να ομιλεί στη Βουλή για το ζήτημα των Ταμείων τους, για το οποίο τον είχαν λίγο νωρίτερα ενημερώσει, θα πρέπει να κατάλαβαν... Κατά­λαβαν ότι ήσαν και οι ίδιοι αποδέκτες του ειρωνικού τόνου με τον οποίον ο κ. Τσίπρας αναφέρθη­κε στο θέμα. Περιορίστηκε σε ειρωνικά σχόλια για τους «δεσμούς» μεταξύ κυβερνήσεως και στρατιωτικών - αστυνομικών, αλλά επί της ουσίας δεν εί­χε να πει τίποτε. 

Βεβαίως οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατεψήφισαν τη σχετική νομοθετική ρύθμιση. Αλλά η αλή­θεια είναι ότι τα... καταψηφίζουν όλα. Ο,τι και αν έρ­χεται στη Βουλή είναι γι' αυτούς απορριπτέο. Έτσι αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους. Διαρκής άρνηση, αόριστες, εξωπραγματικές υποσχέσεις, αλλά καμία πρόταση πολιτικής. Δυστυχώς όμως η αψυχολό­γητη έως αυτοκτονική στάση της κυβερνήσεως τους δίδει έδαφος να ομιλούν. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας έχει καταφώρως αδικηθεί τα τελευταία χρόνια (ηθελημένα αποφεύγουμε τον όρο «ένστολοι», που αν δεν είναι υποτιμητικός είναι τουλάχιστον πα­ραπλανητικός). 

Ακόμη και κατά την περίοδο των παχιών αγελάδων, οι αποδοχές τους ήσαν μεν ικανοποιητικές, υπολείπονταν όμως κατά πολύ των μισθών άλλων δημοσίων υπαλλήλων με λιγότερο φόρτο εργασίας και σχεδόν ανύπαρκτες ευθύνες. 

Ως άνθρωποι του καθήκοντος όμως δεν αντι­δρούσαν. Έμεναν ικανοποιημένοι με κάποιες -συμβολικές κατά το μάλλον ή το ήττον- χειρονο­μίες και μια επιδοματική πολιτική, η οποία επέτεινε μια χαοτική κατάσταση του μισθολογίου τους. Με αυτήν την κατάσταση, εκ των υστέρων, εύκο­λα μπορούσε ο κακόπιστος πολιτικός να ονομάσει «νοικοκύρεμα» το κουτσούρεμα των αποδοχών τους. Και όσο υψηλότερα στέκεται κανείς στην ιεραρχία τόσο μεγαλύτερη περικοπή υφίσταται. 

Δυστυχώς, τέτοια ουσιαστικά επιχειρήματα δεν προβάλλονται από τις ενώσεις στρατι­ωτικών και αστυνομικών, που δικαίως διαμαρτύρονται. Περιορίζονται σε παλιομοδίτικες συγκεντρώσεις με μεγάφωνα και κραυγές που πα­ραπέμπουν στη δεκαετία του 70. 

Μια εικόνα που ξενίζει και πολλούς από τους συναδέλφους τους. Ας αφήσουμε δε το γεγονός ότι ως γνήσιοι Έλληνες εμφανίζονται πολυδιασπασμένοι, χωρίς ενιαία εκπροσώπηση. 

Το κακό άρχισε από τη στιγμή κατά την οποία το κράτος κατάργησε αυθαιρέτως την καθιερω­μένη σύνδεση του στρατιωτικού μισθολογίου με αυτό των δικαστικών. Για δεκαετίες το μεγάλο πρόβλημα του ότι οι στρατιωτικοί δεν είχαν δυνα­τότητα διαμαρτυρίας ή αντιδράσεως αντιμετωπι­ζόταν με αυτήν τη σύνδεση. Σήμερα εφθάσαμε ο μισθός του αρχηγού ΓΈΕΘΑ να υπολείπεται αυ­τού ενός πρωτοδίκη... 

(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-09/08/2014)