Το (μεγάλο) κόλπο με τις προμήθειες των ανταλλακτικών.

• Πολεμικό αεροσκάφος στη διάρκεια της προσγείωσης του. 

• Οι «περίεργες» συμφωνίες που σπάνε σε κομμάτια για να «περάσουν» εν κρυπτώ), οι απίστευτες υπερτιμολογήσεις (50 φορές πάνω) και ο αποκλεισμός των εγχώριων εταιριών. 

Από τον Μάνο Ηλιάδη 

Σε μία εποχή όπου τα σκάνδαλα των εξοπλιστικών προγραμμάτων ταλανίζουν την Ελλάδα από το 2004 (αν και γνωστά από το 1999) και ενώ οι πρώτοι υπεύθυνοι έχουν ήδη οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη, θα περίμενε κανείς ότι ορισμένοι θα έβαζαν μυαλό και ότι επιτέλους θα προστάτευαν όχι μόνο το δημόσιο συμφέρον, αλλά επιπλέον θα... φρόντιζαν να εξασφαλίσουν εργασίες για την πολύπαθη αμυντική βιομηχανία την χώρας, η οποία αποτελεί ίσως τον μοναδικό παράγοντα μειώσεως του τεράστιου λειτουργικού προϋπολογισμού, μέ­σω μίας κατάλληλης πολιτικής στον τομέα της προμήθειας ανταλλακτικών. 

Το δημόσιο χρήμα 

Περιέργως, ή μάλλον καθόλου έτσι αν λά­βουμε υπ΄ όψιν μας την εμπειρία των τελευταίων περίπου 15 χρόνων-, η κατάσταση της διασπαθίσεως του δημόσιου χρήματος στον χώρο των αμυντικών προμηθειών συνεχίζεται, όχι πλέον στις προμήθειες κύριων οπλι­κών συστημάτων οι οποίες έχουν σταματή­σει από δεκαετίας περίπου, αλλά στον τομέα της προμήθειας των ανταλλακτικών τους. Προμήθειες που, αν και δεν έχουν την υψη­λή «ορατότητα» των κύριων αγορών, γιατί είναι κατανεμημένες σε πολλές μικρές αγορές, ανέρχονται σε εκατοντάδες εκατομμύ­ρια ευρώ. Έναν χρόνο πριν η «κυριακάτικη δημοκρατία» (13 Μαΐου 2013) είχε θέσει το θέμα του πρακτικού αποκλεισμού της ελλη­νικής αμυντικής βιομηχανίας από τους διαγωνισμούς προμήθειας ανταλλακτικών, τους οποίους λυμαίνονται διάφοροι μεσολαβη­τές προς όφελος ξένων κατασκευαστών. 

Στα χαρακτηριστικά παραδείγματα που είχαμε αναφέρει τότε ήταν όταν μία ελληνική βιομηχανία επισκέφτηκε τη ΔΑΥ (Διοίκηση Αεροπορικής Υποστηρίξεως) της Π.Α και εί­χε επιδείξει ένα περικόχλιο (κοινώς παξιμάδι) για τα πυροσβεστικό CANADAIR αξίας 30 ευρώ), το οποίο είχε παραγγελθεί από την κατασκευάστρια εταιρία αντί 2.100 ευρώ.(!) και δη σε ποσότητα περίπου 1.000 τεμαχίων (κλοπή δηλαδή της τάξεως των 2.000.000 ευρώ μόνο από απλά παξιμάδια). Να σημειωθεί ότι περίπου την ίδια περίοδο η Π.Α δημιούργησε ειδικό γραφείο ελληνοποιήσεως υλικών, το οποίο -έως το 2003- προκήρυ­ξε εκατοντάδες διαγωνισμούς, μέσου ύψους 300.000 ευρώ, επιτυγχάνοντας την ελληνοποίηση (δηλαδή την εδώ κατασκευή) περί­που 3.000 υλικών (πολλά εκ των οποίων ήταν υψηλής τεχνολογίας) και ουσιαστικό­τατη οικονομία. Να σημειωθεί επίσης ότι μέ­χρι τότε υπήρξαν περιπτώσεις προμήθειας ανταλλακτικών από το εξωτερικό με υπερ-κοστολόγηση έως και 50 φορές της πραγματικής τους αξίας! 

Από εκεί και μετά, με την επίκληση της μη υπάρξεως κονδυλίων και την ανάγκη για «διαφάνεια», οι προμήθειες ανταλλακτικών γίνονταν σε σημαντικά υψηλότερες τιμές μέσω των κονδυλίων FMS (Foreign Military-Sales) και με επιβάρυνση 6% (σ.σ: η τότε άποψη ότι η αγορά μέσω FMS εξα­σφαλίζει τη διαφάνεια διότι είναι διακρα­τική διαδικασία δεν ευσταθεί, διότι έχου­με υπ' όψιν μας έγγραφα μεταξύ αμερικα­νικής εταιρίας και του εδώ αντιπροσώπου της, στα οποία αναφερόταν σαφώς η προ­μήθεια υπέρ του αντιπροσώπου σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά ήταν απλώς μικρότερη). 

Η συνέχεια ήλθε με το νομοθετικό πλαί­σιο του Βενιζέλου και την ενσωμάτωση της Κοινοτικής Οδηγίας 2009/81, και κυρίως με την πρωτοφανή απαίτηση για πιστοποί­ηση των υλικών από τον ξένο κατασκευαστή ή την αμερικανική υπηρεσία FAA (Federal Aviation Authority). Και λέμε «πρωτοφανή» γιατί η πιστοποίηση των υλικών αυτών, δη­λαδή η καταλληλότητα τους για τοποθέτη­ση, π.χ. σε αεροσκάφη, γινόταν ανέκαθεν με βάση την εθνική νομοθεσία που ισχύει από το 1925 και η οποία, να σημειωθεί, εφοδιά­ζεται πανομοιότυπα σε διεθνή κλίμακα. 

Η συγκεκριμένη πρακτική παρέχει τη δυνατότητα σε κάθε πολεμική αεροπορία να δέχεται υλικά κατασκευαζόμενα στις χώρες τους ή να τροποποιούν τα αεροσκάφη τους, χωρίς την απαίτηση πιστοποιητικού πλοϊμότητας FAA ή άλλης αρχής. Το περίεργο δε, μετά την προαναφερθείσα εξέλιξη, είναι ότι η μόνη χώρα όπου δεν εφαρμόζεται η πρα­κτική αυτή είναι η Ελλάδα! Η κατάσταση συ­νεχίστηκε, με αλλεπάλληλα διαβήματα του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας και 

Κεντρικής Ελλάδος (ΣΒΘΚΕ)τόσο προς τη ΓΔΑΕΕ όσο και προς το ΥΠΕΘΑ με τελευ­ταία προσωπική ενημέρωση του τότε ανα­πληρωτού ΥΕΘΑ Γ. Γεωργίου στις 7 Δεκεμ­βρίου 2011, χωρίς κανένα όμως αποτέλεσμα. 

Τα διαβήματα χωρίς αποτέλεσμα 

ΣΤΙΣ 8 Ιουλίου 2012, η «κυριακάτικη δημο­κρατία»» επανήλθε στο θέμα, προσθέτοντας ότι, εκτός από τα ανταλλα­κτικά (που κανένα πλέον δεν κατασκευάζεται στην Ελλάδα, σε σχέση με τις χιλιάδες του πρόσφατου παρελθόντος), υπήρχαν και τα επισκευάσιμα υλι­κά, τα οποία, ενώ δύνανται να επισκευαστούν με κλάσμα μόνο του αρχικού τους κόστους και κάλλιστα να χρησιμοποιηθούν εκ νέου, πα­ραμένουν αναξιοποίητα και καταλήγουν τελικά στα άχρηστα! 

Το 2013 έγινε νέο διάβημα του ΣΒΘΚΕ προς τη ΓΔΑΕΕ και προς τον ΥΦΕΘΑ Π. Καράμπε­λα. Ο τελευταίος, όπως αναμενόταν, κατανόη­σε πλήρως το αίτημα και -όπως πληροφορούμε­θα- ζήτησε από τον επικεφαλής της ΓΔΑΕΕ να άρει την περίφημη από­φαση της ΓΔΑΕΕ για την απαίτηση πιστοποιητικού πλοϊμότητας. Στις 14 Μαρτίου 2013, η ΓΔΑ­ΕΕ με έγγραφο της προς τον ΣΒΘΚΕ και κοινο­ποίηση στον ΥΦΕΘΑ κ. Καράμπελα απέρρι­ψε το αίτημα για άρση της εν λόγω αποφάσε­ως με τελείως προσχη­ματική αιτιολογία και τη γνωστή γραφειοκρατι­κή και άνευ περιεχομέ­νου φρασεολογία (για να μην πούμε τίποτε άλ­λο) περί της «σημασίας της αμυντικής βιομηχα­νίας» καθώς και τη μάλ­λον ειρωνική τελευταία παράγραφο ότι «υπό το πρίσμα των ανωτέρω, στη δύσκολη αυτή δημοσιο­νομικά για όλους περί­οδο ρεαλιστικές προτά­σεις, που στόχο έχουν την εκπλήρωση του έρ­γου των Ε.Δ., είναι πά­ντα ευπρόσδεκτες»! 

Απορία από γνώστες του χώρου, την οποία και μεταφέρουμε εδώ: Τε­λικά, δεν ήταν ρεαλιστι­κές οι αποδεκτές και υπό τον ΥΦΕΘΑ κ. Καράμπελα προτάσεις του συνδέ­σμου ή δεν βόλευαν αυ­τούς που επωφελού­νται από την προμήθεια ανταλλακτικών μόνο από το εξωτερικό; 

Τι έγινε μετά την πε­ρίεργη άρνηση της ΓΔΑΕΕ να άρει το τουλάχι­στον ύποπτο κώλυμα που εμποδίζει την ελληνική αμυντική βιομηχανία να λάβει μέρος σης προμήθειες ανταλλακτικών, επί ίσοις όροις με την ξένη βι­ομηχανία; Νέα επιστολή του συνδέσμου, στις 24 Απριλίου, αυτή τη φορά προς τον ίδιο τον ΥΕΘΑ Π. Παναγιωτόπουλο, στην οποία αποδεικνύ­εται με τόσο αδιάσειστα στοιχεία η λανθασμέ­νη θέση της ΓΔΑΕΕ, που μόνο κάποιος κακόπιστος ή τελείως αδιάφο­ρος δεν θα επείθετο (σ.σ: αντίγραφο της επιστολής έχουμε και, αν χρειασθεί, τη δημοσιεύουμε). 

(ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ- 12/05/2013)