Τουρκία και Ανατολική Μεσόγειος

Με αφάνταστη υπομονή και επιμονή η Άγκυρα πλασάρεται ως η μόνη αξιόπιστη δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο που μπο­ρεί να εγγυηθεί και να αξιοποιήσει τα μεγά­λα αποθέματα φυσικού αερίου στην περιο­χή. 

Η πλέον πρόσφατη αναφορά είναι αυτή του... προέδρου της Τουρκίας κ. Γκιουλ, ο οποίος, σε ετήσιο ενεργειακό συνέδριο στην Τουρκία, υποστήριξε ότι το μόνο απο­τελεσματικό μέσο για τη λύση των προβλημάτων της περιοχής στην Ανατολική Μεσό­γειο είναι η οικονομία, με τη μορφή της αξιοποίησης των 3 τρισ. και άνω κυβικών μέτρων φυσικού αερίου που «μοιράζονται» η Αίγυπτος, το Ισραήλ, η Κύπρος... και η Τουρκία. 

Σον καλός πλασιέ της χώρας του ο κ. Γκιουλ υποστήριξε ότι το μελλοντικό «μερτι­κό» της Τουρκίας στο φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου δικαιολογείται από το γεγονός ότι η χώρα του έχει τη μεγαλύτε­ρη ακτογραμμή στην περιοχή και επομέ­νως και τη μεγαλύτερη ΑΟΖ από όλες τις χώρες. 

Και για να καλύψει τα νώτα του, ύστερο από αυτούς τους μεγαλομανείς ισχυρι­σμούς του, ο κ. Γκιουλ ανακάτεψε και την Ε.Ε. σον κερασάκι στην τούρτα: -Η οικονο­μία (σ.σ.: των υδρογονανθράκων) θα μπο­ρούσε να είναι το βασικό εργαλείο για τη λύση των υφιστάμενων πολιτικών προβλη­μάτων στην περιοχή και μια νέα οικονομική συνεργασία θα μπορούσε να εγκαινιαστεί στην Ανατολική Μεσόγειο, μέσα στο πλαί­σιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης», είπε. 

Πρόκειται βεβαίως περί ενός απίστευ­του αχταρμά πολιτικών θέσεων, με μια τουρκική ΑΟΖ που αυθαίρετα «καταπίνει» την ελληνική ΑΟΖ στο Καστελόριζο και την κυπριακή ΑΟΖ νότια της νήσου, μέχρι του σημείου να καλείται η Ε.Ε. (της οποίας η Τουρκία δεν είναι μέλος) να διαχειριστεί τον τεράστιο πλούτο υδρογονανθράκων. Υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι οι αγωγοί μεταφοράς υδρογονανθράκων στην πε­ριοχή θα περάσουν από τουρκικό έδαφος. 

Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι οι ισχυρισμοί αυτοί καθ' αυτοί της Άγκυρας για την «περιουσία» της στην Ανατολική Με­σόγειο, αλλά ο διεθνής παράγων που σιγοντάρει τις βλέψεις αυτές. Με την Κύπρο και την Ελλάδα στα κάτω τους οικονομι­κώς, και μάλιστα για την επόμενη δεκαετία με επιεικείς υπολογισμούς, η Τουρκία προ­βάλλει ως ισχυρός παράγων και σημείο σταθερότητας σε ολόκληρη την περιοχή, επομένως προνομιακός συνομιλητής όλων όσοι έχουν ή θέλουν να αποκτήσουν συμ­φέροντα εκεί. 

Η Αθήνα και η Κύπρος ορθώς ενι­σχύουν όσο μπορούν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ, που δεν φαίνεται διατεθειμένο να μπει «υπό τη σκέπη» της Άγκυρας. 

Όμως αυτή η νέα τριγωνική συμμαχία Αθήνας-Λευκωσίας-Ιερουσαλήμ δεν φτά­νει τη στιγμή που οι δύο πρώτες έχουν με­γάλα σοβαρά ανοιχτά εθνικά προβλήματα με την Άγκυρα, που δύσκολα μπορούν να κλείσουν. 

της ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ

(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-11/05/2013)