Ο τουρκικός φασισμός και οι Ευρωπαίοι

Τι μαρτυρά η αντίδραση της Άγκυρας για την αναγνώριση στη Γαλλία της γενοκτονίας των Αρμενίων. 

Έχουμε χρησιμοποιήσει και στο παρελθόν τους όρους κεμαλικός ρατσισμός, κεμαλικός φασισμός, ισλαμοφασισμός, αναφερόμενοι σε πολιτικές και φαινόμενα που παίρνουν θέση κατά καιρούς στην επικαιρότητα και δικαιολογούν τέτοιους χαρακτηρισμούς. Είναι αλήθεια ότι οι χαρακτηρισμοί αυτοί δεν τυγχάνουν και μεγάλης αποδοχής από σοβαρή μερίδα της ελληνικής και ακόμα με­γαλύτερη της ευρωπαϊκής κοινής γνώ­μης. Και αυτό γιατί ...η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη δεν ένιωσε στο πετσί της τον τουρ­κικό φασισμό, τουλάχιστον μέχρι χώρα, αφού ο Οθωμανός Καρά Μουσταφά Πασά το 1683 απέτυχε να καταλάβει τη Βιέννη, αποτυχία που πλήρωσε με τη ζωή του, στην αγχόνη που στήθηκε γι' αυτόν στο Βελιγράδι. Ευκαιρία να πάρουν μια γεύση της τουρκικής βαρβαρότητας και του τουρκικού φασισμού οι Γάλλοι και οι λοιποί Ευρωπαίοι αποτέλεσε η ψηφο­φορία που έγινε πρώτα στη γαλλική Βου­λή και στη συνέχεια στη Γερουσία, για την έγκριση του νομοσχεδίου, σύμφωνα με το οποίο όποιος αρνείται την ύπαρξη γενοκτονίας που είναι ήδη αναγνωρι­σμένη από τη Γαλλία θα τιμωρείται με φυλάκιση ενός έτους και χρηματική ποι­νή 45.000 ευρώ. Για όσους θεωρούν ότι ο συγκεκριμένος νόμος ανοίγει την πόρτα για απαγορεύσεις που θα περιορίσουν μελλοντικά την ελεύθερη έκφραση, πα­ραθέτουμε την άποψη σύμφωνα με την οποία οι αρνητές μιας γενοκτονίας είναι ή λειτουργούν ως μέλη της εγκληματι­κής συμμορίας που διέπραξε τη γενο­κτονία, αφού η άρνηση είναι η τελευ­ταία φάση αυτού του εγκλήματος, που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στρέφεται κα­τά της ανθρωπότητας. 

Ενισχυτικό ή, καλύτερα, απο­δεικτικό της παραπάνω άπο­ψης είναι το γεγονός ότι το τουρκικό κράτος, υποβοη­θούμενο από τους διανοουμένους, τους καλλιτέχνες, τους δημοσιογράφους, τις μαζικές συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους κορυφαίους παράγοντες του επιχει­ρηματικού κόσμου, επιτέθηκε με σφο­δρότητα εναντίον της Γαλλίας, με αφορ­μή τη διαδικασία έγκρισης του ως άνω νόμου. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, στη χώρα του οποίου υπάρχει νόμος που οδηγεί στα δικαστήρια με απειλή πολυετούς κάθειρ­ξης όποιον ισχυριστεί ότι έγινε γενοκτο­νία των Αρμενίων, κατηγόρησε ανοιχτά τη Γαλλία ότι με τον νόμο αυτόν περιο­ρίζει την ελευθερία της έκφρασης και ότι σπέρνει τους σπόρους του φασισμού στην Ευρώπη. Και όλα αυτά τα λέει ο πρωθυ­πουργός μιας χώρας που είναι ο διαχρο­νικός πρωταθλητής στις καταδίκες για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμά­των και της ελευθερίας της έκφρασης από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρω­πίνων Δικαιωμάτων.

Να σημειωθεί ότι οι μηχανισμοί του τουρκικού βαθέος κράτους, που έχουν απλώσει τα πλοκάμια τους στις κοινό­τητες των Τούρκων εργατών στην Ευ­ρώπη (περιγράφονται με κάθε λεπτομέ­ρεια στο βιβλίο του Μάνου Ηλιάδη «Η μυστική δράση των Τούρκων στην Ελ­λάδα και η σύγχρονη ΜΙΤ), κινητοποί­ησαν δεκάδες χιλιάδες κόσμο στο Παρί­σι για να τρομοκρατήσουν τη Γαλλία και τους Γάλλους γερουσιαστές τις παραμο­νές της ψήφισης του νόμου. Εκεί έβλεπε κανείς νεολαίους που φοιτούν σε ευρω­παϊκά πανεπιστήμια, αντί να υπερασπί­ζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ευρωπαϊκές αξίες, να υπερασπίζονται με πρωτοφανή αγριότητα και βαρβαρό­τητα τη γενοκτονία 1.500.000 Αρμενίων, που και οι ίδιοι γνωρίζουν ό,τι έκαναν οι πρόγονοι τους. Άλλο ένα δείγμα που μας επιτρέπει να λέμε πόσο λανθασμένη και μάταιη είναι η προσδοκία να περιμένει κανείς από Τούρκους μουσουλμάνους να ενστερνιστούν τις αξίες και τα ιδανι­κά του πολιτισμένου κόσμου. 

Αν αναλύσει κανείς αντικειμενικά και με ψυχραιμία τις αντιδράσεις όλων αυτών των μηχανισμών της εγκληματι­κής συμμορίας που συντονίζεται από το τουρκικό κράτος και από την τουρκική κυβέρνηση, θα διαπιστώσει ότι πράγμα­τι μια φασιστική χώρα επιστρατεύει το σύνολο της κοινωνίας και διεξάγει έναν αγώνα μέχρις εσχάτων για να ολοκλη­ρώσει το έργο των Νεοτούρκων, που επί­σης επιστράτευσαν την τουρκική κοινω­νία για να κατασφάξουν και να εκτοπί­σουν 1.500.000 Αρμενίους, άλλους τό­σους Έλληνες και 700.000 Ασσυρίους από τις πατροπαράδοτες εστίες τους στην Ανατολή. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Ένωση Τούρκων Βιομηχά­νων (ΤΟΒΒ),η οποία, αντί να λειτουργήσει ως εξισορροπη­τικός παράγοντας, προσπαθεί να χρησι­μοποιήσει τα χρήματα που απέκτησαν πολλά από τα μέλη της αρπάζοντας και λεηλατώντας τις περιουσίες των Αρμενί­ων, για να εντάξει "στην εγκληματική συμμορία των αρνητών της γενοκτονίας Γάλλους γερουσιαστές. Στόχος τους είναι να εξαγοράσουν 60 γερουσιαστές, για να καταγγείλουν τον ψηφισθέντα νόμο στο Συνταγματικό Συμβούλιο. 

Να σημειωθεί ότι, ενώ οι περιουσίες των Ελλήνων της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολής, που ήταν πολλαπλά­σιας αξίας από αυτές των ανταλλάξιμων μουσουλμάνων της Ελλάδας, πέρασαν στην κυριότητα του τουρκικού κράτους με τη Συνθήκη της Λωζάννης και με επό­μενες διμερείς ρυθμίσεις, οι περιουσίες των Αρμενίων είτε λεηλατήθηκαν από τους Τούρκους είτε πέρασαν στην κυ­ριότητα της τράπεζας Ζιραάτ, η οποία, σημειωτέον, ασκεί τη νεοοθωμανική πο­λιτική της Τουρκίας στην Ελλάδα με τα λεφτά των γενοκτονηθέντων Αρμενίων. Για να επιστρέψουμε στους Τούρκους βιομηχάνους, οι οποίοι ψάχνουν εναγωνίως να εξαγοράσουν και να δωροδοκήσουν Γάλλους γερουσιαστές, που θα συμμετέχουν στη συμμορία της ολοκλήρωσης του εγκλήματος της γε­νοκτονίας, τετραμελής ομάδα, αποτε­λούμενη από τον ίδιο τον πρόεδρο της ΤΟΒΒ Ριφάτ Χισαρτζικλίογλου(Rifat Hisarcikhoglu), τους βοηθούς του Τανίλ Κιουτσούκ (Tanil Kucuk) και Μουράτ Γιαλτσίντας (Murat Yalcintas), και την πρόεδρο του Γαλλοτουρκικού Εμπο­ρικού Συλλόγου Ζεϊνέπ Νετζίπογλου (Zeynep Necipoglu), ανέλαβε ενεργό ρό­λο στην όλη επιχείρηση. Η ως άνω ομά­δα μετέβη στο Παρίσι τις παραμονές της ψήφισης του νόμου και συμμετείχε σε συ­σκέψεις με μέλη των διπλωματικών αντι­προσωπιών, των μυστικών υπηρεσιών, συλλόγων και άλλων μηχανισμών του τουρκικού βαθέος κράτους στην Ευρώ­πη, με στόχο την επιρροή της βούλησης των γερουσιαστών. Η ίδια ομάδα ήλθε σε επαφή με εταιρία που κάνει λόμπι, η οποία τους έφερε σε επαφή με αρκετούς Γάλλους γερουσιαστές, με σκοπό να πει­στούν να υπογράψουν την αίτηση για παραπομπή του νόμου στο Συνταγματι­κό Συμβούλιο. 

Υπογραμμίζεται ότι στη μεγάλη δια­δήλωση που έγινε στο Παρίσι συμμετείχε για πρώτη φορά το Παγκόσμιο Συμβού­λιο Τούρκων Επιχειρηματιών(Dunya Turk Is Konseyi) , ένα όργανο στρατευμέ­νο και ελεγχόμενο από το τουρκικό βαθύ κράτος, με πλοκάμια σε δεκάδες χώρες του κόσμου. Τελευταία ελπίδα των Τούρ­κων είναι τα 350 δισεκατομμύρια δολά­ρια που σχεδιάζουν να επενδύσουν τα ερχόμενα δέκα χρόνια στους τομείς της ενέργειας, των μεταφορών και της άμυνας , μέρος των οποίων υπόσχονται ότι θα κατευθυνθούν σε γαλλικές εταιρίες, σε περίπτωση που δεν δεχτεί ο Σαρκοζί να υπογράψει τον νόμο. Ο ρόλος του εβρα­ϊκού λόμπι, που ήταν καθοριστικός μέχρι τώρα, θα κρίνει την τελική απόφαση του Γάλλου προέδρου, η οποία κατά πάσα πι­θανότητα θα είναι θετική για τους Αρμε­νίους και για την ανθρωπότητα. 

Τελικά δεν θα περάσει ούτε ο τουρκι­κός φασισμός στην Ευρώπη! 

ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ

(ΕΦ.ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-28/1/2012)