Αντί άρτου; Ή καρκινοπαθείς «τελικού» σταδίου;

              

Του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου 

Ώστε εντοπίσθηκε στην Θεσσαλονίκη μας «σπείρα» τεραστίων αριθμητικών διαστάσεων και πιθανολογείται ότι οι δραστηριότητές της αφορά σε «τζίρους» τεραστίων οικονομικών μεγεθών… Εμπλέκονται δε ονόματα που προξενούν όχι απλά και μόνο «έκπληξη» αλλά και... πιθανότητες πολλαπλών «εγκεφαλικών επεισοδίων…» 

Και ταυτόχρονα ανακοινώθηκε και η είδηση της παραπομπής 18 υπαλλήλων του Δήμου Θεσσαλονίκης ενώ στην αναμονή βρίσκεται ο πρώην Δήμαρχος της «νύφης του Θερμαϊκού» για το περιβόητο σκάνδαλο της υπεξαίρεσης των δεκάδων εκατομμυρίων από πρώην υπάλληλο που ήδη κρατείται μαζί με τον πρώην Γενικό Γραμματέα… 

Στο μεταξύ ο κάθε επισκέπτης της Θεσσαλονίκης μπορεί εύκολα να διαπιστώσει το οικονομικό δράμα που ζει η τοπική αγορά όπως και ολάκερη η ελληνική επικράτεια βλέποντας «ανοίκιαστα» μαγαζιά σε κεντρικούς δρόμους όπως Τσιμισκή, Μητροπόλεως, Αγίας Σοφίας κ.ά.π. όπου κάποτε μόνο ο «αέρας» που δινόταν, πριν τα αστρονομικά ενοίκια, μπορούσε να «αποκαταστήσει» πολλά φτωχοκόριτσα και φτωχόπαιδα εφ όρου ζωής!… 

Μια έντονη δυσφορία που αγγίζει τα όρια της απόγνωσης που συνδέεται επικίνδυνα με την κατάθλιψη αιωρείται πάνω από την πόλη μου και όπως διαβάζω στα blogs το ίδιο συμβαίνει σε όλη τη χώρα. 

Ίσως έτσι δικαιολογείται και η τραγική αύξηση των αυτοκτονιών που έχουν σαν αιτιολογικό υπόβαθρο τα οικονομικά προβλήματα και δείχνουν τη Θεσσαλονίκη σε πρώτη, στατιστικά, θέση γεγονός που αναδεικνύει ότι πολλοί συμπολίτες μας αφήνουν το φιλότιμο και το κυμπαριλίκι τους να οδηγήσουν το χέρι τους στην… αυτοαναίρεση όταν η οικονομική καταστροφή γίνεται πραγματικότητα! 

Μου λένε φίλοι επιχειρηματίες, συνάδελφοι πανεπιστημιακοί, απλοί άνθρωποι της καθημερινότητας και συνταξιούχοι ότι «φτάνει πια ας μας οδηγήσουν στην πτώχευση να… τελειώνουμε μπας και αρχίσουμε να βρίσκουμε το δρόμο μας…» 

Και μου θυμίζει αυτή η άποψη το δράμα καρκινοπαθών «τελικού» σταδίου που εύχονται να έρθει το μοιραίο που θα απαλλάξει αυτούς από τον σωματικό πόνο και τους συγγενείς τους από τον ψυχικό… 

Όταν βλέπω, ακούω και διαπιστώνω τα παραπάνω αναρωτιέμαι, ίσως με μια ειλικρινή δόση αφέλειας, οι ανακοινώσεις για «σπείρες» που έχουν θησαυρίσει και για επίορκους ή κακούς διαχειριστές εξουσίας και δημόσιας περιουσίας σε τι αποβλέπουν; 

Μήπως για να ικανοποιηθεί το «περί δικαίου αίσθημα της κοινής γνώμης» στη λογική του… «αντί άρτου θέαμα» ή φτάσαμε ως άτομα και Λαός στο επίπεδο καρκινοπαθών τελικού σταδίου που βλέπουν την «αποδημία εις Κύριον» ως λύτρωση για όλους τους συμμετέχοντες στο δράμα του θανάτου; 

Για τη «σπείρα» τοκογλυφίας και εκβιασμών της νύχτας ακούστηκε (ποιος μπορεί να το επιβεβαιώσει ή να το διαψεύσει») ότι αποτελεί την πρώτη «ομοβροντία» που αφορά στα εσωκομματικά της Προεδρικής διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ… 

Πάντως και το θέμα της σπείρας, και το θέμα του Δήμου αφορούν στην Θεσσαλονίκη μας και ίσως είχε απόλυτο δίκαιο ο γείτονάς μου εδώ στην Αγγελάκη που με ρώτησε στα ίσια: 

«ΟΛΑ τα κακά στη Θεσσαλονίκη έγιναν κ Καθηγητά; Η Αθήνα ΔΕΝ έχει σκάνδαλα, σπείρες και… καταχραστές;»