Άλωση εθνικού κράτους

►Διαδήλωση στη Λευκωσία (επάνω).

►Η ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 

Κάθε Έλληνας πρέπει να δει ποιες σκοτεινές δυνάμεις και ποιοι δόλιοι στό­χοι βρίσκονται πίσω οπό το πρωτοφανές χτύπημα που επέφε­ραν η πολιτική και η οικονομική ηγεσία της Ευρωζώνης στην Κυπριακή Δημοκρα­τία για την κατάλυση και υποδούλωση της. Κάθε Ευρωπαίος, ιδίως κάθε Ευ­ρωπαίος του Νότου, θα πρέπει να αντιληφθεί και να συνειδη­τοποιήσει το νόημα του χτυπήματος, αυτό που επέφερε η σκο­τεινή σύμπνοια και συνεργασία των αχόρτα­γων δυνάμεων της πολιτικής ηγεμονίας και της απληστίας του χρηματοπιστωτικού καπι­ταλισμού για την κατάλυση και την άλωση του εθνικού κράτους ως πολιτισμικής και πολιτικής οντότητας... 

Αλλά και κάθε άνθρω­πος του πλανήτη θα πρέπει να συνειδητο­ποιήσει το τι σημαίνει για τη ζωή του, για τον πολιτισμό του και για τη μελλοντική ιστορία του λάου στον οποίο ανήκει, η αγαστή σύ­μπνοια και συμμαχία της γεωπολιτικής και της καπιταλιστικής ηγεμονίας, του παντοδυ­νάμου οικονομικοπολιτικού ιμπεριαλισμού. 

Ο κ Σόιμπλε δήλωσε ότι η περίπτωση της Κύπρου είναι διαφορετική από εκείνη της Ελλάδας. Είναι ψέμα! Μόνο η εξωτερι­κή μορφή της πρώτης επέμβασης διαφέρει. Στην Ελλάδα άρχισε με τα «Μνημόνια» του απάνθρωπου δανεισμού - στην Κύπρο άρ­χισε με το «Μνημόνιο» επέμβασης στις καταθέσεις και στο τραπεζικό σύστημα, για να ακολουθήσει και στην οικονομική πολιτική. Στην ουσία της, όμως, η επέμβαση είναι ίδια και απαράλλαχτη, είναι η άλωση της εθνικής οικονομίας και η αρπαγή του εθνικού πλούτου, είναι η άσκηση γεωπολιτικής κυριαρχίας στην περιοχή, είναι η νέα μορφή πολέμιου για την κατάκτηση και κατάλυση του εθνικού κρότους, είναι η αρχή του δεύτερου μετά την Ελλάδα πειράματος επιβολής των κέντρων υπερεθνικής εξουσίας του οικονομικοπολιτικού ιμπεριαλισμού για την κατάλυση των άρχων δημοκρατικής νομι­μότητας και προστασίας των δικαιωμάτων του άνθρωπου. 

Η επέμβαση στην Κύπρο μας αποκαλύ­πτει τις ίδιες μεθόδους και τις ίδιες δυνάμεις που μας αποκάλυψε η επέμβαση στην Ελλάδα, πως προκαλούνται οι οικονο­μικές κρίσεις, πως διογκώνονται, πως γίνο­νται αντικείμενα εκμετάλλευσης και κερδο­σκοπίας και πως μεταβάλλονται σε όπλα υποδούλωσης των λαών και γεωπολιτικών επικυριαρχιών. 

Η επέμβαση στην Κύπρο, όπως και η ε­πέμβαση στην Ελλάδα το 2010, μας αποκα­λύπτει πως η οικονομική επάρκεια μιας χώ­ρας χειραγωγείται και μετουσιώνεται σε οι­κονομική κρίση και ανάγκη επιβίωσης του λαού, πως ασκείται η πολιτική του τρόμου, πως δυσφημείται και συκοφαντείται ένας λα­ός και πώς ασκείται η πολιτική ενοχής της υποταγής του. Μας αποκαλύπτει πώς επιλέγονται οι «εκλεγόμενες» κυβερνήσεις, πως δημιουργούνται οι «πλειοψηφίες» της Βου­λής και πώς χειραγωγείται η δημοκρατία και η λειτουργία του πολιτεύματος μιας χώρας. 

Άκουσα αιτιάσεις εις βάρος του κυπριακού τραπεζικού συστήματος που δικαιολο­γούσαν δήθεν την επέμβαση ότι το τραπεζι­κό αυτό σύστημα είναι υπερτροφικό αναλο­γικά με το μέγεθος της χώρας και ότι, δήθεν, δεν τηρούσε πάντοτε την αρχή της νομιμό­τητας. Διερωτώμαι. Δεν είδαν, άραγε, οι Βρυξέλλες γύρω τους κανένα άλλο υπερ­τροφικό τραπεζικό σύστημα μικρού κρά­τους; Ούτε έμαθαν ποτέ για ανομίες ευρωπαϊκών τραπεζικών συστημάτων; 

Ένα είναι βέβαιο, ότι η επέμβαση της τρόικας στο τραπεζικό σύστημα της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι αντίθετη με τις αρχές νο­μιμότητας του διεθνούς δικαίου και του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παραβιάζει την εθνική κυριαρχία της Κυπριακής Δημο­κρατίας και απειλεί άμεσα δικαιώματα του άνθρωπου. Αλλά φαίνεται ότι αυτή η ανομία που υποσκάπτει σήμερα τα θεμέλια του ευρωπαϊκού πολιτισμού, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κοινωνικού κράτους δικαίου, δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την τρόικα και τις δυνάμεις που εκπροσωπεί. 

Πριν κλείσω αυτές τις γραμμές, άκουσα το διάγγελμα του Προέδρου της Κύ­πρου. Νόμιζα ότι το ημερολόγιο γύρισε πί­σω και άκουγα τον Γιώργο Παπανδρέου τον Μάιο του 2010 και αργότερα τους επόμε­νους δυο πρωθυπουργούς έπειτα οπό κάθε «Μνημόνιο» και από κάθε παράδοση όπλων και υποταγής της χώρας. Οι δυνάμεις που απεργάζονται και υπηρετούν σήμερα το δέσιμο της Κύπρου χειροπόδαρα δεν μπό­ρεσαν να αλλάξουν τη μονοτονία του πολι­τικού λόγου άλωσης και υποδούλωσης του εθνικού κράτους. Ίδιες λέξεις, ίδιοι εκβιασμοί, ίδιος λόγος «φόβου και δέους», ίδια «ενοχή» του κυπριακού λαού και ίδια «ευ­θύνη παλαιότερων κυβερνήσεων», ίδιος «μονόδρομος σωτηρίας», «ιδιες υποσχέσεις» («άτακτη χρεοκοπία», «απώλεια των καταθέσεων», «έξοδος από το ευρώ», «γκρεμός», «καταστροφή», «αίσθημα ενοχής», «η μόνη λύση σωτηρίας», η «μοναδι­κή και τελευταία θυσία», η «σύντομη ανάκαμψη»). Ένα πρέπει να ξέρει ο κυπριακός λαός ότι στην Ελλάδα όλα αυτά αποδείχτη­καν ψευδή. Παρά την αποκάλυψη όλων των ειδών ψευδούς που χρησιμοποιήθηκαν, παρά το ότι οι ίδιοι οι δανειστές ομολογούν το «λάθος», η δουλεία συνεχίζεται με όλο και πιο αβάσταχτα βάρη, μέχρι την τελική άλωση του ελληνικού πλούτου και μέχρι την πλήρη εξαθλίωση του ελληνικού λαού -αν δεν υπάρξουν αποφασιστική αντίσταση και αλλαγή. 

Ο κυπριακός λαός οφείλει να πάρει το μάθημα από την αδελφή του, την Ελλάδα. Να μην υποκύψει στους εκβια­σμούς της πολιτικής του φόβου, της ενοχής και της ανασφάλειας. Οφείλει να συνειδητο­ποιήσει τη γεωπολιτική του ισχύ και τη δύ­ναμη του υποθαλασσίου πλούτου του. Οφείλει να θυμηθεί την Ιστορία του ότι όρ­θωσε το μικρό αλλά τιτάνιο ανάστημά του στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και στη διάδοχό της Τουρκία, καθώς και στην κοσμο­κράτειρα Αγγλική Αυτοκρατορία. Να θυμη­θεί ότι είναι ακόμη νωπή η τόλμη του, με την οποία, με άξια ηγεσία και αψηφώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αγγλία και την Ευ­ρώπη, απέκρουσε την κατάλυση της Κυ­πριακής Δημοκρατίας με το πρωτοφανές έ­κτρωμα του διεθνούς δίκαιου, το Σχέδιο Ανάν. 

Με όλο αυτό το οπλοστάσιο, ο κυπρια­κός λαός οφείλει να οργιστεί, να αγανακτήσει και να αντιδράσει με όλα τα νόμιμα μέσα της δημοκρατίας Τώρα! Οφείλει να αξιώσει από τον Πρόεδρο της Κύπρου την ανάκληση της συναίνεσης του, οφείλει να κινητοποιή­σει στο σωστό δρόμο της πατρίδας το αντι­προσωπευτικό του σώμα και, αν χρειαστεί, να αξιώσει λαϊκή ετυμηγορία για το μεγάλο ανοσιούργημα της επέμβασης. Η ελλαδική εμπειρία ας γίνει οδηγός του Λαού της Κυπριακής Δημοκρατίας! 

ΑΡΘΡΟ 

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ 

ομότιμου καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών 

(Εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ-19/3/2013)