Θύελλα στην Αν. Μεσόγειο, απειλή για τα ελληνικά συμφέροντα

Όταν ξαφνικά ο Αμερικανός πρόεδρος παίρνει το αεροπλάνο και αποβιβάζεται στο Τελ Αβίβ γίνεται κοινά αντιληπτό πως κάτι πολύ σημαντικό και κρίσιμο προετοιμάζεται. Όταν, λίγες ώρες αργότερα, ακούγεται ο πρωθυπουργός του Ισραήλ να ζητεί συγγνώμη από τον Τούρκο ομόλογό του, όταν εκείνα που αποκλείονταν γίνονται πραγματικότητα, με τρόπο που δεν χωρούσε σε ανθρωπινό μυαλό, γίνεται προφανές πως ούτε και αυτά που έπονται θα έχουν οποιαδήποτε σχέση με όσα ξέραμε έως τώρα. Δυνάμεις και δυνατότητες που θεωρούνταν δεδομένες αλλάζουν συθέμελα. Και αλλάζουν υπέρ της Τουρκίας.... 

Εξόχως κρίσιμο είναι, όμως, και το γε­γονός ότι την ίδια εκείνη στιγμή, ενώ η κυ­πριακό αποστολή πρόσφερε «γην και ύδωρ» στους Ρώσους για μια κάποιο στή­ριξη, π Μόσχα απέρριπτε τα απλόχερα αν­ταλλάγματα και αποδυνάμωνε δραματικά τη Λευκωσία. Με τη δήλωση του πρωθυπουργού της ότι υπάρχει εμπλοκή της Τουρκίας στα κυπριακά κοιτάσματα φυσι­κού αερίου ξεπερνούσε ακόμη και τους έως τότε τουρκικούς ισχυρισμούς, αμφι­σβητούσε τα δικαιώματα της κυπριακής δημοκρατίας και άνοιγε παράθυρα γιο νέα τουρκική εμπλοκή. 

Σχεδόν ταυτόχρονα η τουρκική ηγεσία παρενέβαινε στις διαβουλεύσεις που επιχειρούσε η κυπριακή δημοκρατία για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, τονίζοντας προς κάθε κατεύθυνση πως κάνουν λάθος όσοι νομίζουν πως τα όποια κοιτάσματα φυσικού αερίου ανή­κουν στην ελεύθερη Κύπρο. Με την πάγιο αντίληψη τους ότι είναι κυρίαρχοι στα Κατεχόμενα και συνεταίροι στα ελεύθερα κυπριακά εδάφη έστρωναν νάρκες στον δρόμο του μέλλοντος. Και για να μην αφήσουν καμιά αμφιβολία ως προς την αποφασιστικότητά τους, προχωρούσαν, λίγο αργότερα, στη διακοπή κάθε συνεργασίας με ιταλική εταιρεία που συνεργάζεται με την κυπριακή δημοκρατία. 

Στο μεταξύ, πρώην κορυφαίοι παράγοντες των εταιρειών φυσικού αερίου που συνεργάζονται με την Κύπρο, αλλά και της πολιτικής ζωής του Ισραήλ, ο ένας με­τά τον άλλο, υπογράμμιζαν ότι η επαναπροσέγγιση της Τουρκίας φέρνει καταλυ­τικές αλλαγές στην Ανατολική Μεσόγειο και τους επιβάλλει να συνομιλούν με την Τουρκία για το θέμα του φυσικού αέριου. Αποκάλυπταν, ακόμη, ότι η χώρα τους δεν μπορεί πλέον να ταυτίζεται με τις κυπριακές θέσεις και ομολογούσαν πως η στάση που τηρούσαν έως τότε δεν συνιστούσε στρατηγική επιλογή αλλά περιστασιακή αντίδραση εξαιτίας της βεντέτας τους με την Άγκυρα. 

Σχεδόν ταυτόχρονα γινόταν αντιλη­πτό πως όσα λέγονταν έως τότε για υποθαλάσσιο αγωγό που θα πήγαινε το κυπριακό και ισραηλιτικό φυσικό αέριο από την Κύπρο στην Ελλάδα και από εκεί στην Ευρώπη αποτελούσαν ήδη παρελθόν. Επιβεβαιώνονταν ουσιαστικά όλο όσα εί­χε πει στην Αθήνα μόλις λίγες μέρες πριν από την κυπριακή κρίση (26/02) ο Αμερι­κανός πρώην υφυπουργός Εξωτερικών. Το γεωπολιτικό παιχνίδι που έως τότε θε­ωρείτο δεδομένο για την Κύπρο είχε, ήδη, αρχίσει να χάνεται. Όλα όσα θεωρούνταν δεδομένα, άλλαζαν δραματικό μέσα σε λίγες ώρες. 

Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμιά αμφιβολία πως σε λίγο καιρό, την ώρα που η οικονομία της θα καταρρέει και η κοινωνία της θα δεινοπαθεί, η Κύπρος θα δεχτεί νέες και ισχυρότερες πιέσεις για μια εκτρωματική λύση στα πρότυπα του Σχεδίου Ανάν. Δεν ήταν, άλλωστε, καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι την ώρα που εκβιαζόταν από την Τρόικα, την ίδια εκείνη στιγμή ο Γερμανός υπουργός των Οικονομικών θυμόταν και θύμιζε στους Κυπρίους πως έβαλαν την Κύπρο στην Ε.Ε. με τη διαβεβαίωση ότι θα δεχόταν το σχέδιο Ανάν. 

Ύστερα από όλα αυτά, το ερωτήματα που εγείρονται για το νέο κυπριακό δρά­μα γίνονται ακόμη πιο εφιαλτικά: τυ­χαίο το γεγονός ότι η Κύπρος σύρθηκε στη χρεοκοπία τρία χρόνια μετά τον εντο­πισμό πλουσίων κοιτασμάτων φυσικού αε­ρίου: Είναι τυχαίο που λίγο πριν να πατή­σει την Κύπρο στον λαιμό η Γερμανίδα καγκελάριος επισκεπτόταν την Τουρκία; Είναι τυχαίο που στην κρίσιμη αυτήν ώρα αναβιώνει ο άξονας Τουρκίας - Ισραήλ; Και επιτέλους: Είναι συμβατό με την ιστο­ρία της χωράς του το συγγνώμη του Ισ­ραηλινού πρωθυπουργού στον Τούρκο ομόλογο του; Εάν «όχι», τι άραγε συμβαί­νει. Και η κάνουμε, εμείς; 

του ΑΝΔΡΕΑ Ν. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ 

(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-28/03/2013)