Τέρμα πια στις αυταπάτες…

■ Δεν διαπραγματεύεται ο ελέφαντας με το μυρμήγκι κανόνες fair play. Ακολουθεί, απλώς, το δίκιο της πατούσας! 

Πέρα απ' τις ήδη δημοσιοποιημένες ενστάσεις-αντιρρήσεις μου γύρω από κάποιο ζητήματα τακτικής και συνεργασιών με το ΚΚΕ, δεν μπορώ παρά να ομολογήσω ότι ουδέποτε υιοθέτησα και συμφώνησα απόλυτα με πολιτικό σύνθημα περισσότερο απ' αυτό: «Τέρμα πια στις αυταπάτες ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες»... 

Η προφανής λογική που βρίσκεται πίσω απ' αυτό το σύνθημα δεν νομίζω πως χρειάζεται επιπλέον ανάλυση. Τόσο το κομουνιστικό κόμμα όσο και άλ­λες συνεπείς αντικαπιταλιστικές αντιΕΕ δυνάμεις δικαιώνονται με τον πιο τραγικό τρόπο απ΄ τις εξελίξεις σε καθημερινή βάση. Μονόφθαλμοι, πολιτικά ανεπαρκείς, ιδιώτες και προφανώς πράκτορες κάθε είδους, δεν βλέπουν ή καμώνονται πως δεν βλέπουν ότι τα δεινά των λαών προέρ­χονται απ' το δέσιμο των κυβερνήσεων τους πίσω απ' το φονικό άρμα της ξεκάθαρα ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης και κατ΄ επέκταση του ευρώ. 

Τούτες τις μέρες στριφογυρίζει στο μυαλό μου το ανέκδοτο με τον «φιλόζωο» φορτηγατζή, που κάθε ζώο που τραυμάτισε στη διαδρομή Αθήνα - Θεσσαλονίκη κατέβαινε και το πυροβολούσε στο κεφάλι για να μην... υποφέρει, και τον συνεπιβάτη που του έκανε ωτοστόπ. Όταν λοιπόν σε μια στροφή η νταλίκα ντεραπάρισε με αποτέλεσμα ο δύσμοιρος συνεπιβάτης να πεταχτεί έξω και να τραυματιστεί βαριά και βλέποντας τον οδηγό με την καραμπίνα να τον πλησιάζει, τοποθέτησε όπως όπως τα χυμένα του έντερα στην κοιλιά και του είπε έντρομος μεν, αλλά δήθεν ανέμελος, το αμίμητο: «Ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα». 

Αυτό ακριβώς, κύριε Αναστασιάδη και κύριοι τροϊκανοί εσωτερικού Σα­μαρά, Βενιζέλο και Κουβέλη !!! (Να τα λέμε τα ονόματα). Ευτυχώς που δεν πάθατε τίποτα. Τι κι αν οι καταθέσεις στη Λαϊκή έγιναν κουρελόχαρτα (και επειδή σας αρέσουν οι αγγλικές ορολογίες κατάσταση default ήγουν ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ για τη συγκεκριμένη Τράπεζα και Restricted default -ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ- για την Τράπεζα Κύπρου), τι κι αν έρχεται τσουνάμι μέτρων με απολύσεις,. διάλυση ασφαλιστικών ταμείων, κλεί­σιμο επιχειρήσεων ανεξαρτήτως μεγέθους, έλλειψη ρευστότητας και ύφεση που θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, εκεί εσείς, τον χαβά σας. Ευτυχώς που αποφεύχθηκαν τα χειρότερα. Ευτυχώς που παραμείναμε στον λάκκο των λεόντων με το ευρώ αγκαλιά για παρηγοριά, ευτυχώς που μ' αυτές τις αποφάσεις σώθηκε η ευρωπαϊκή συνοχή. 

Κι εσείς, σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ, τι άλλο περιμένετε για ν΄ αλλάξετε ρότα και να πάψετε επιτέλους να αναμασάτε την καραμέλα του ευρώ, της διαπραγμάτευσης και της δήθεν σθεναρής στάσης απέναντι στους οικονομικούς μας κατακτητές. Δεν χρειάζεται μυαλό Αϊνστάιν για να δει κάποιος πως οι ισχυροί της Ευρώπης δεν βάζουν σε διαπραγμάτευση τους οικονομικούς και γεωπολιτικούς τους σχεδιασμούς. Δεν διαπραγματεύεται ο ελέφαντας με το μυρμήγκι κανόνες fair play. Ακολουθεί, απλώς, το δίκιο της πατούσας! Πόσο αφελής πρέπει να είναι κάποιος για να χειροκροτεί ένα ΟΧΙ που στο τέλος της ημέρας (προσφιλής μεταφρα­σμένη αγγλική έκφραση των Κυπρίων) έγινε ένα επαχθέστατο ΝΑΙ!!! 

Και τέλος, σύντροφοι του ΑΚΕΛ και καλέ μου φίλε Δημήτρη! Είχατε μια ευκαιρία, με την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που διαμορφώνατε χρόνια, να πείτε ένα ΟΧΙ εξαρχής στα μνημόνια και τις δεσμεύσεις. Ας κάνατε ένα δημοψήφισμα τότε κι ας χάνατε. Θα είχατε σήμερα, όμως, ένα ηθικό και πολιτικό πλεονέκτημα, όχι μόνο να αρθρώσετε λόγο, αλλά να δείξετε σε ολόκληρο τον Νότο της Ευρώπης τον δύσκολο αλλά έντι­μο και νικηφόρο δρόμο. Σήμερα όμως, τι; 

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΤΣΑΚΝΗΣ 

(6 ΗΜΕΡΕΣ-30/03/2013)