Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών επιχείρησε να διακωμωδήσει την πρόσφατη δήλωση του Τούρκου ΥΠ.ΕΞ. Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος πήρε σβάρνα τις Συνθήκες Λωζάννης και Παρισίων ως «μη έγκυρες”, ενώ υποστήριξε ότι η χάραξη των θαλάσσιων συνόρων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας απαιτεί μια έγκυρη και διεθνή (;) συμφωνία...
Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που η Άγκυρα «ξύνει» τη Συνθήκη της Λωζάννης γιατί «δεν της αρέσει». Προσοχή όμως! Της αρέσει το κομμάτι της Συνθήκης της Λωζάννης που αποδίδει στην Τουρκία την Ίμβρο και την Τένεδο, αλλά και η τροποποίηση της Συνθήκης για τα Στενά των Δαρδανελλίων, με τη Συνθήκη του Μοντρέ του 1936, που δίνει τον έλεγχο των Στενών στην Τουρκία, αλλά με ελεύθερη τη ναυσιπλοΐα σε καιρό ειρήνης.
Ομοίως δεν της αρέσει η Συνθήκη των Παρισίων του 1947 με την παραχώρηση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα από την Ιταλία διότι δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος.
Της αρέσει όμως η ιδέα μιας γενικής «διεθνούς συμφωνίας» για τη χάραξη των θαλάσσιων ελληνοτουρκικών συνόρων, που δεν έχουν χαραχτεί πλην της περιοχής της Δωδεκανήσου, όπου αυτά υπάρχουν.
Της Τουρκίας, λοιπόν, της αρέσει... ό,τι της αρέσει.
Το πρόβλημα, όμως. είναι ότι η Ελλάδα από την πλευρά της επί δεκαετίες ολόκληρες, με απίστευτη τσαπατσουλιά, απροσεξίες, προχειρότητες στην αντιμετώπιση προβλημάτων της στιγμής, κοντόφθαλμους υπολογισμούς, έλλειψη ψυχραιμίας και γιατί όχι και κυνισμού -όταν πρέπει να διαφυλαχθεί το μείζον έναντι του ελάσσονος- έχει αφήσει την Τουρκία να δηλώνει ό,τι της αρέσει, όπως και όποτε της αρέσει. Και κυρίως την έχει αφήσει να πράττει ό,τι της αρέσει στο Αιγαίο (και πιθανώς στο μέλλον και στην Ανατολική Μεσόγειο), με αναποτελεσματικές σε διάρκεια ελληνικές αντιδράσεις.
Αν της Άγκυρας, λοιπόν, δεν της αρέσουν οι Διεθνείς Συνθήκες που διέπουν την περιοχή, ας πάει στα αρμόδια διεθνή όργανα να διαμαρτυρηθεί και να ζητήσει την αλλαγή τους.
Δεν το πράττει όμως.
Αντιθέτως η Άγκυρα εξαπολύει «βεγγαλικά», υπολογίζοντας στην ήπια και γενικόλογη ελληνική αντίδραση και εκφράζει την επιθυμία (ή βεβαιότητα;) ότι αργά ή γρήγορα η Αθήνα θα συρθεί σε μία εφ΄ όλης της ύλης «διευθέτηση» όλων των θεμάτων, ειδικά τώρα που υφίσταται θέμα υδρογονανθράκων και επομένως οριοθέτησης ΑΟΖ. Ο κ. Νταβούτογλου, μάλιστα, δεν έκρυψε τον στόχο του να αλλάξουν «τα όρια οριοθέτησης περιοχών με πιθανή ύπαρξη υδρογονανθράκων».
Και δικαιούται να υπολογίζει σε αυτήν την εξέλιξη, αφού επί δεκαετίες ολόκληρες η Αθήνα δεν έκανε χρήση ποτέ του δικαιώματός της από το Καταστατικό του ΟΗΕ (όρθρο 2) να καταγγείλει την Τουρκία για παρατεταμένες εχθρικές ενέργειες σε βάρος της ελληνικής πολιτικής ανεξαρτησίας και ελληνικής κυριαρχίας.
της ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ
(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-29/04/2013)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.