Η αλήθεια για τις σχέσεις ΤΟΥΡΚΙΑΣ – ΙΣΡΑΗΛ

■ Όσα ινστιτούτα και δεξαμενές σκέψεις ελέγχονται από το εβραϊκό λόμπι, και αποτελούν την πλειοψηφία στην Ουάσιγκτον, έχουν εντείνει την κριτική τους προς τον Ταγίπ Ερντογάν στις «κλειστές συνεδριάσεις». 

Σε αντίθεση με τους Έλληνες αναλυτές, που αμέσως μετά τη συγ­γνώμη του Μπέντζαμιν Νετανιάχου στον πρω­θυπουργό της Τουρκίας ισχυρίστηκαν ότι η Άγκυ­ρα και το Τελ Αβίβ «τα βρήκαν όπως παλιά», οι Αμερικανοί συνάδελφοι τους δεν είναι καθόλου αισιόδοξοι. Και πώς μπορεί να είναι, όταν ο Ταγίπ Ερντογάν δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο την πολιτική του έναντι του εβραϊκού κράτους;... 

Ο Μάικλ Ρούμπιν του American Enterprise Institute, ο οποίος την εποχή των καλών σχέσεων Τουρκίας - Ισραήλ βρέθηκε απέ­ναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο ως πι­στός θιασώτης του εβραϊσμού, βγάζει φω­τιές για τη συγγνώμη, και δεν είναι ο μόνος αναλυτής που απαιτεί την απολογία του Τούρκου πρωθυπουργού και αξιωματούχων της τουρκικής κυβέρνησης για όσα κατά καιρούς ισχυρίστηκαν. Όσα ινστι­τούτα και δεξαμενές σκέψης ελέγχονται από το εβραϊκό λόμπι, και αποτελούν την πλειοψηφία στην Ουάσιγκτον, έχουν εντεί­νει την κριτική τους προς τον κ. Ερντογάν στις «κλειστές συνεδριάσεις», όπου τα πά­ντα λέγονται χωρίς να δημοσιοποιούνται. 

Τα δημοσιεύματα στην Ελλάδα που απο­τελούν πιστή αντιγραφή των τουρκικών εφημερίδων, δεν περιέχουν ίχνος αλή­θειας για τις τουρκο-ισραηλινές σχέσεις και έχουν παραποιηθεί ακόμα και δηλώσεις αξιωματούχων από το Ισραήλ, τους οποί­ους φέρουν να έχουν αποφασίσει ήδη την κατασκευή αγωγού στην Τουρκία απ' όπου θα περνά το ισραηλινό φυσικό αέριο. Πρό­κειται για βλακώδη ψεύδη, που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. 

Οι προβλέψεις για το φυσικό αέριο του Ισ­ραήλ είναι ότι θα καλύπτει τις ανάγκες της χώρας και ότι θα μπορούσε να προμηθεύσει και μια δεύτερη χώρα με πληθυσμό γύρω στους σαράντα εκατομμύρια πολίτες. Εάν η Τουρκία αποφασίσει να καλύψει μέρος των αναγκών της αγοράζοντας φυσικό αέ­ριο από το Ισραήλ, ουδείς μπορεί να της το απαγορεύσει. Αλλά δεν δικαιολογείται κα­τασκευή αγωγού. Με το σημερινά δεδομέ­να λοιπόν, το Ισραήλ αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες της Τουρκίας, πόσω μάλλον της Ευρώπης. Άρα, όλα τα σενάρια καταρρίπτο­νται με βάση το δεδομένο αυτό. 

Η ομαλοποίηση των τούρκο - ισραηλινών σχέσεων είναι μια εξαιρετικά δύσκολη δια­δικασία. Στο Τελ Αβίβ συντηρούν την αισιο­δοξία επειδή γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα την τέχνη της διπλωματίας, παρά το γεγονός ότι η Άγκυρα διατηρεί και σήμερα την πολιτική του χάσματος από το εβραϊκό κράτος. Όμως οι αναλυτές στην Ουάσιγκτον δεν μπορούν να φανταστούν καν τη σκηνή μίας συνάντησης μεταξύ των πρωθυπουρ­γών των δύο χωρών. Τόσο ο κ. Ερντογάν όσο και ο κ. Νετανιάχου είναι δύο ισχυροί χαρακτήρες με εμμονές και επιμονές. 

Όταν εκφράζεται για το Ισραήλ ο πρωθυπουρ­γός της Τουρκίας χρησιμοποιεί τη γλώσσα και το ύφος του «τουρκικού πεζοδρομίου» και στοχεύει να ικανοποιήσει το τουρκι­κό ακροατήριο. Ολίγον τον ενδιαφέρει ο πρόεδρος Ομπάμα. Εκστομίζει ό,τι ακρι­βώς νιώθει και επιθυμεί και σε ό,τι αφορά στο Ισραήλ δεν φέρεται διπλωματικά. 

Από την πλευρά του, ο κ. Νετανιάχου έχει εθνικιστικό παρελθόν, όπως και ο κ. Ερντο­γάν, και η οικογένεια του έχει προσφέρει νεκρούς για την ασφάλεια του Ισραήλ. Εί­ναι αντι-ισλαμιστής στον ίδιο βαθμό με τον αντι-σιωνισμό του κ. Ερντογάν. Βεβαίως, και οι δύο νοιάζονται για τα στρατηγικά συμφέροντα των χωρών τους. Όπως και να αναλύσει κανείς αυτό τα συμφέροντα το συμπέρασμα είναι ότι βρίσκονται σε πο­ρεία βίαιης σύγκρουσης. 

Το τελευταίο διάστημα το εβραϊκό λόμπι διοργανώνει στην Ουάσιγκτον ενημερώ­σεις για διπλωμάτες, δημοσιογράφους, αναλυτές και παράγοντες της ελληνο­αμερικανικής κοινότητας. Είναι τυχαίο πως σε κάθε ευκαιρία υπογραμμίζουν ότι δεν εμπιστεύονται τους Τούρκους; Είναι τυχαίο πως τονίζουν ότι η συνεργασία του Ισραήλ με τη Λευκωσία και την Αθήνα εξυπηρετεί απόλυτα τα συμφέροντα του Ισραήλ; 

του Μιχάλη Ιγνατίου 

Ουάσιγκτον 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-18/04-24/04/2013)