Το αυγό του φιδιού

•Το παιχνίδι των αγωγών ενέργειας, τα αργυρώνητα λόμπι και οι «εντιμότατοι» εκπρόσωποι τους. 

•Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να εκμεταλλευτούν τα κοιτάσματα τους όπως αυτές νομίζουν και δεν θα ρωτήσουν κανέναν λομπίστα της Ουάσινγκτον πώς σκοπεύουν να το πράξουν. 

Μπορεί η Αλ Κάιντα και οι τρομοκρατικές παραλλαγές της, που δρουν σήμερα στο ισλαμικό Μαγκρέμπ, τη Συρία και τον Καύκασο, να σπέρνουν ανέμους για μελλοντικές ταπεινωτικές εξελίξεις στα συμφέροντα της Ε.Ε., της Ρωσίας και της Κίνας σε αυτές τις περιοχές, το πραγματικό όμως αυγό του φιδιού επωάζεται στα αργυρώνητα λόμπι των δήθεν φίλο-Σαλαφιστών, που έχουν εισχωρήσει στα άδυτα της Επιτροπής Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ και που στην ουσία δυναμιτίζουν την ασφάλεια και την ευημερία αυτού του αμερικανικού έθνους... 

Ήδη από το 1998 στο βιβλίο «The Grand Chessboard» ο συγ­γραφέας του και ισχυρός τότε άν­δρας της Ουάσινγκτον Sbigniev Brzezinski εξετάζοντας τις μελλον­τικές γεωπολιτικές κινήσεις των ΗΠΑ παρότρυνε προς μια άμεση συνεργασία με το Αζερμπαϊτζάν γράφοντας ότι μια τέτοια κίνηση θα αποτελούσε όχι μόνον τον κεντρικό πυρήνα μιας στρατηγικής ηγεμονι­κής παρουσίας των ΗΠΑ στο υπο­γάστριο της Ρωσίας και του Ιράν, αλλά θα καθιστούσε τις αμερικανι­κές πετρελαϊκές εταιρείες κυρίαρ­χες στον ανταγωνιστικό στίβο της ενέργειας για πολλές δεκαετίες. 

Το γεγονός δεν ήταν τυχαίο. Την ίδια εποχή σχηματιζόταν στην Ουάσινγκτον ένα ισχυρό πετρελαϊκό λόμπι με πλοκάμια μέσα στη Γερουσία και στην κυβέρνηση του τότε Αμερικάνου προέδρου Bill Klinton. 

Δυο εγνωσμένης πολιτικής δρα­στηριότητας στελέχη της αμερικανι­κής κρατικής μηχανής έπαιξαν και εξακολουθούν να παίζουν σημαντι­κό ρόλο στην προώθηση ενός σχε­δίου που επιδιώκει να εγκλωβίσει την εξωτερική πολιτική ενέργειας των ΗΠΑ σε ένα αμφιβόλου οικονο­μικού αποτελέσματος εγχείρημα, αλλά ταυτόχρονα λίαν επικίνδυνο από σκοπιάς ασφάλειας και διε­θνούς ειρήνης. Την εκμετάλλευση δηλαδή και μεταφορά διαμέσου της Τουρκίας των αζερικών υδρογο­νανθράκων προς τον Δυτικό κόσμο. 

Πρόκειται για τον σημερινό πρε­σβευτή των ΗΠΑ στο Αζερμπαϊτζάν Richard Morningstar και τον διατε­λέσαντα για μικρό χρονικό διάστημα στο ίδιο πόστο Mathew Bryza. Οι δύο αυτοί άνδρες, αφού πέρασαν από τις σπουδαιότερες θέσεις της αμερικανικής οικονομικής διπλω­ματίας στον τομέα της ενέργειας, βοήθησαν ένα κονσόρτσιουμ πετρελαϊκών συμφερόντων να πετύχει την κατασκευή του γνωστού αγω­γού BTC (Bacu- Tibici- Ceyhan) και ενδεχομένως προσεχώς να επιδιώ­ξει την κατασκευή ενός δεύτερου αγωγού μέσω Τουρκίας - Ελλάδας - Ιταλίας (Trans Adriatic Pipeline), ή εναλλακτικά μέσω Τουρκίας, Δυτι­κών Βαλκανίων-Ιταλίας, παρακάμπτοντας επιδεικτικά την ελληνική επικράτεια. 

Η πάγια γραμμή υπεράσπισης του σχεδίου, του εν λόγω πετρελαϊ­κού λόμπι, έναντι άλλων πολιτικών ενέργειας, που επικρατούσαν στην Ουάσινγκτον, ήταν ότι με αυτόν τον τρόπο κρατούσαν τη Ρωσία και το Ιράν εκτός παιγνίου γεωπολιτικής και ενέργειας στην Κασπία θάλασσα. 

Στην πολιτική αυτή αντέδρασαν άλλοι πετρελαϊκοί κολοσσοί που ήδη είχαν εντοπίσει τεράστια απο­θέματα υδρογονανθράκων στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου και νότια της Κρήτης. Αν και τα απο­τελέσματα των ερευνών τους κρατούντο μυστικά, το Ισραήλ ενημε­ρώθηκε και μάλιστα σε ανύποπτο χρόνο συνεργάστηκε με Κύπριο πολιτικό για να αρχίσουν από κοι­νού Ισραήλ και Κύπρος να προετοι­μάζουν το νομικό καθεστώς δημι­ουργίας ΑΟΖ και άλλα σχέδια μιας μελλοντικής ενεργειακής συνεργα­σίας μεταξύ τους. 

Ο Καραμανλής 

Από τη μεριά τους οι Richard Morningstar και Mathew Bryza έκαναν ό,τι τους ήταν δυνατόν να αποτρέψουν τη δημιουργία του ρω­σικού αγωγού Μπουργκάς - Αλε­ξανδρούπολη και εδώ η σχεδόν «αναπόφευκτη» απομάκρυνση του Έλληνα πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, θα πρέπει να εξεταστεί και κάτω από το πρίσμα αυτής της ανθελληνικής πολιτικής του εν λό­γω ισχυρού πετρελαϊκού λόμπι της Ουάσινγκτον. 

Ειρήσθω εν παρόδω, ο Mathew Bryza έχει παντρευτεί στην Κωνσταντινούπολη την Τουρκάλα δημοσιογράφο Zeymo Baran, η οποία ήταν η πρώτη που έφερε στη δημοσιότητα το θέμα της συμφω­νίας Ρωσίας-Ελλάδας-Βουλγα­ρίας για τη δημιουργία του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπο­λη, λίγες μέρες προτού η συγκε­κριμένη συμφωνία γίνει γνωστή και υπογραφεί. 

Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να εκμεταλλευτούν τα κοιτάσματά τους όπως αυτές νομίζουν και δεν θα ρωτήσουν κανέναν λομπίστα της Ουάσινγκτον πώς σκοπεύουν να το πράξουν. 

ΗΠΑ, Τουρκία και Αζερμπαϊ­τζάν έχουν κάθε δικαίωμα να κά­νουν αμοιβαίες διακρατικές συμ­φωνίες, αρκεί αυτές να μη στρέ­φονται ενάντια στα συμφέροντα άλ­λων χωρών -και δη συμμάχων- και να βασίζονται σε πράξεις υποδαύ­λισης θρησκευτικών διενέξεων και ενδο-εθνοτικών έριδων. 

Γιατί, εκεί ακριβώς επωάζεται το αυγό του φιδιού, εκεί βρίσκουν πρόσφορο έδαφος οι τρομοκράτες και οι φανατικοί ισλαμιστές που σπέρνουν αδιάκριτα το φονικό σε όλες τις ηπείρους. 

του Δρος ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΡΑ Καθηγητή -ιστορικού

(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-23/04/2013)