Το πολιτικό σύστημα (συνεχίζει να) δουλεύει για τη Χρυσή Αυγή

Αν έχει κανείς… όρεξη να κάνει μισό βήμα πίσω από τη χαώδη καθημερινότητα που βιώνουμε, και κοντοσταθεί λιγάκι για να δει τη “μεγάλη εικόνα” της Ελλάδας μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, θα δυσκολευτεί να αποφύγει τους αναστεναγμούς προβληματισμού, αν όχι απόγνωσης. Η Ελλάδα της κρίσης είναι… πάντα εδώ. Και εννοούμε, της πολιτικής κρίσης. Που είναι πολύ σφοδρότερη από την οικονομική, μιας και για να ξεπεράσουμε τη δεύτερη, θα έπρεπε να μην υπήρχε η πρώτη.

Δυστυχώς υπάρχει. Και παρά την… ψυχολογική εκτόνωση των Ελλήνων με την “πρώτη φορά Αριστερά” ψήφο... της 25ης Ιανουαρίου, το πολιτικό σύστημα δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά. Επειδή, εννοείται ότι εξαιρεί τον εαυτό του από την ιστορική ρήση-προτροπή του Μαχάτμα Γκάντι “να γίνουμε η Αλλαγή που θέλουμε να δούμε”.

Τα πρόσφατα κωμικοτραγικά γεγονότα στη Βουλή, στην ψηφοφορία για την άρση ασυλίας του Άδωνη Γεωργιάδη, ήρθαν απλώς ως ηχηρή υπενθύμιση του μείζονος προβλήματος του τόπου. Που είναι βαθιά πολιτικό.

Η Ελλάδα εξακολουθεί να διέρχεται κρίση πολιτικής ηγεσίας. Με διαρκές σύμπτωμα την αδυναμία κατανόησης της πραγματικότητας, του τι θέλουν οι Έλληνες, ανεξαρτήτως του τι… θέλουν να ακούσουν.

Μια κυβέρνηση “ζαλισμένο κοτόπουλο” από την… πρώτη φορά με το δίδυμο Μέρκελ-Σόιμπλε, και μια αντιπολίτευση παγιδευμένη στο… φάλτσο της “αριστερής παρένθεσης”, διαμορφώνουν συνθήκες… χορηγίας της Χρυσής Αυγής.

Και αυτή η προοπτική αποτελεί τον μεγαλύτερο εθνικό κίνδυνο. Ειδικά από τη στιγμή που οι πολιτικές ηγεσίες των “δημοκρατικών”, όπως θα έλεγε και ο Σταύρος Θεοδωράκης, κομμάτων, αρνούνται να καταλάβουν ότι το φασιστικό μόρφωμα με μανδύα εγκληματικής οργάνωσης δεν το ψήφισαν ούτε φασίστες αλλά ούτε και εγκληματίες.

Το ψήφισαν απελπισμένοι Έλληνες. Και όσο η απελπισία πολλαπλασιάζεται, τόσο θα μεγαλώνει και ο τρόμος.

ysterografa.gr