Ελπίδες για την «ανάσταση» της Αμυντικής Βιομηχανίας

■ Το ΥΠΕΘΑ θέλει να αξιοποιήσει και όχι να ιδιωτικοποιήσει πλήρως τα ΕΑΣ και ΕΑΒ. 

■ Η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία μπορεί να έχει και ρόλο και μέλλον στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής αγοράς αμυντικών προϊόντων. 

Η εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία και ειδικά οι δύο μεγάλες Βιομηχανικές Μονάδες, τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ) και η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ), «φυτοζωούν», αφού η προηγούμενη κυβέρνηση είχε αποφασίσει τη σταδιακή απαξίωσή τους και την ιδιωτικοποίησή τους. 

Παρέμειναν ενεργές, κυρίως χάρη στους αγώνες των εργαζομένων, αλλά και στις προσπάθειες δύο ...υπουργών, του Δ. Αβραμόπουλου και της Φ. Γεννήμα­τα, που αντιστάθηκαν στα σχέδια ιδιωτικοποίησης των υπουργών Γ. Στουρνάρα και X. Σταϊκούρα. 

Παρά τη γενικότερη παραδοχή ότι η υγιής Αμυντι­κή Βιομηχανία αποτελεί τον βασικό μοχλό υποστήρι­ξης της αμυντικής στρατηγικής, εντούτοις, τόσο τα ΕΑΣ όσο και η ΕΑΒ είχαν πάρει τον δρόμο του «διαμελισμού τους» και της εκχώρησης του παραγόμενου έργου τους είτε σε ιδιώτες, είτε σε ξένες ανταγωνιστικές εται­ρείες. Οι δηλώσεις του ΥΠΕΘΑ, Π. Κομμένου, ότι θα αναστήσει την εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία, αποτελούν ίσως το πιο ελπιδοφόρο ξεκίνημα της υπουργι­κής του θητείας. 

Χρειάζεται σχέδιο και επιμονή, ώστε να αναδειχθούν στο έπακρο τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας και έτσι να προκύψουν δύο εθνωφελή αποτελέσματα: να δια­σφαλιστούν η ασφάλεια εφοδιασμού και η επιχειρη­σιακή αυτονομία των Ενόπλων μας Δυνάμεων και, παράλληλα, να διευρυνθεί ο ορίζοντας για εξαγωγικές δραστηριότητες και διεθνείς συνεργασίες. Είναι σαφές ότι χρειάζεται επειγόντως μια εθνική στρατηγι­κή Αμυντικής Βιομηχανίας. 

Η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία έχει επικεντρω­θεί κατά ένα μεγάλο μέρος στη μικρή εγχώρια αγορά της, παράγοντας «παραδοσιακό» αμυντικό υλικό και συστήματα, ενώ δεν έχει αναπτύξει τις υπάρχουσες δυ­νατότητές της για τη διεθνοποίηση των προϊόντων της. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Άμυνας, που δημιουργήθηκε το 2004, δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα, αφού δεν έχει συ μβάλει ενεργά στην ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας και της προσβασιμότητας της στην ευρωπαϊκή αγορά στρατιωτικού υλικού. Η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία μπορεί να έχει και ρό­λο και μέλλον στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής αγοράς αμυντικών προϊόντων. 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχώς βελτιώνει τις στρα­τιωτικές δυνατότητές της, προκειμένου να ανταποκριθεί στα σενάρια που υπάρχουν για τις μελλοντικές απειλές, με την Ευρωπαϊκή Αμυντική Υπηρεσία (Euro­pean Defence Agency) να δίνει μεγάλη βαρύτητα σε διάφορους τομείς, όπως η ανάπτυξη και η διατήρηση στο πεδίο της μάχης των Ενόπλων Δυνάμεων και σε άλλους τομείς, στους οποίους μπορεί να δραστηριο­ποιηθεί η εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία. Σε κάθε πε­ρίπτωση, είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι η νέα πολι­τική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας φιλοδο­ξεί να «αναστήσει» την Αμυντική Βιομηχανία, αλλά αυ­τό θα πρέπει να γίνει με όρους διαφάνειας και υγιούς ανταγωνιστικότητας, πατάσσοντας παράλληλα, το παρασιτικό σύστημα των μεσαζόντων - μιζαδόρων, αλλά και του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού. 

Χρηστός Καπούτσης 

(ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ-07/02/2015)