Οι αλλαγές στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων δημιούργησαν ένα (μεγάλο) ερωτηματικό

Του ΠΕΤΡΟΥ ΤΡΟΥΠΙΩΤΗ 

Οι κρίσεις στην ηγεσία των Ενό­πλων Δυνάμεων, ακόμα και οι "τακτικές", δηλαδή αυτές που συνήθως γίνονται περί τον Μάρτιο, εί­ναι βέβαιο ότι ακολουθούντο από σχό­λια, παράπονα, επιθέσεις, ακόμα και κλάματα. Και αυτό είναι φυσιολογικό και ανθρώπινο, μια και κά­ποιοι εγκαταλείπουν μετά α­πό πολλά χρόνια το στρά­τευμα, κάποιοι αναλαμβά­νουν θέσεις τις οποίες ονει­ρεύονταν από τότε που α­ποφάσισαν να ακολουθήσουν την στρατιωτική καριέρα και κάποιοι άλλοι βλέ­πουν ότι τα όνειρά τους δεν θα γίνουν πραγματικότητα. 

Όλα αυτά μπορούν αν­θρώπινα να εξηγήσουν όλα αυτά τα συναισθήματα που υπάρχουν κάθε χρόνο, αυτό... το διάστημα, στα α­νώτατα κλιμάκια και των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων. Και αυτά τα προβλήματα μεγαλώνουν, μια και δεν υπάρχει ένα σαφές σύστημα με συγκε­κριμένα κριτήρια, βάσει των οποίων ε­πιλέγονται τόσο οι αρχηγοί όσο και τα άλλα ανώτατα στελέχη. 

Αν σε αυτό προστεθεί και το κριτή­ριο της κομματικής προτεραιότη­τας που συνήθως θέτουν οι ηγεσί­ες του υπουργείου (και αρκετοί συνεργά­τες τους στα κομματικά επιτελεία), τότε το μείγμα γίνεται εκρηκτικό. 

Αντιλαμβάνεστε τι συμβαίνει όταν ε­δώ μπουν και οι εγωισμοί και ανταγωνι­σμοί υπουργών... 

Είναι βέβαιο ότι οι ηγεσίες των Ενό­πλων Δυνάμεων δεν μπορεί να είναι "μό­νιμες", είτε γιατί κάποιος μέσα σε ένα εύ­λογο χρονικό διάστημα δίνει αυτά που έ­χει, είτε γιατί δείχνει αν έκανε για τη θέση. 

Βέβαια, θα έπρεπε οι αρχηγοί να έ­χουν σαφή συγκεκριμένη θητεία (π.χ. 2 χρόνια συν ένα ακόμα" ή κλειστή τριετία), ώστε όλοι να ξέρουν τι πρόκειται να γίνει και οι ίδιοι να βάλουν προτεραιότητες και πρόγραμμα στους στόχους τους. 

Αυτό όλοι το εξαγγέλλουν, κανείς ό­μως δεν το υλοποιεί, απλώς γιατί όλοι οι πολιτικοί προϊστάμενοι του υ­πουργείου θέλουν να έχουν συνεχώς "και το μαχαίρι και το πεπόνι"... 

Οι κρίσεις που έγιναν την περασμένη Τετάρτη και με τις οποίες άλλαξαν οι δύο από τους τέσσερις αρχηγούς, θα μπορούσαν να θεωρηθούν φυσιολογικές. 

Ο Α/ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Μι­χαήλ Κωσταράκος, που είναι ο μακροβιότερος αρχηγός (συ­νολικά σε ΓΕΣ και ΓΕΕΘΑ) εκτός από το ό­τι έχει και διοικητικές και επιχειρησιακές ικανότητες, είναι σαφές ότι έχει και ικανότητες πειθούς... 

Αλλά και πέραν αυτού, το φθινό­πωρο αναλαμβάνει επικεφαλής της στρατιωτικής επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οπότε δεν είχε και νόημα να μετακινηθεί τώρα. Ίσως να ήταν και "άκομψο". 

Ο Αρχηγός του ΓΕΝ, αντιναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης, που παρέμεινε, έχει να επιδείξει έργο και ίσως απο­τελεί (παρά τα όσα διάφοροι λένε πίσω του -και κάνουν) την καλύτερη εφε­δρεία για να αναλάβει την ηγεσία του ΓΕΕΘΑ το φθινόπωρο. 

Ο Αρχηγός της Αεροπορίας, αντιπτέραρχος Ευάγγελος Τουρνάς, είχε κάνει τον κύκλο του και ήταν η ώρα, που λένε και οι συνάδελφοί του, "για να πετάξει για το σπίτι του". 

Ο νέος Αρχηγός Αεροπορίας, αντιπτέραρχος Χρήστος Βαϊτσης, έχει με την ως τώρα πορεία του αποδείξει ότι έχει όλες τις ικανότητες για να είναι ένα καλός και επιτυχημένος αρχηγός. 

Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί απο­στρατεύτηκε ο αρχηγός του ΓΕΣ, αντιστράτηγος Χρήστος Μανωλάς. Είναι μά­λιστα ο τέταρτος αρχηγός Στρατού που αλλάζει μέσα σε δύο χρόνια, κάτι που α­ποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία. 

Ο αντιστράτηγος Μανωλάς, όπως λένε οι περισσότεροι από όσους, έχουν συνεργαστεί μαζί του (παλαιότεροι και νεότεροι) ήταν ο κατάλλη­λος για αρχηγός. Είχε όλα τα προσόντα που χρειάζονται, είναι ανοιχτόμυαλος, έχει υπηρετήσει σε σκληρές και μάχιμες μονάδες και έχει το θάρρος της γνώμης του αλλά και των πράξεών του. 

Και όμως αποστρατεύτηκε, ίσως και για αυτό το τελευταίο. Ότι έλεγε τα πράγματα με το όνομά τους. Και αυτό δεν φαίνεται να άρεσε στη νέα ηγεσία του υπουργείου. 

Αν μάλιστα ισχύουν τα όσα κυκλοφο­ρούν ευρέως στους διαδρόμους του Πε­νταγώνου για συμβιβασμούς ανάμεσα σε υπουργό και αν. υπουργό-υφυπουργό για τις θέσεις αλλά και την αντίθεση του υπουργού με τον αντιστράτηγο για το θέμα των ελικοπτέρων (κάτι που όλα δεί­χνουν ότι ευσταθεί), τότε έχει γίνει ένα πολύ μεγάλο λάθος. Που χρεώνεται στην ηγεσία του υπουργείου. Ας ελπίσουμε ότι το λάθος δεν θα συνεχιστεί στις νέες κρί­σεις που αναγκαστικά θα γίνουν το φθι­νόπωρά, όταν θα φεύγει για Βρυξέλλες ο στρατηγός Κωσταράκος... 

Υ.Γ: Πρέπει να πω ένα "μπράβο" στον Πάνο Καμμένο, για την ανακοίνωσή του στη νέα ηγεσία ότι θα μειώσει τους ανώτατους αξιωματικούς από 315 (!!!) που είναι σήμερα σε 260. Το χειροκρότη­μα πάντως στον υπουργό, όταν την "α­πειλή" του την κάνει πράξη. 

(ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ-27/02/2015)