Έγκλημα και τιμωρία

• Η Γερμανία έσπειρε έριδες και θα θερίσει μαζική αποβιομηχάνιση. 

• Τώρα που το μοίρασμα της εκμετάλλευσης των υδρογο­νανθράκων είναι προ των πυλών, παγκόσμιες Δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ διεκδικούν τη μερίδα του λέοντος βάζοντας τέλος στα γερμανικά συμφέροντα. 

• Με πρωταγωνιστή την Άνγκελα Μέρκελ το λόμπι του δολαρίου πέτυχε να προωθήσει στον Ευρωπαϊκό Νότο την κατάπτυστη πολιτική λιτότητας και να επισπεύσει έτσι τη διάλυση της Ευρωζώνης 

Η αλαζονική συμπεριφορά μιας εκκολαπτόμενης οικονομικής υπερδύναμης στον χώρο του ευρώ, αφού έσπειρε ανέμους καταστροφής και εξαθλίωσης σε εκατομμύρια Ευρωπαίων πολιτών, πολύ σύντομα θα θερίσει θύελλες και μαζική αποβιομηχάνιση της ίδιας της Γερμανίας.... 

Με πρώτο βιολί, στη συγκρουσιακή του ενορχήστρωση, την κυρία Άνγκελα Μέρκελ, το βιομηχανικό και τραπεζικό κατε­στημένο του Βερολίνου υποχρέωσε περισσότερα από 271 εκατομμύρια Ευρωπαίων πολιτών να δοκιμάσουν, εν μέσω του 21ου αιώνα, μια οπισθοδρόμη­ση 25-30 ετών, φθάνοντας σε σημείο υποσιτισμού και σε μερι­κές περιπτώσεις πλήρους από­γνωσης. 

Το λόμπι του δολαρίου 

Στον επαίσχυντο αυτόν «πό­λεμο» κατά της ανθρωπότητας πρωτοστάτησε, ως γνωστόν, η Wall Street και μερικά άλλα παρακλάδια της, που ήλεγχαν από­λυτα το αμερικανικό δολάριο και θέλησαν για μια ακόμη φορά να διαιωνίσουν την παγκοσμία ηγε­μονία του και την πλαστή υπερα­ξία του έναντι των άλλων διε­θνών νομισμάτων και δη του ευρώ. Σε αυτή τους την κίνηση παραδόξως βρήκαν ευήκοα ώτα στους δήθεν θεματοφύλακες της Ευρωζώνης. 

Η ανάμειξη των ΗΠΑ σε μα­κροχρόνιες πολεμικές συρράξεις σε Ιράκ, Αφγανιστάν και η αδυναμία τους να ασχοληθούν εκ του σύνεγγυς με τα προβλήμα­τα της Ανατολικής Μεσογείου και του ευρωπαϊκού Νότου έδωσαν την εντύπωση στο Βερολίνο ότι θα μπορούσε να καλύψει το κενό και να καταστεί ο απόλυτος ρυθ­μιστής στις ως άνω περιοχές. 

Με πρωταγωνιστή την καγ­κελάριο Άνγκελα Μέρκελ, άτο­μο αμφιβόλου αφοσίωσης στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, το λόμπι του δολαρίου πέτυχε να προωθήσει στον Ευρωπαϊκό Νό­το μια κατάπτυστη πολιτική λιτότητας και να επισπεύσει με τον τρόπο αυτόν τη διάλυση της Ευρωζώνης. 

Και εδώ ακριβώς τίθεται το ερώτημα: Ήταν τόσο αφελείς οι «επισπεύδοντες» του Βερολίνου και δεν είδαν ποιες θα ήσαν οι συνέπειες από μια τόσο παρα­κινδυνευμένη εγκληματική ενέργεια ενάντια των εταίρων τους στον ευρωπαϊκό Νότο; Δεν υπολόγισαν ότι τέτοιες αποφάσεις θα φέρουν το σχίσμα μέσα στην Ευρωζώνη και τη σύμπτυξη των Νοτίων σε μια νέα Οικονομι­κή Ένωση; 

Ασφαλώς και δεν ήσαν αφε­λείς. Η στάση αναμονής του Βε­ρολίνου κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής επέμβασης στη Λι­βύη, η αινιγματική συμπεριφορά του έναντι της τριπλής «συνεν­νόησης» Ιράν-Τουρκίας-Βραζιλίας, στην περίοδο των κοινών τους προσπαθειών για παραγω­γή εμπλουτισμένου ουρανίου, και τα ανεξέλεγκτα και ακόλα­στα οικονομικά σκάνδαλα κορυ­φαίων βιομηχανιών του στον ευ­ρωπαϊκό Νότο προμήνυαν τις πραγματικές προθέσεις ηγεμό­νευσης εκ μέρους του, τόσο στην Ανατολική Μεσόγειο όσο και στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Η Γερμανία ήταν πλέον αποφασισμένη με κάθε μέσο, ακόμη και με πόλεμο, να καρπω­θεί τα πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων που έκρυ­βαν στα σπλάχνα της η Μεσόγει­ος και η Βόρεια Αφρική. 

«Κατοχή» 

Η συνέχεια είναι γνωστή. Με εγκληματικές ενέργειες, όπως η μη παράδοση στην ελληνική Δι­καιοσύνη ατόμων που κατέκλεψαν το ελληνικό δημόσιο προς όφελος δικών της βιομηχανιών, με την επιβολή μέσω της Ευρω­παϊκής Στατιστικής Αρχής «εσφαλμένων», όπως αποδεικνύεται σήμερα, υπολογισμών του ελλείμματος του ελληνικού κράτους κατά 7 και περισσότερες μονάδες, συνέργησε στην ένταξη της ελληνικής οικονομίας σε ένα απεχθέστατο σύστημα «Μνημο­νίων», χάρη στα οποία, με έναν εύσχημο τρόπο, επέβαλε στην Ελλάδα μια ιδιάζουσα μορφή «κατοχής» μέσω δικών της γκαουλάϊτερ σε όλα τα επίπεδα της Δημόσιος Διοίκησης του ελ­ληνικού κράτους. 

Τώρα όμως που ο κόμπος έφτασε στο χτένι και το μοίρασμα της εκμετάλλευσης των υδρογο­νανθράκων της Ανατολικής Με­σογείου είναι πλέον προ των πυ­λών, παγκόσμιες Δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία, η Ρωσία, η Κίνα, ο Καναδάς παρου­σιάζονται στο προσκήνιο και διεκδικούν τη μερίδα του λέοντος βάζοντας οριστικό τέλος στα ρεβανσιστικά γερμανικά συμφέροντα. 

Το διαπραχθέν έγκλημα αναντίρρητα θα πρέπει να κολα­στεί. Ποιος, όμως, θα το πράξει όταν και ο ίδιος ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνον για το δι­κά του εθνικά συμφέροντα; 

του Δρος ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΡΑ

καθηγητή-ιστορικού 

(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-02/03/2013)