Θύμα ενός (ακήρυκτου) οικονομικού πολέμου!

►Στιγμιότυπο από διαμαρτυρία Κυπρίων στη Λευκωσία. Δεξιά: Μια γυναίκα κλαίει στο άκουσμα των εξοντωτικών μέτρων. 

►0 βρόμικος ρόλος των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών στην προετοιμασία για την εξόντωση της Κύπρου. Η περίπτωση των Άγγλων (το 1956 στο Σουέζ) και των Ηνωμένων Πολιτειών στην κρίση του 2009. 

Από απόψεως αποτελε­σμάτων, η ζημία που υπέστη η Κύπρος, η οποία μέσα σε λίγες ημέρες είδε το τρα­πεζικό της σύστημα να καταστρέ­φεται, το οποίο, ως γνωστόν, συμμετέχει στη διαμόρφωση του ΑΕΠ της νήσου κατά 45%-47%, με αποτέλεσμα η οικονομία της να παραμείνει εσαεί ακρωτηριασμένη, μόνο με απώλεια ενός πο­λέμου που χάθηκε -χωρίς καν να δοθεί- μπορεί να συγκριθεί...
 

Η δε υπαγωγή της στην τρόικα και οι γνωστές από τη δική μας εμπειρία μετέπειτα συνέπειες θα έχουν ως βέβαιο αποτέλεσμα την πλή­ρη εξασθένησή της ως αυτόνομης κρατικής οντότητας και την αδυ­ναμία της να προβάλλει αντίσταση σε όσες γενικότερα πολιτικές τής επιβληθούν, είτε σε σχέση με την επίλυση του Κυπριακού εί­τε σε σχέση με τη διατήρηση του εθνικού της πλούτου. 

Οι συνέπειες αυτές ήταν φυσι­κά γνωστές στους Γερμανούς που επέλεξαν αυτή τη λύση, όπως και το όφελός τους από την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου, καθώς ο ίδιος ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε, με δήλωσή του, προσκά­λεσε εμμέσως πλην σαφώς τους ξένους καταθέτες να προτιμήσουν τις γερμανικές τράπεζες για την ασφάλεια που προσφέρουν. 

Ο εξαναγκασμός 

Τέτοιες πρακτικές, ο εξαναγκα­σμός μίας χώρας να υποταχθεί στη βούληση μίας άλλης ισχυρότερης και η ιδιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων της από τον επιτι­θέμενο, μέχρι τώρα γίνονταν μέ­σω συμβατικού πολέμου. Η διαφορά μεταξύ του τελευταίου και ενός οικονομικού πολέμου -διότι στην ουσία περί αυτού πρόκειται- έγκει­ται στο γεγονός ότι ο αντικειμενι­κός σκοπός αντί της καταλήψεως εδάφους είναι η κατάληψη των περιουσιακών στοιχείων του ηττη­μένου και ο σφετερισμός τους μέσω της μεθοδευμένης καταστρο­φής της οικονομίας του. 

Όπως σε κάθε πόλεμο, έτσι και σε αυτήν τη μορφή πολέμου, οι μυστικές υπηρεσίες συμμε­τείχαν ενεργώς, παρέχοντας την αναγκαία πληροφοριακή κάλυψη για την υποστήριξη της κυβερνη­τικής πολιτικής. Συγκεκριμένως, τον πεισμένο Νοέμβριο «διέρ­ρευσε» (!) μία έκθεση της γερμα­νικής υπηρεσίας πληροφοριών BND, η οποία ανεφέρετο στις δυ­σανάλογες για την κυπριακή οι­κονομία καταθέσεις των Ρώσων καταθετών, ισχυριζόμενη ότι τού­το ήταν το αποτέλεσμα παραβιάσεως των ισχυόντων κανόνων για την καταπολέμηση μαύρου χρήματος. Οι αιτιάσεις της BND δια­χύθηκαν στη συνέχεια και στον υπόλοιπο γερμανικό Τύπο, χαρακτηρίζοντας την όποια γερμανική βοήθεια για διάσωση των κυ­πριακών τραπεζών διευκόλυνση της παράνομης δραστηριότητας των Ρώσων ολιγαρκών, ένα σκεπτικό που ακολουθήθηκε και από την κυβέρνηση Μέρκελ και απο­τέλεσε τη βάση για την υποχρεω­τική περικοπή των καταθέσεων. 

Την περασμένη εβδομά­δα, η γερμανική εφημερίδα «Handelsblatt» έγραφε ότι ο επικεφαλής τη» BND Γκέρχαρντ Σίντλερ, σε κλειστή συνεδρίαση της γερμανικής Βουλής ενημέρω­σε τους βουλευτές της χώρας ότι η υπηρεσία του διαπίστωσε ότι οι ρωσικές καταθέσεις στην Κύπρο ανέρχονται σε περίπου 20 δισ. ευρώ, σημαντικό μέρος των οποίων (περί το 40%) ήταν μαύρο χρή­μα ή προϊόν ξεπλύματος. Ο ισχυρισμός αυτός είναι βέβαια γελοί­ος, δεδομένου ότι καμία υπηρεσία πληροφοριών δεν μπορεί να αποκτήσει τέτοιας μορφής πληροφορίες. Γιατί, για όσους έχουν στοιχειώδη γνώση για τις ποικί­λες και πολύπλοκες διαδικασίες και τεχνικές διακινήσεως τέ­τοιου χρήματος, ουδείς μπορεί να καταλήξει σε τέτοιους υπολο­γισμούς, πόσω μάλλον να προσδι­ορίσει πιο τμήμα από αυτά και πόσα είναι προϊόν ξεπλύματος, γιατί απλούστατα για να καταλήξει σε κάτι τέτοιο, θα πρέπει να γνωρί­ζει από ποιες παράνομες δραστηριότητες προέρχονται, πράγμα που φυσικά δεν είναι στις δυνατότητες μίας μυστικής υπηρεσίας. Στην ιστορία των μυστικών υπη­ρεσιών, εξάλλου, δεν υπάρχει κα­νένα περιστατικό επιτυχίας στον τομέα αυτόν. 

Η μόνη επιτυχία της BND στον τομέα της οικονομίας ήταν η προ ετών (2006) απόκτηση ενός CD, δωροδοκώντας στέλεχος τράπεζας με 4.500.000 ευρώ, το οποίο περιείχε τα ονόματα 1.000 Γερμανών καταθετών σε ελβετικές τράπεζες και μία αντίστοιχη περίπτωση στο Λίχνενσταϊν, το 2008, στην οποία με την καταβο­λή 7.300.000 δολαρίων σε πρώ­ην στέλεχος της τράπεζας LGT (ανήκει στη βασιλική οικογένεια της χώρας), απέκτησαν τα ονόματα Γερμανών καταθετών, για φορολογικούς πάλι σκοπούς. 

Το χαρακτηρισθέν ως μαύρο χρήμα των Ρώσων στην Κύπρο -αν και χωρίς καμία απόδειξη- δεν εμπόδισε πάντως τους ίδιους τους ηθικολόγους Γερμανούς να το προκαλέσουν στις δικές τους τράπεζες, όπως επίσης και τρά­πεζες του Λίχνενσταϊν, της Μάλ­τας, της Ελβετίας, της Ανδόρας κ.ά., που έχουν αποδυθεί σε έναν σκληρό ανταγωνισμό για το ποιος θα πρωτοπάρει τα εναπομείναντα χρήματα των Ρώσων. 

Η επιχείρηση εναντίον της Κύπρου, που οι «Financial Times» χαρακτήρισαν με τα λό­για «αντί να τη σώσουν της έβαλαν ένα σκοινί στον λαιμό», απο­τελεί την κυριότερη ένδειξη, αν όχι και απόδειξη, ότι ο τρίτος πό­λεμος που εξαπέλυσε η Γερμανία στη σκοτεινή Ιστορία της, άρχισε. Είναι ένας οικονομικός πόλεμος, ο οποίος ταιριάζει απόλυτα στην πασίγνωστη ρήση του Κλαούζεβιτς περί πολέμου, ότι αποτελεί τη συνέχεια της πολιτικής με άλ­λα μέσα. 

Μέχρι τώρα το πλέον γνωστό περιστατικό οικονομικού πολέ­μου ήταν ο εξαναγκασμός της Αγ­γλίας να σταματήσει την εισβολή στο Σουέζ (μαζί με τους Γάλλους και το Ισραήλ) το 1956. Μετά τις προτροπές της Ουάσινγκτον και μη συμμορφώσεως της, αναγκάστηκε να το κάνει λόγω της άμε­σης απειλής των Αμερικανών, οι οποίοι κατείχαν το μεγαλύτερο μέρος του τεράστιου πολεμικού χρέους της Αγγλίας, ότι θα άρχι­ζαν μαζικές πωλήσεις της αγγλι­κής λίρας, με αποτέλεσμα την άμεση κατάρρευσή της. 

Το μέτρο 

Η επαναφορά του οικονομι­κού πολέμου στο προσκήνιο εί­ναι σχετικά πρόσφατη και είχε ως συνέπεια την εμπλοκή σε αυ­τόν των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ, με την ευκαιρία της οι­κονομικής κρίσεως του 2009. Οι διαμορφωτές της αμερικανικής στρατηγικής, διαβλέποντας ότι η εξασθένηση της αμερικανικής οι­κονομίας πιθανόν να αποτελού­σε πρόκληση ή ευκαιρία για άλ­λες μορφές επιθέσεως από χώρες στρατιωτικώς ασθενέστερες, ανέδειξαν την «οικονομική ασφά­λεια» ως την πρώτη σε προτεραιότητα εθνική απειλή, γεγονός που είχε άμεση επίδραση στις προτεραιότητες της CIA και των άλλων υπηρεσιών της χώρας. Ένα μέτρο για εκτέλεση αυτής της αποστολής, για την οποία καμία υπηρε­σία πληροφοριών δεν διαθέτει το κατάλληλο εξειδικευμένο προ­σωπικό, ήταν η άμεση πρόσληψη στελεχών από τράπεζες και τον χρηματιστηριακό τομέα από το πλήθος των ανέργων στελεχών της Γουόλ Στριτ. 

Το αποτέλεσμα ήταν, εν μέσω φόβων ότι η Κίνα θα προσπαθούσε να ρίξει στην αγορά τα αποθέματά της οε δολάρια, ύψους ενός τρισ. δολαρίων, με συνέπεια την άμεση κατάρρευση του δολαρί­ου, να αναγκαστεί το γραφείο του διευθυντού των υπηρεσιών πλη­ροφοριών (Director of National Intelligence ) ναυάρχου Μπλερ να προβεί, στις 19 Φεβρουαρί­ου 2009, σε μία δημόσια προει­δοποίηση προς την Κίνα ότι κά­τι τέτοιο θα θεωρείτο πράξη οικο­νομικού πολέμου. Τον επόμενο μήνα Μάρτιο του 2009, έθεσε ως πρώτη προτεραιότητα της CIA τις πληροφορίες στον οικονομικό το­μέα πιο ψηλά από τη μη διασπορά των πυρηνικών όπλων, τον τομέα της ενέργειας και πετρελαίου και τον πόλεμο κατά της τρομοκρατί­ας. Από τον ίδιο μήνα, η CIA άρχι­σε να παράγει ένα ημερήσιο δελτίο πληροφοριών για ενημέρω­ση του προέδρου, που αποτελού­σε ειδικό παράρτημα του γενικού ενημερωτικού δελτίου. 

Στην Ισπανία 

Τον Φεβρουάριο του 2010, στο παιχνίδι των μυστικών υπηρεσιών που ασχολούνταν με την οικονομική κρί­ση μπήκε και η Ισπανία, καθώς η κυβέρνηση της χώρας διέταξε την ισπανική υπηρε­σία πληροφοριών (Centro Nacional de Inteligencia) να διερευνήσει τη σχέση των αρνητικών δημοσιευμάτων για την οικονομία της χώρας με τις αγορές. Το αποτέλε­σμα ήταν έκτοτε η μία μετά την άλλη οι υπηρεσίες πληροφοριών της Ευρώπης να εντάξουν σης αρμοδιότητές τους και το θέμα της συλλο­γής πληροφοριών σε σχέση με την οικονομική κρίση, κάτι τελείως φυσικό για υπηρε­σίες με αποστολή την πληρο­φόρηση της πολιτικής ηγεσίας για εχθρικές απειλές. 

0 ρόλος της ΕΥΠ 

Στην περίπτωση της δικής μας ΕΥΠ, το έργο αυτό καθίσταται ιδιαίτερα δύσκολο, ακόμη και αν υπήρχε από­φαση για κάτι τέτοιο, λόγω του μαρασμού της υπηρεσίας από τις εκτός πραγματι­κότητας περικοπές του προ­ϋπολογισμού της. Αυτό που μπορεί να κάνει, πάντως, κατά την άποψή μας είναι η επι­κέντρωση των όποιων δυνα­τοτήτων τής απέμειναν στον εντοπισμό των εδώ συνερ­γατών των ξένων κρατών, μία αποστολή μάλλον εύκο­λη, και η δημιουργία μίας ad hoc task force, εξ επιλέκτων στελεχών, ενώ η ανάλυ­ση των συλλεγόμενων στοι­χείων θα πρέπει να δοθεί σε εξωτερικούς συνεργάτες με εξειδίκευση στον συγκεκρι­μένο τομέα.

Από τον Μάνο Ηλιάδη

(ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-31/03/2013)