«ΣΚΟΤΩΜΟΣ» ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ-ΗΠΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ «ΑΠΟΙΚΙΑ ΧΡΕΟΥΣ»

■ ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΥΛΛΑ ΣΤΗ ΧΑΡΥΒΔΗ.

■ Η ιδιάζουσα, νεοαποικιακή συμπεριφορά Βερολίνου - Ουάσιγκτον δεν πλήττει μόνο τα δικά μας εθνικά συμφέροντα. Καταστρέφει και ό,τι έχει απομείνει από το ξεφτισμένο πια ευρωπαϊκό όραμα. 

ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ, ΜΟΝΑΧΟ 

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται ο ανηλεής πόλεμος ΗΠΑ - Γερμανίας για τον απόλυτο έλεγχο της πατρίδας μας, με σκληρά χτυπήματα εκατέρωθεν, συχνά κάτω από το τραπέζι. Η γερμανι­κή αλαζονεία κόντρα στον αμερικανικό κυνισμό, σε έναν ανελέητο αγώνα για το ποιος θα περιορίσει τον άλλο -ποιος θα κερδίσει πόντους σε μια λεηλατημένη χώρα που τη θέλουν αποικία τους. Κα­θένας με τα γεράκια του -με Κίσινγκερ (παλαιότερα), Μπρζεζίνσκι, Νούλαντ οι Ηνωμένες Πολιτείες, με Μέρκελ, Σόιμπλε και Ντάισελμπλουμ οι Γερμανοί-, αμφό­τεροι έχουν επιδοθεί σε έναν γεωπολιτικό ανταγωνισμό κατίσχυσης επί ενός καθημαγμένου τοπίου, που, δυστυχώς, για μας είναι το ελληνικό, είναι η πατρίδα μας. Ο κρυφός πόλεμος Βρυξελλών - Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για το μέλλον του ελληνικού χρέους αντανακλά ακριβώς τη διαμάχη Αμερικανών και Γερμανών για το ελληνικό «φιλέτο». 

Για την κόντρα αυτή, που μικρό μόνο μέρος της είναι ευρύτερα γνωστό, πολ­λά θα μπορούσαν να γραφτούν.... Όπως, π.χ., περίεργα συμβαίνοντα στον χώρο της άμυνας, όπου εδώ και λίγα χρόνια οι ΗΠΑ προσπαθούν, για παράδειγμα, να «σπάσουν» το επί δεκαετίες εν Ελλάδι γερμανικό μονοπώλιο στα άρματα μάχης (Leopards), προσφέροντας στον ελληνικό στρατό τη δική τους εκδοχή (Abrams). Τα ίδια και σε άλλα ευαίσθητα πεδία, όπως οι μεταφορές και οι τηλεπικοινωνίες. Ακόμα και στο αγκάθι των γερμανικών αποζη­μιώσεων, όπου η Αθήνα έλαβε αναπάντε­χα αμερικανική συνδρομή διά πληροφο­ριών σχετικά με τα εγκλήματα των ναζί στην Ελλάδα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πό­λεμο. Όχι φυσικά επειδή μας «αγάπησαν» οι Αμερικανοί. Απλώς επιδιώκουν έτσι να αμαυρώσουν την -ούτως ή άλλως κατά­μαυρη- εικόνα της Γερμανίας στα μάτια των Ελλήνων. 

Εξ ου και τα «γλυκόλογα» των Αμερικα­νών προς τους δανειστές μας της «ευρω­παϊκής όχθης», με την «κατανόηση» και «μεγαλοψυχία» που δείχνουν στο ελληνι­κό πρόβλημα. Στην Ουάσιγκτον δεν είναι ηλίθιοι. Πίσω από τις επίμονες προτροπές τους προς τους Ευρωπαίους για καλοσύνες τύπου «κούρεμα» του ελληνικού χρέους κρύβεται η μεθοδική προσπά­θεια των Ηνωμένων Πολιτειών να διαλύ­σουν την ευρωπαϊκή οικονομία, αφού, αν εκραγεί η ελληνική βόμβα, το ελληνικό «κούρεμα» θα το φορτωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά. 

Στον αντίποδα του αμερικανικού κυνι­σμού έχουμε τον γερμανικό, επενδυμένο με μπόλικη υποκρισία. Έτσι αναμένεται -ήδη διαφαίνεται- οι Γερμανοί να χτυ­πήσουν με μανία έναν ελληνικό «Greek Stream» - μιλάμε, φυσικά, για το νέο σχέδιο αγωγού που μέσω Τουρκίας και Ελλάδας θα μεταφέρει αέριο στη Δύση. Στο Βερολίνο επεξεργάζονται σχέδια ακύ­ρωσης του έργου, που θα ξανάβαζε με προοπτικές την Ελλάδα στον ενεργειακό χάρτη. Διότι τους ενδιαφέρει να μην πλη­γεί ο δικός τους «Nord Stream» από έναν μελλοντικά επικίνδυνο ανταγωνιστή, έναν (και) ελληνικό αγωγό. Κι ενώ οι Γερμανοί συζητούν -τώρα, αυτή τη στιγμή, εν μέσω κυρώσεων!- για αυξημένες ροές ρωσικού φυσικού αερίου στον «Nord Stream», χτυ­πούν ανάλογο ενδεχόμενο μέσω Ελλάδας. Αυτό, δηλαδή, που κάνουν οι ίδιοι το απα­γορεύουν για τη χώρα μας. 

Ταυτόχρονα, στο Βερολίνο ετοιμάζο­νται για γενναία βοήθεια στο «χαϊδεμένο παιδί» τους, την Ουκρανία, την ώρα που η Ελλάδα (μέλος της Ε.Ε υποτίθεται...) έχει μείνει στον άσο και επί έναν σχεδόν χρό­νο δεν έχει λάβει ούτε ευρώ ακριβώς για να γονατίσει. Τυπικοί Γερμανοί: ανοιχτοχέρηδες εκεί που ετοιμάζονται να εισβά­λουν οικονομικά, «σκυλιά» σε χώρες που έχουν ήδη -και πολλάκις- λεηλατήσει. Η ουκρανική κρίση επιβεβαιώνει ότι στο Βερολίνο η αλαζονεία εκτοπίζει τη λογική. Η Γερμανία διαδραμάτισε ενεργό ρόλο στις διαδηλώσεις για την ανατροπή του Ουκρανού Προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Γερμανικά think tanks (το Friedrich Ebert Foundation, σχετιζόμενο με το σοσιαλδημοκρατικό SPD, και το Konrad Adenauer Foundation, που σχετίζεται με το χριστιανοδημοκρατικό CDU) εργάστη­καν σκληρά για την προώθηση της νέας κατάστασης πραγμάτων στο Κίεβο - και έχουν «εισβάλει» τώρα και στην Αθήνα, αναζητώντας πελάτες... Στη συνέχεια το Βερολίνο διαδραμάτισε ηγετικό ρόλο στη διαμόρφωση των κυρώσεων της ΕΕ κατά της Ρωσίας, παρότι πολλά μέλη της γερμανικής κυβέρνησης (ειδικά στο SPD) ανησυχούν έντονα από την υιοθέτηση μιας τέτοιας σκληρής γραμμής έναντι της Ρωσίας. 

Κυνηγοί του ίδιου θηράματος 

Επιστρέφοντας στα της σχέσης ΗΠΑ - Γερμανίας, παρατηρούμε ότι εκεί που αίφνης το μίσος γίνεται αγάπη είναι στην κοινή ανάγκη και των δύο επίδο­ξων «προστατών» της πατρίδας μας να δέσουν χειροπόδαρα το αντιστεκόμενο θύμα τους, παράλληλα με τον μεταξύ τους διαγκωνισμό για τη λεία. Από τη μια η όλο και πιο «γερμανική» Γερμανία, με τα τευτονικά αλαζονικά της ζώπυρα πά­ντα αειθαλή στο DNA των πολιτικών της ελίτ, κι από την άλλη η αδιάλειπτη αμερι­κανική εμμονή στη διατήρηση του δικού της imperium (που όμως είναι στη δύση του...) δεν αφήνουν περιθώρια για πολλές καλοσύνες ανάμεσά τους. 

Ας μην ξεχνάμε ότι την «καλοσύνη» και των δύο «συμμαχικών» δυνάμεων βίωσε στο πετσί του ο λαός μας μέσα από σειρά εθνικών τραγωδιών. Γερμανοί στρατη­γοί δίδαξαν τους Τούρκους πώς να εξοντώσουν τον μικρασιατικό και ποντιακό Ελληνισμό. Γερμανοί ναζί άφησαν πίσω τους «Βιάννους» και «Δίστομα». Γερμανοί σήμερα τιμωρούν με προτεσταντική εμ­μονή την ατίθαση Ελλάδα, με την πολιτική ηθική τους να έχει εξαφανιστεί κάπου μεταξύ Siemens και Rheinmentall. 

Και για να μην αδικήσουμε και τον έτερο «προ­στάτη», ο κυπριακός και ο όλος Ελληνι­σμός ποτέ δεν θα ξεχάσουν ποιος στήρι­ξε τους «Αττίλες» στην εισβολή τους στην Κύπρο. Ο λαός μας δεν έχει ξεχάσει τα δουλοπρεπή (και διαχρονικά) χάδια των Αμερικανών στους Τούρκους. Ούτε τις γκανγκστερικές μεθόδους άσκησης πο­λιτικών εκβιασμών, που «τελείωσαν» τον Κώστα Καραμανλή όταν επιχείρησε μερι­κή χειραφέτηση απ' όσα «επιτρέπουν» τα ατλαντικά γεράκια. 

Η ιδιάζουσα και νεοαποικιακή συμπερι­φορά ΗΠΑ και Γερμανίας δεν πλήττει όμως μόνο τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Σκοτώνει και ό,τι έχει απομείνει από το ξεφτισμένο πια ευρωπαϊκό όραμα. Πολύ πρόσφατες είναι οι αποκαλύψεις σχετικά με το πώς η γερμανική εθνική υπηρεσία πληροφοριών (BND) κατασκόπευε κο­ρυφαίους Γάλλους αξιωματούχους, κα­θώς και αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για λογαριασμό υπηρεσιών των ΗΠΑ. Οι διαρροές από την πολύκροτη απόρρητη έκθεση της BND αναφέρουν ότι ο σταθμός της στο Bad Aibling κατα­σκόπευε το γαλλικό Προεδρικό Μέγαρο, το γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών και την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. 

Λυπηρό είναι ακόμη το πόσο εύκολα οι Αμερικανοί συμπαρέσυραν τη Γερμανία στην αντιρωσική τους υστερία. Ενώ από τη μια πλευρά η Γερμανία μόνο ζημιά είχε και έχει από την υπόθεση των αντιρωσικών κυρώσεων, η ηγεσία της δεν δίστασε να στοιχηθεί με τις ΗΠΑ σε μια πολιτική συμπεριφορά εντέλει αντιευρωπαϊκή, που ζημιώνει μόνο την Ευρώπη και καθό­λου τους Αμερικανούς. Στην Ουάσιγκτον, βέβαια, κάνουν ένα κολοσσιαίο λάθος: ξεχνούν τη γερμανική ιδιοσυγκρασία. Η ιστορία έχει αποδείξει πως όποτε οι Γερ­μανοί ένιωσαν αρκούντως δυνατοί συ­μπεριφέρθηκαν «αλλιώς». Και οδήγησαν την ανθρωπότητα στα σφαγεία δύο πα­γκόσμιων πολέμων. 

Κι όμως η Ελλάδα έχει κρυφούς άσους 

Η προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνη­σης να ασκηθούν για πρώτη φορά πολυεπίπεδες πολιτικές στα εξωτερικά και την άμυνα, όπως και τα δείγματα γραφής από υπουργούς όπως ο Νίκος Κοτζιάς και ο Πάνος Καμμένος είναι παραπάνω από βέβαιο πως έχουν ενοχλήσει, ίσως και εξοργίσει, τα σκληροπυρηνικά κέντρα των δύο «προστατών». Τα βουβάλια μα­λώνουν λοιπόν, κι έτσι ακριβώς μας βλέ­πουν: σαν τα βατραχάκια που πρέπει να πληρώσουν, διαλέγοντας υποχρεωτικά «προστάτη». 

Στη σημερινή γεωστρατηγική περιπλοκότητα όμως η Ελλάδα, έστω και ημιθανής, έχει χαρτιά: να εμφανιστεί μη δεδο­μένη για κανέναν επίδοξο «προστάτη». Οι παραδοσιακές συμμαχίες της χώρας, σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε, οφείλουν πλέον να διέπο­νται από αμοιβαιότητα. Κι αυτή η σημε­ρινή Ελλάδα θα πρέπει να ανοιχτεί και σε νέες συμμαχίες, απειλώντας -τη Γερμανία πρωτίστως- πως, ναι, είμαστε αποφασι­σμένοι για όλα! Στην εσχάτη, ακόμη και για Grexit! Αντέξαμε κάτι αιώνες Τουρκο­κρατίας, θα αντέξουμε και χωρίς ευρώ! 

Ναι, μια τέτοια πολιτική είναι, ασφαλώς, υψηλού ρίσκου. Φέρει όμως πλάι στο ρίσκο αυτό και μια περίπτωση ελπίδας για μελλοντική ανά(σ)ταση! Αντίθετα, αν η χώρα και η κυβέρνησή της γονα­τίσουν και παραδοθούν ολοκληρωτικά (σε όποιον εκ των δύο ή και στους δύο επίδοξους «προστάτες» και συνάμα στη διεθνή των τοκογλύφων), θα σερνόμαστε για δεκαετίες. Κι αν ακόμα κρίνουμε πως αυτό μας αξίζει, ας μην το επιτρέψουμε! Για χάρη των παιδιών μας και των γενιών που θα έρθουν... 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-14-20/05/2015)