Να διαλύσουμε τους μύθους για τους εξοπλισμούς των ΕΔ

ΆΡΘΡΟ 

του ταξίαρχου Βασίλη Γαρμπή 

Όταν αναφερόμαστε στη διαφθορά, οι προμή­θειες αμυντικού υλικού αποτελούν ένα ζήτημα, το οποίο στη χώρα μας είναι ιδιαίτερα ελκυστικό για την ανάπτυξη κάθε είδους συζήτησης. Πράγματι, στο παρελθόν, υπήρξε αδιαφάνεια στις προμήθειες αυ­τές. Πράγματι υπήρξε κακοδιαχείριση. Και οπωσδή­ποτε οι καταστάσεις αυτές έχουν το μερίδιο τους στη διαμόρφωση της κατάστασης που ζούμε σήμερα, θα ήθελα, όμως, να επιμείνω ότι θα πρέπει να αποδώ­σουμε στην αδιαφάνεια, στην κακοδιαχείριση και στη διαφθορά που αφορούν στις προμήθειες αμυντικού υλικού, την ευθύνη που τους αναλογεί. Πολύ φοβάμαι ότι καλλιεργήθηκε η εσφαλμένη άποψη ότι οι ανεπιθύμητες αυτές καταστάσεις ευθύνονται, σχε­δόν αποκλειστικά, για τη δυσχερή οικονομική κατά­σταση της χώρας. 

Η ασυνέπεια, όμως, λόγων και έργων του πα­ρελθόντος οδήγησαν στην άλλη άκρη σήμερα. Ο νό­μος ...
3978/2011, ο οποίος ενσωμάτωσε στο εθνικό δίκαιο την κοινοτική οδηγία 81/2011, θέτει το πλαί­σιο για τη σύναψη συμβάσεων προμηθειών αμυντι­κού υλικού. Αποτελεί έναν νόμο που δεν αφήνει πε­ριθώρια για την ανάπτυξη αδιαφανών διαδικασιών. Έναν νόμο που διαλαμβάνει διεξοδικά και με αυστη­ρότητα όλα τα θέματα των συμβάσεων. Έναν νόμο, που, τελικά, δεν επέτρεψε την υπογραφή ούτε μιας σύμβασης προμήθειας αμυντικού υλικού από το 2011 που τέθηκε σε ισχύ, με την εξαίρεση των δια­κρατικών συμβάσεων, οι οποίες, από τη φύση τους αποκλείουν κάθε ύποπτη συναλλαγή. Διερωτώμαι αν, τελικά, αυτό είναι το ζητούμενο. 

Ναι, να καταπολεμηθεί η διαφθορά, η οποία όμως για να υπάρξει απαιτείται ένας ξενιστής, οι αμυντικές προμήθειες. Όταν αυτές δεν υπάρχουν, δεν υπάρχει διαφθορά, αλλά θα πρέπει να δούμε ποιοι χάνουν και ποιοι κερδίζουν. Ποιος άλλος κερ­δίζει; Οι Ένοπλες Δυνάμεις; Όχι! Αυτές υφίστανται τις συνέπειες της αδυναμίας σύναψης συμβάσεων, με τις καθημερινές διαθεσιμότητες των κύριων οπλι­κών συστημάτων να προβληματίζουν. Η αμυντική βιομηχανίας; Όχι! Είναι ουσιαστικά αποκλεισμένη από τη διαδικασία με όρους ανταγωνισμού της ελεύθερης αγοράς. Πριν από κάποιο διάστημα, άκουσα τον προηγούμενο γενικό διευθυντή της ΓΔΑΕΕ να λέει ότι απαιτούνται περί τα 40 δικαιολογητικά, προκειμένου μια εταιρεία να λάβει μέρος στις διαγωνιστικές διαδικασίες, έστω και αν έχει αποκλειστικότη­τα του προϊόντος. 

Αποτέλεσμα; Οι εταιρείες δεν εκδηλώνουν εν­διαφέρον και οι διαγωνισμοί καθίστανται άγονοι. Μήπως κερδίζει το ελληνικό Δημόσιο; Μάλλον όχι! θα πει κάποιος ότι, τελικά, τα χρήματα δεν δαπανών­ται, επιστρέφουν αδιάθετα στα κρατικά ταμεία στο τέ­λος κάθε έτους και η όλη κατάσταση βοηθάει στο να παρουσιάσει η κυβέρνηση πλεονάσματα. Και στο κά­τω κάτω πόλεμος δεν έγινε! Όμως, πέραν του επικίν­δυνου, κατά τη γνώμη μου, της σκέψης αυτής, θα πρέπει να σκεφθούμε και το συνολικό επιδιωκόμενο έργο της κυβέρνησης. Όταν όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών προβάλλουν ως στόχο τους την ανά­πτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, διερω­τώμαι πόσο επιτυγχάνουν αυτές τις επιδιώξεις τους. 

Οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας οφείλουν και δικαιούνται να απολαμβάνουν την ασφάλεια του εφο­διασμού τους με κρίσιμα υλικά και υπηρεσίες. Τα οφέ­λη από την ανάπτυξη της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, η οποία θα υλοποιήσει την επιθυμητή ασφά­λεια εφοδιασμού, ξεφεύγουν από αυτό το στενό, αν και κρίσιμο, πρίσμα και διαχέονται σε όλη την κοινω­νία διά της καταπολέμησης της ανεργίας, της τόνωσης της επιχειρηματικότητας, της ανάπτυξης, της έρευνας και της τεχνολογίας, της αύξησης των εξαγωγών και της ισχυροποίησης των δεσμών με τρίτες χώρες. 

(ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ-23/05/2015)