Τι χρειάζεται η νέα δομή του Στρατού

Να γίνει προσδιορισμός των δυνατοτήτων που πρέπει να έχουν οι Ένοπλες Δυνάμεις, καθώς και όλες οι μονάδες που θα μείνουν ενεργές την απαραίτητη στελέχωση. 

Από τον 

Ευθύμιο Π. Πέτρου

e.p.petrou@gmail.com 

Ενώ το υπουρ­γείο Εθνικής Αμύνης επε­ξεργάζεται τα σχέδια αναδιοργανώσεως του Στρατού, φαίνεται ότι οι ανασταλτι­κές δυνάμεις παραμένουν ανεξέλεγκτες, σε σημείο ώστε να ενεργοποιούνται εκ νέου μονάδες που εί­χαν κλείσει. Η κατάστα­ση θυμίζει τη μόνιμη κα­κοδαιμονία του Στρατού, όπου τα σχέδια αναδιορ­γανώσεως ποτέ δεν προ­χώρησαν σε βάθος. 

Βασική απαίτηση είναι η δομή του Στρατού να δι­αμορφωθεί με τέτοιο τρό­πο, ώστε να μπορεί να... «πο­λεμά τρέχοντας», ενώ ανά­λογα πρέπει να οργανωθεί και η διοικητική μέριμνα για να μπορεί να τον υπο­στηρίζει. Στον τομέα αυ­τόν ουσιαστικά δεν έχει γίνει τίποτε, αφού η μετα­φορά της Μεραρχίας Υπο­στηρίξεως ( ΜΕΡΥΠ) από τη Λάρισα στη Θεσσαλο­νίκη με αντίστοιχη κατάρ­γηση των δύο Ταξιαρχι­ών Υποστηρίξεως αποδείχθηκε μια απόφαση αμφι­λεγόμενη. Άλλωστε, ποτέ δεν έγινε η ανάλογη με­τακίνηση προσωπικού στη νέα έδρα της. 

Τα προβλήματα 

Σήμερα μπορεί οι επιχειρησιακές δυνατότητες να είναι υψηλές, τα προβλή­ματα όμως δεν λείπουν και πολλές φορές όλα ξε­κινούν από εσφαλμένη βάση. Πολλοί μιλούν για κλείσιμο ή κατάργηση μο­νάδων, ενώ το πραγματικό ζήτημα είναι οι μονάδες που θα μείνουν ενεργές να έχουν την απαραίτητη στε­λέχωση για την εκπλήρω­ση της αποστολής τους. 

Φυσικά, όλα πρέπει να ξεκινήσουν από τον προσδιορισμό των δυνατοτήτων που πρέπει να έχουν οι Ένοπλες Δυνά­μεις. Η απειλή είναι γνω­στή και, πέρα από τη δε­δομένη αριθμητική υπε­ροχή της, έχει και το πλε­ονέκτημα του χρόνου και του χώρου. Με το αμυντι­κό - αποτρεπτικό δόγμα που έχει η χώρα μας, εί­ναι δεδομένο ότι ο αντί­παλος θα έχει την πολυ­τέλεια να επιλέξει πού και πώς θα κάνει την κίνησή του. Και μπορεί να είναι πολύ απίθανη η πλήρης κλιμάκωση, αλλά το αμυ­ντικό σύστημα της χώρας πρέπει να είναι ικανό να αντιμετωπίσει κάθε ενδε­χόμενο. Παράλληλα, θα πρέπει να είναι σε θέση να ανταποκρίνονται στις συμμαχικές υποχρεώσεις της χώρας, χωρίς να μειώ­νεται η δυνατότητά τους για αποτελεσματική άμυ­να στη μεθόριο. Με βάση τις απαιτήσεις αυτές, θα πρέπει να γίνουν ο σχεδιασμός και η οργάνωση των μάχιμων μονάδων, με τον μηχανισμό υποστηρίξεως όσο το δυνατόν πιο συγκεντρωμένο, ώστε να απλούστευτεί και να γίνει απο­τελεσματικό το σύστημα, αλλά και να αποφεύγεται το κόστος άσκοπων μετα­κινήσεων. 

Οι διαδικασίες αναδιοργανώσεως έχουν αρχί­σει εδώ και περίπου δεκαπέντε χρόνια. Έκτοτε, με πάρα πολλές παλινωδίες έχουν γίνει κινήσεις συμ­μαζέματος, αλλά όχι πραγ­ματική αναδιοργάνωση με βάση τις ανάγκες. Σε όσες κινήσεις έχουν γίνει μέ­χρι σήμερα βάση υπήρξε η προηγούμενη οργάνωση, πάνω στην οποία «κόβο­νταν και ράβονταν» σχέ­δια και ιδέες. 

Αυτό σε συνδυασμό με τις παρεμβάσεις πολιτι­κών και τοπικών «παραγό­ντων» υπήρξε αιτία αναπο­τελεσματικότητας. Αν και σήμερα ο σχεδιασμός της αναδιοργανώσεως κινηθεί με τον ίδιο τρόπο, μάλλον δεν θα υπάρξουν τα αναμε­νόμενα αποτελέσματα. 

Τι συζήτησαν οι Κινέζοι (του κολοσσού Norinco) στην Αθήνα 

ΥΨΗΛΟΒΑΘΜΗ αντιπροσωπία από την κι­νεζική αμυντική βιομηχανία Norinco επισκέφθηκε την Ελλάδα πριν από λίγες μέρες. Αλλά ενώ οι προσδοκίες της ελληνικής κυβέρνησης ήταν η προσέλκυση κεφαλαίων από την Κίνα, για επενδύσεις στην ελληνική κρατική βιομη­χανία, το ενδιαφέρον των Κινέζων περιορίστη­κε στη διερεύνηση των δυνατοτήτων πωλήσεως πολεμικού υλικού στην Ελλάδα και μάλιστα με ελάχιστη έως μηδενική βιομηχανική συμμετο­χή από τη χώρα μας. 

Να σημειωθεί ότι κινεζικές βιομηχανικές αντιπροσωπίες και μάλιστα από την ίδια τη Norinco (που είναι η μεγαλύτερη του είδους της στην Κίνα) έχουν έρθει στην Ελλάδα κατ' επανάληψη, αλλά ουδέποτε οι σχετικές συνο­μιλίες κατέληξαν σε ουσιαστικό αποτέλεσμα. 

Μάλιστα, περί το 2011, όταν ετέθη θέμα ιδιωτικοποιήσεως των ΕΑΣ (Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα), η Norinco είχε προσκληθεί να τα αγοράσει. Οι Κινέζοι τότε είχαν καταστήσει σα­φές ότι ήρθαν για λόγους αβρότητας, ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση της κυβερνήσεως μιας φιλικής χώρας, αλλά δεν θεωρούσαν ότι υπάρχει έδαφος για επενδύσεις στην ελληνι­κή αμυντική βιομηχανία. 

Κατά τις συναντήσεις της περασμένης εβδο­μάδας οι συζητήσεις κατέληξαν στο ενδεχόμε­νο να αναλάβει η κινεζική βιομηχανία τον εκσυγχρονισμό πολλαπλών εκτοξευτών ρουκε­τών ανατολικής προελεύσεως. 

Πρόκειται για το σύστημα RM70, το οποίο είχε αποκτηθεί από τον Ελληνικό Στρατό στις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν η Γερμανία, στο πλαίσιο προγραμμάτων στρατιωτικής βοή­θειας, παραχώρησε υλικά και συστήματα του πρώην ανατολικογερμανικού στρατού. Έκτοτε το θέμα του εκσυγχρονισμού των RM70 έχει ξανατεθεί και έχουν εξεταστεί δύο προτάσεις. Η μία από γερμανική εταιρία, που παρουσίασε μια «πολυτελή» και αντιστοίχως ακριβή λύση, και η άλλη από την Τσεχία, που ήταν μια συ­ντήρηση για διατήρηση των δυνατοτήτων του συστήματος. Καθώς καμία από τις λύσεις αυτές δεν υιοθετήθηκε τότε, το σύστημα αγγίζει το τέλος της επιχειρησιακής ζωής του. Αν λοιπόν δεν εκσυγχρονισθεί τώρα πολύ σύντομα θα τε­θεί εκτός υπηρεσίας. Η λύση αυτή που παρου­σιάζει τώρα η Norinco είναι ανάλογη προς την τσεχική και το κόστος της αναμένεται να δια­μορφωθεί σε σχετικά χαμηλό επίπεδο. 

Την ίδια στιγμή η Τουρκία έχει σε εξέλιξη συμβόλαια ύψους 3,4 δισ. δολαρίων για αγορά πυραυλικών συστημάτων από την Κίνα. 

(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-18/05/2015)