Μια μικρή (αλλά προφητική) ιστορία από το ασανσέρ των Ανωτάτων

Του ΠΕΤΡΟΥ ΤΡΟΥΠΙΩΤΗ 

Θέλω σήμερα να σας διηγηθώ μια ιστορία, πραγματική, ό­πως την γνωρίζω από αυτόπτες μάρτυρες. Και από αυτή την ι­στορία, μπορούμε να βγά­λουμε όλοι τα συμπερά­σματα μας, για πρόσωπα, αλλά και καταστάσεις. Τα γεγονότα διαδραματίζονται στα μέσα του 2011, στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας. 

Μπαίνοντας στο κτίριο του υπουργείου, από την κεντρική επίσημη είσοδο του ΓΕΕΘΑ και ΓΕΣ, υπάρχουν... αριστερά ασανσέρ μόνο για τους ανώτατους", όπως λέει και η σχετική ταμπέλα. Τα ασανσέρ αυτά χρησιμοποιούν οι ανώτατοι αξιωματι­κοί, αλλά και πολιτικά στελέχη του υ­πουργείου, καθώς και οι διαπιστευμέ­νοι δημοσιογράφοι, μια και τα γραφεί­α των εκπροσώπων των επιτελείων βρίσκονται στον διάδρομο δίπλα από τα ασανσέρ. 

Ένα μεσημέρι, δημοσιογράφος μπαίνει στο ασανσέρ και πριν αυτό ξεκινήσει μπαίνουν μαζί του, ένα κύριος με πολιτικά και ένας ταξίαρχος της αεροπορίας. Οι δύο συζητούν και αγνοώντας τον, συνεχίζουν την κουβέντα τους. Ο κύριος με τα πολιτικά, που, όπως φαίνεται από τη συζήτηση, είναι και αυτός στρατιωτικός, δηλώνει με πολύ πάθος και οργή ότι τους ξέρει όλους και τώρα που είναι στο γραφείο του υπουργού "θα τους κανονίσει". 

Μάλιστα, στις επιφυλάξεις του τα­ξιάρχου, είναι "κάθετος". Δεν θα αφήσω κανένα αχ... να μείνει όρθιο, όποιος δεν είναι ΠΑΣΟΚ θα τον τελειώσω"...Η συ­ζήτηση διακόπτεται γιατί το ασανσέρ φτάνει στον προο­ρισμό του. Ο δημοσιογράφος έχει μείνει έκπληκτος από το στυλ του ανθρώπου και προσπαθεί να μάθει ποιος είναι. 

Μετά από ορισμένες "έρευνες" με ερω­τήσεις σε αξιωμα­τικούς και συναδέλφους του, εντοπί­ζει πως πρόκειται για συνεργάτη του τότε αν. υπουργού, απόστρατο αξιω­ματικό. Μάλιστα, γράφει και σχόλιο για το θέμα σε εφημερίδα με την οποία τότε συνεργάζεται, επισημαίνοντας το ύ­φος και το στυλ του ανθρώπου και ρωτώντας τον πολιτικό αν τον καλύ­πτει... 

Ο αν. υπουργός του δηλώνει μέσω συνεργατών του ότι δεν έχει καμία σχέση με τέτοιες συμπεριφορές, πως δεν είναι στη λογική τους, αλλά και του ζητά να του πει ποιος είναι ο συ­νεργάτης του. Ο δημοσιογράφος βεβαίως δεν του λέει ονόματα, αλλά είναι σαφές ποιον εννοεί... Η ιστορία τελειώνει κάπου εκεί. 

Μάλιστα, όπως μαθαίνω, αρκετοί συνάδελφοι του δημοσιογράφου του λένε πόσο καλός αξιωματικόςείναι ο περίου ο λόγος και πόσο αντικειμενικός και ήρεμος είναι. Μάλι­στα ένας εξ αυτών του λέει πως μάλ­λον θα ήταν μια ατυχής στιγμή και προτείνει να του κλείσει ραντεβού με τον συγκεκριμένο απόστρατο "για να δει πόσο καλός είναι". 

Τίποτα από όλα αυτά δεν γίνεται, το θέμα απλώς καταγράφεται από κάποιους αποστράτους που το συζητούν σε καφενεία και σταματά εκεί. 

Μόνο που φαίνεται πως τα πράγ­ματα έχουν και συνέχεια. Πρόσφατα, ο συγκεκριμένος κύριος, που όπως δεί­χνουν τα πράγματα έχει αλλάξει στρατόπεδο, μια και ξαφνικά "είδε το φως", βρέθηκε και πάλι σε θέση ευθύνης στο ίδιο υπουργείο. 

Δεν χρειάζεται να σας πω το τι λένε αρκετοί πια στο Πεντάγωνο για τη συμπεριφορά του. Μια συμπεριφορά που, όπως φαίνεται, δεν έχει καμία σχέση με τα όσα ο τότε προϊστάμενος του υπουργός έλεγε περί "σεμνού και ή­ρεμου ανθρώπου", αλλά προσιδιάζει στη συμπεριφορά του ανθρώπου στο ασανσέρ. Μάλιστα φαίνεται ότι ήδη έχουν δει το φως της δημοσιότητας ορισμένες κι­νήσεις του, ενώ άρχισαν να μιλάνε ακό­μα και συμμαθητές του από τη σχολή... 

Φαίνεται πως η εξουσία κάνει κά­ποιους να βγάζουν τον πραγματικό τους εαυτό. Ιδιαίτερα αν νομίζουν ότι η κοινωνία τους την χρεώσταγε αυτή την εξουσία, αλλά και αν όντας καινούριοι στους νέους πολιτικούς χώρους, πρέπει να δείξουν "βασιλικότεροι του βασιλέως"... 

(ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ-05/05/2015)