ΣΚΛΗΡΟ ΠΟΚΕΡ ΣΥΜΜΑΧΙΩΝ

Έντονες διεργασίες, κινητικότητα και ανατροπές σε όλο το πολιτικό φάσμα.

Η μη ύπαρξη αυτοδύναμων κυβερνήσεων που προήλθε από την αναπόφευκτη συρρίκνωση των πάλαι ποτέ μεγάλων κομμάτων είναι το πρώτο σημαντικό χαρακτηριστικό δείγμα των μεγάλων αλλαγών που έχουν επέλθει από το 2010. Στην παρούσα δε συγκυρία ο μεγάλος εταίρος της συγκυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ, δοκιμάζεται κοινωνικά αλλά, σύμφωνα με τα πρόσφατα ευρήματα, και δημοσκοπικά. Η Νέα Δημοκρατία, ο άλλος μεγάλος κομματικός πόλος του πολιτικού συστήματος, κατάφερε να αποφύγει την τύχη του ΠΑΣΟΚ, που καταγράφει πια μονοψήφια ποσοστά, αλλά έχει κι αυτή χάσει σημαντικές δυνάμεις, τις οποίες ο νέος της αρχηγός, Κυριάκος Μητσοτάκης, προσπαθεί να ανακτήσει. 

Μήλον της έριδος το Κέντρο

Ο ΣΥΡΙΖΑ, εξαιτίας της δημοσιονομικής μέγγενης των Μνημονίων και της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης του προγράμματος, έχει αρχίσει να χάνει τα πολύ ισχυρά ερείσματα που είχε αποκτήσει τα προηγούμενα τρία χρόνια σε μεγάλα τμήματα του εκλογικού σώματος και της κοινωνίας. Υπάρχει, λοιπόν, αδήριτη ανάγκη για επέκταση σε όμορους πολιτικούς χώρους που θα διευρύνουν το ακροατήριό του, δημιουργώντας μια νέα εκλογική βάση.

Αν λάβουμε υπόψη ότι έχει διαρροές προς τα αριστερά του, λόγω ΛΑΕ, επικείμενου κόμματος της Ζωής Κωνσταντοπούλου και στελεχών των «53», ιδανικός χώρος γι΄ αυτή τη διεύρυνση είναι το Κέντρο. Η Κουμουνδούρου εδώ και πολύ καιρό έχει αρχίσει να διαμορφώνει, είτε μέσω της ρητορικής της είτε μέσω της πολιτικής της, κεντροαριστερά της χαρακτηριστικά. Η διαδρομή, βέβαια, προς αυτή την κατεύθυνση δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα.

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να εγκολπώθηκε στον δρόμο προς την εξουσία στελέχη και ψηφοφόρους από το ΠΑΣΟΚ, όμως το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου υπάρχει και είναι το μεγαλύτερο από τα μικρά κόμματα που απευθύνονται στους κεντρώους - κεντροαριστερούς ψηφοφόρους. Κι η πρόεδρός του, Φώφη Γεννηματά, έχει καταφέρει, παρά την υπονόμευση που της επιφυλάσ­σουν πολλοί σύντροφοί της λόγω κεκτημένης ταχύτητας ή ματαιοδοξίας να ισορροπεί.

Στη δημόσια συζήτηση που διεξάγεται για το ενδεχόμενο συμμαχιών η κυρία Γεννηματά δείχνει να αμφιταλαντεύεται. Τα «Επίκαιρα» είναι σε θέση να γνωρίζουν ότι η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζει με καχυποψία τις γέφυρες που ρίχνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο δεν έχει αποφασίσει να αποκλείσει εντελώς το ενδεχόμενο συνεργασίας υπό όρους και προϋποθέσεις με «κόκκινη γραμ­μή» την απουσία του Πάνου Καμμένου από τυχόν μελλοντικό κυβερνητικό σχήμα. Στην υποθετική περίπτωση, βέβαια, που κάτι τέ­τοιο θα μπορούσε να συμβεί, υπάρχει και για τον ΣΥΡΙΖΑ μια «κόκκινη γραμμή»: η απουσία των κ.κ. Βενιζέλου και Λοβέρδου, κάτι που ενδεχομένως θα εξυπηρετούσε και τη Φώφη Γεννηματά, αφού αμφότεροι δεν χάνουν ευκαιρία να δημιουργούν πολιτικό θόρυβο. Σημειωτέον ότι πριν από την αναβληθείσα τελικά συζήτηση της Τρίτης στη Βουλή για τη Δικαιοσύνη, δημοσιογραφικές πληροφορίες ανέφεραν ότι η κυρία Γεν­νηματά θα ήταν σκληρή, αλλά δεν θα έδινε με την παρουσία της «πάσα» στον Βαγγέλη Βενιζέλο να κάνει προσωπικό παιχνίδι.

Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, πριν από οποια­δήποτε κίνησή της προς τα αριστερά, θέ­λει να εξαντλήσει τα περιθώρια συνεννό­ησης, κυρίως με το Ποτάμι και τον Γιώργο Παπανδρέου, για τη δημιουργία μιας εν δυνάμει μεγάλης παράταξης στον χώρο που καλύπτουν οι τρεις πολιτικοί σχηματισμοί. Ο Σταύρος Θεοδωράκης, πά­ντως, τάσσεται κατά της συμμετοχής του ΣΥΡΙΖΑ στο εγχείρημα, ενώ ο πρώην πρω­θυπουργός έχει προτείνει το αντίθετο.

Βέβαια, είναι πολλοί αυτοί που δεν κα­λοβλέπουν τη συγκεκριμένη προσπάθεια, ίσως γιατί φοβούνται την πολιτική τους απομόνωση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος προκατέλαβε εμμέ­σως πλην σαφώς σε συνέντευξή του την αποτυχία της προσπάθειας για σύμπλευ­ση ΠΑΣΟΚ, Ποταμιού και ΚΙΔΗΣΟ. Στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ, όπως και στο Ποτάμι, υπάρχουν κάποιοι που ίσως να προτιμού­σαν τη συνεργασία με τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος από την ανάληψη κιόλας της αρχηγίας της παράταξης επίσης κινείται σε λογική διεύρυνσης. Οι πολιτικές εξελίξεις δείχνουν, βέβαια, ότι κι αυτός έχει αρχίζει να πιέζεται από τα δεξιά του... 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-24/03-31/03/16)