Ερωτήματα για το προσφυγικό, στα οποία η κυβέρνηση δεν έχει απαντήσεις

Του ΠΕΤΡΟΥ ΤΡΟΥΠΙΩΤΗ

ptroupiotis@yahoo.gr

Το προσφυγικό, δυστυχώς, εξελίσ­σεται πολύ άσχημα για τη χώρα μας. Και παρά το ότι η κυβέρνηση θέλησε να παρουσιάσει τη συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας ως μια μεγάλη πρόοδο στο θέμα, φαίνεται πως η συμφωνία αυτή αποτελούσε ουσιαστικά ένα "χαρτί'' που βοηθούσε το σύνολο των χωρών της Ευρωπαϊκής "Ένωσης και έδινε και ορισμένα χαρτιά στην Τουρκία.

Γιατί όλα σχεδόν εξαρτώνται από το ποια θα είναι η εφαρμογή της. Γιατί, όπως φαίνεται, η Τουρκία αποτε­λεί το κλειδί στο όλο ζήτημα.

Αν η Άγκυρα θελήσει να εφαρμόσει τους όρους της συμφωνίας και να παίρνει πίσω τους παρανόμως εισελθόντες στη χώρα μας, με ταχείς ρυθμούς και κυρίως αν η Άγκυ­ρα θα εμποδίσει όλους όσους θέλουν να έλθουν στη χώρα να περνάνε από τα παράλια στα νησιά μας. Αλλά και αν α­ποφασίσει να εμποδίσει τη ροή, όπως φαίνεται ότι κάνει έστω εν μέρει τις τε­λευταίες μέρες, αν αυτό θα είναι μόνιμο ή θα "ανοιγοκλείνει" τα σύνορα κατά το δοκούν.

Και βέβαια η όλη αυτή συμφωνία "βόλεψε" τις περισσότερες ευρω­παϊκές χώρες, μια και στην ουσία ο­δήγησε στην επισημοποίηση του κλεισί­ματος των συνόρων, ενώ είναι αμφίβολο αν (και πότε) θα υλοποιηθεί το τμήμα της συμφωνίας που αφορά τις μετεγκα­ταστάσεις συγκεκριμένου αριθμού προσφύγων στις χώρες-μέλη της Ένωσης. Το τελευταίο μάλιστα αυτό τμήμα, μετά και τις τελευταίες τρομοκρατικές ενέργειες στο Παρίσι, τείνει να "ξεχαστεί'' από τα περισσότερα μέλη.

Έτσι, δυστυχώς, οδηγούμαστε στο να γίνει και με την "ευρωπαϊκή βούλα" η χώρα μας τόπος εγκατάστασης χιλιά­δων προσφύγων (αλλά και μεταναστών που η Τουρκία δεν θα παίρνει πίσω) και μάλι­στα για άγνωστο διάστημα. Χωρίς δηλαδή κανέναν χρονι­κό ορίζοντα.

Από εδώ αρχίζουν πια τα μεγαλύτερα προ­βλήματα, που ήδη τα βλέπουμε μπροστά μας. Και δεν αναφέρομαι σε μια σει­ρά από μεγάλα ζητήματα του κοντινού μέλλοντος, όπως το θρη­σκευτικό, η ενσωμάτωση και πώς χι­λιάδων κατοίκων με άλλη γλώσσα, κουλτούρα, νοοτροπία κ.λπ., αλλά στα άμεσα, στα πιο πεζά.

Πού θα βρεθούν οι χώροι ώστε οι χι­λιάδες αυτοί άνθρωποι να μπορούν να ζήσουν στοιχειωδώς, ως οικογένειες; Μια και ως σήμερα απλώς διαβιούν προσωρινά, περιμένοντας να φύγουν. Όμως, τώρα πια, που είναι σαφές ότι θα μείνουν εδώ για μεγάλο χρονικό διά­στημα, θα αναζητούν στοιχειώδεις χώ­ρους για να μείνουν οι οικογένειες, να μπορέσουν να κινηθούν κ.λπ.

Πώς θα μπορέσουν να συνυπάρξουν με τοπικές κοινωνίες που βρίσκονται σε κρίση;

Πώς θα μπορέσουν να έχουν κάθε μέρα φαί και ρούχα;

Πώς θα μπορέσει να υπάρξει στοι­χειώδης αστυνόμευση στους χώρους αυτούς και στη γύρω περιοχή;

Ποια θα είναι η ιατροφαρμακευτική περίθαλψή τους και η προστασία- εκπαίδευση παιδιών, αν μάλιστα μείνουν χρόνια εδώ; Και αυτή η εκπαίδευση θα είναι σε ποια κατάσταση; Στο να μάθουν ελληνικά, άρα να προετοιμα­στούν για να μείνουν μόνιμα στη χώρα μας, ή στο να μάθουν κάποια ευρωπαϊκή γλώσσα, άρα να είναι έτοιμοι να πάνε σε αντίστοιχες χώρες;

Δυστυχώς, ήδη, έχουν εμφανιστεί και κάποια άλλα προβλήματα. Η βία ανάμε­σα στους χιλιάδες αυτούς ανθρώπους. Βία για την εξασφάλιση του φαγητού, βί­α ανάμεσα σε εθνικές ομάδες (που είναι πιθανόν να ενταθεί λόγω και της διαφο­ρετικής αντιμετώπισης κάθε εθνότητας), αλλά και βία εναντίον αρχών, καθώς και ΜΚΟ ή άλλων εθελοντών, αφού όσο θα βλέπουν πως το όνειρό τους χάνεται, τό­σο θα τους φταίνε όλοι όσοι έρχονται σε επαφή μαζί τους, μια και "εκπροσω­πούν" στα μάτια τους το σύστημα που τους εμποδίζει να φύγουν.

Ήδη χθες είχαμε σύγκρουση με τα ΜΑΤ στην Ειδομένη...

Όλα αυτά, δυστυχώς, η κυβέρνηση, όχι μόνον δεν είναι προετοιμασμένη να τα αντιμετωπίσει, αλλά φαίνεται ότι ορι­σμένα από αυτά δεν τα θεωρεί και προ­βλήματα ή έχει αποφασίσει τη λύση τους με τον λάθος τρόπο...

Δυστυχώς...

(ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ-30/03/2016)