Γ. Καραϊσκάκης: «Ρώτησα τον μπούτζον μου και μου είπε να μη σε προσκυνήσω»...

✓ Ο απροσκύνητος Έλληνας.

✓ Εάν είχε μπροστά του αυτά τα μιάσματα της χώρας ο γιος της καλογριάς θα τους είχε δώσει το κεφάλι τους στο χέρι.

Επιμέλεια: Στέφανος Χίος

Ξεμπροστιάστηκαν, ξεβρακώθηκαν, εξανεμίστηκαν, για μια φορά ακόμα αυτά τα πολιτικά υποκείμενα, στη χθεσινή ιστορική παρέλαση για την 25η Μαρτίου.

Σκιές που παραπατούσαν, σκύβαλα που είχαν καθίσει στις εξέδρες των επισήμων και παρατηρούσαν σαν χάνοι- γελώντας σαν τους ηλίθιους- τους ένστολους, τους αρματωμένους και τους στρατιώτες που ζούσαν μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο την ιστορική παρέλαση. Εάν τους ρωτήσεις μία μέρα μετά το τι αποκόμισαν από την εκδήλωση για την 195η επέτειο της απελευθέρωσης της Ελλάδος από τον τουρκικό ζυγό και τους Οθωμανούς βιαστές (αυτούς που οι ίδιοι προσκυνούν και με τους οποίους χαριεντίζονται κάθε φορά που στα ταξίδια που κάνουν στην Τουρκιά μιλάνε για Ελληνοτουρκική φιλία), πιθανόν στην απάντηση τους να μην καταλάβει κανείς απολύτως τίποτα.

Οι σύγχρονοι Έλληνες πολιτικοί είναι προδότες, ρουφιάνοι και χαφιέδες μέχρι το μεδούλι και αποδείχτηκε από τις δηλώσεις που έκαναν μετά τις εορταστικές εκδηλώσεις των Ενόπλων Δυνάμεων: Κενότητες, βλακώδεις εκφράσεις, ένα επαναλαμβανόμενο τίποτα. Καμία αίσθηση με την πονεμένη πραγματικότητα που βιώνει ο ελληνικός λαός που κυριολεκτικά δεν θέλει να τους βλέπει ούτε ζωγραφιστούς. Απλώς τους ανέχεται με σιχαμάρα γιατί πιθανόν δεν είναι ακόμα έτοιμος (αφού στερείται της καθοδήγησης ηγετικής μορφής σαν έναν Καραϊσκάκη ή σαν έναν Κολοκοτρώνη) για να τους πάρει με τις πέτρες και να γεμίσει με μολύβι τα καλοβολεμένα πισινά τους. Γεγονός που δε θα αργήσει να γίνει. Γιατί για να ελευθερωθεί αυτή η πατρίδα θα χρειαστούν κι αυτές οι μέθοδοι (κι ακόμα πιο σκληρές) που θα οδηγήσουν την Ελλάδα στην λύτρωση.

Σκουπιδαριό

Ένα αρκετά γλαφυρό κείμενο για τη μοναδική μέρα της 25ης Μαρτίου, συνέγραψε ο αποπεμφθείς από τη Ν.Δ του φίλου του Σαμαρά που τώρα έγινε Ν.Δ του Κούλη του Μητσοτάκη, ο αστός ποινικολόγος, Φαήλος Κρανιδιώτης. Ο Κρανιδιώτης δεν είναι από τους ανθρώπους που γουστάρω. Εκφράζει αστικές, νατοϊκές και συμβατικές απόψεις μιας χρεωκοπημένης παράταξης που ουδέποτε θα εμψυχώσει (ακόμα και από τα πολύ δεξιά) το λαό για να κερδίσει τα χαμένα. Το κείμενο όμως με βρίσκει σύμφωνο για την ιστορική του τοποθέτηση, γι αυτό και το προβάλλουμε:

Γράφει ο κ. Κρανιδιώτης, μεταξύ άλλων:

«...195 χρόνια μετά, οι εθελοντές γενίτσαροι της αποδόμησης κι αναθεώρησης της Ιστορίας, δεκαετίες τώρα, αγωνίζονται να στήσουν όσο πιο ψηλά μπορούν το ξόανο του ψευτοπροοδευτικού μισελληνισμού τους, ντυμένο με τα ράκη μια δήθεν επιστημοσύνης. Ένα μαρξιστικό και δουλόφρων σκουπιδαριό, αρχοντοχωριάτες της Εσπερίας, που παριστάνουν τους νεωτερικούς, με την ανοχή της Δεξιάς και κυρίως επί σημιτικού ΠΑΣΟΚ, επέδραμαν σαν πανούκλα στην Παιδεία και σε κάθε τομέα διαμόρφωσης δημόσιου λόγου. Στην πραγματικότητα ανήκουν απλώς στα παλαιά είδη του ρουφιάνου, του ανόητου ή του πεμπτοφαλαγγίτη. Γιατί είναι, εκούσια ή ακούσια, όργανα ξένων σωβινισμών ή ανόητοι που πελεκούν τα ίδια τους τα πόδια, διότι είναι «μόδα» οι ψευδοϊστορικές τερατολογίες. Σήμερα κυβερνούν, διότι ο λαός τρομαγμένος και θυμωμένος από την φτώχια, την φοροεπιδρομή και τις περικοπές δεν διάβασε τα όχι και τόσο «ψιλά γράμματα» των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ και διαφόρων στελεχών του, που ως κυβερνώντες απολαμβάνουν να μας τρίβουν στα μούτρα τις ανιστόρητες ιδεοληψίες τους. Μαζί με τις μαγικές υποσχέσεις για την οικονομία, πήγαιναν πακέτο ο μισελληνικός αναθεωρητισμός που τώρα κοπρίζουν επίσημα χείλη στον δημόσιο βίο. Είναι αξιοπερίεργο αλλά αληθές, πως από τους αρειμάνιους Μανιάτες, τους πάνκηδες -λόγω κόμμωσης- Αρβανίτες και τόσες ελληνικές ράτσες πατριωτών πολεμιστών, βγήκε αυτή η μεταλλαγμένη μειοψηφική φύτρα, που μισεί την γη που πατάει και τους ανθρώπους της, την Ιστορία της, τους Ήρωες και τα σύμβολα της.

Όταν τους διαβάσεις, γρήγορα αντιλαμβάνεσαι πως έχουν θέσει εκ των προτέρων ως στόχο το συμπέρασμα τους, την ασυνέχεια του Έθνους. Κατόπιν προσπαθούν να εφεύρουν τα ... επιχειρήματα.

Δια της μαρξίζουσας μαζικής κοινωνικής νόσου προσπαθούν να βρουν «στοιχεία» που θα αποδομήσουν αυτά που μισούν. Το Έθνος, την Ορθοδοξία, είτε δια της ευθείας προσβολής, είτε δια της λήθης ή της προβολής μοδέρνας μπουρδολογίας.

Πάντα θεωρούσα σπουδαία και τραγική μορφή τον Αλέξανδρο Υψηλάντη αλλά ο αγαπημένος μου είναι, όπως τον χαρακτηρίζει ο σπουδαίος Φωτιάδης, το κατεξοχήν τέκνο της Επανάστασης, ο Γιος της Καλογρηάς, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Το κλεφτόπουλο που κάποτε είχε ως περιορισμένο όραμα το αρματολίκι του Λιδωρικιού, εξελίχθηκε στον μεγάλο Στρατηγό που κράτησε αναμμένη την φλόγα του αγώνα στην Ρούμελη, αυτός που βαριά άρρωστος από την φθίση, εκστράτευε ακόμη και πάνω στο φορείο μέσα σε ένα μέτρο χιόνι για να τσακίσει τους Τουρκαλβανούς στην μάχη της Αράχωβας. Αυτός, ο αθυρόστομος, που περηφανευόταν κι αυτοσαρκαζόταν για το ότι ήταν μπάσταρδος: «Εμένα ρε η μάνα μου για να με κάνει έφαγε χίλιους». Αυτός, που πολεμούσε έφιππος και επιβράβευε τους καλύτερους στην μάχη επιτρέποντας τους ν’ ανεβούν στο βαρβάτο αραβικό άλογο του. Αυτός, που όταν ο Μαχμούτ πασάς του πρότεινε να προσκυνήσει και του υποσχόταν, μεταξύ άλλων, το αρματολίκι που ονειρευόταν κλεφτόπουλο, του απάντησε: «Μου γράφεις ένα μπουγιουρντί, λέγεις να προσκυνήσω. Κι εγώ πασά μου, ρώτησα τον πούτζον μου τον ίδιον κι αυτός μου αποκρίθηκε να μην σε προσκυνήσω κι αν έρθεις κατ' επάνω μου, ευθύς να πολεμήσω». Αν ζούσε σήμερα κι ο γραμματικός του του διάβαζε την ανακοίνωση του Φίλη για την Εθνεγερσία, θα διαπίστωνε, όπως κι εμείς, πως ο πούτζος του ήταν πιο αξιοπρεπής κι εθνωφελής...».

(ΜΑΚΕΛΕΙΟ-26 & Κυριακή 27 Μαρτίου 2016)