Ίσως (δεν) υπάρχει και φιλότιμο

Διάβασα στην «Εθνική Ηχώ» (ΕΗ), επίσημο όργανο της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Ελλάδος (ΕΑΑΣ), ότι το Σάββατο 6 Μαρτίου έγινε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών επιμνημόσυνη δέηση «Υπέρ των πεσόντων Αξιωματικών και Οπλιτών στους αγώνες του Έθνους». Στην εκδήλωση αυτή, που αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής στους ήρωες της ιστορίας μας, εκτός από την εκπρόσωπο της κ. Περιφερειάρχου Αττικής, ουδείς έτερος επίσημος παρέστη. Και βεβαίως αυτό που εντυπωσιάζει είναι η ηχηρή απουσία της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης.

Το πράγμα μπορεί να έχει πολλές εξηγήσεις:

1ον. Ότι πήγαν λαϊκή

2ον. Ότι πήγαν τα παιδιά στο μπαλέτο

3ον. Ότι είχε απεργία το μετρό

4ον. Ότι «πού να τρέχουμε βρε αδελφέ. Άλλωστε οι νεκροί δεν ψηφίζουν»

5ον. Ότι πήγαν σε Φιλοτιμοπωλείον να αγοράσουν λίγο φιλότιμο, αλλά μόλις είχε σωθεί. Τους είχε προλάβει ο κ. Μπαλαούρας.

Οποιαδήποτε από τις ανωτέρω δικαιολογίες είναι δεκτή. Όπως δεκτή θα ήταν και λίγη τσίπα των νυν κρατούντων, οι οποίοι καίτοι βλέπουν κάθε μέρα το γνωμικό του Αγάθωνος σε καλογυαλισμένη πινακίδα στο γραφείο τους, δεν μπορούν να πιστέψουν ότι «ουκ αεί άρχουν». Γράφει στην ΕΗ ο Πρόεδρος της ΕΑΑΣ, ότι ο Περικλής έκανε ειδική μνεία στον «Επιτάφιό» του για τους πεσόντες υπέρ Πατρίδος. Τι να του πεις τώρα; Ότι ο Περικλής δεν ήξερε τι του γινότανε και ξέρουν οι σημερινοί άρχοντες;

Όμως ας ακούσουν δύο…κούβεντος οι κ.κ. υπουργοί, υφυπουργοί και αρχηγοί.

Μπορεί αυτόν τον καιρό να τους έχει απορροφήσει η φροντίδα των λαθρό, για την οποία δαπανούν, εκτός από τα όχι ευκαταφρόνητα κονδύλια και την τελευταία ικμάδα της δραστηριότητάς τους.

Μπορεί να τους απασχολεί το αν έχουν πολύμπριζα οι «φίλοι» μας (μα τι καλά παιδιά που είναι, λένε οι ΜΚΟδες).

Μπορεί να τους απασχολεί η ενημέρωση των ιερωμένων, ότι μη τυχόν και τολμήσουν και εμφανιστούν με τον σταυρό στα παλικάρια, διότι είναι πολύ οξύθυμα παιδιά και βαρούνε.

Μπορεί να θέλουν να ταξινομήσουν, αυτούς που θέλουν να επενδύσουν στη Χώρα μας, οι οποίοι μετά το δημογραφικό, θα λύσουν και το οικονομικό.

Όλα αυτά είναι σαφώς μέσα στην αποστολή τους και μπράβο τους (και τρομάρα μας).

Και κείνοι οι έρμοι που αφήσαν τα κοκκαλάκια τους στο Σαραντάπορο, στα Στενά της Κρέσνας (α ρε φουκαρά Βελισσαρίου…), ή στην Αλμυρά Έρημο και το Κάλε Γκρότο, ή στην Τσούκα της Πίνδου (τι να σου κάνω Υπολοχαγέ Διάκο, ας πρόσεχες…), ή στην «μακρινή» Κύπρο (Λοχαγέ Σταυριανάκο, σε θυμάμαι που στεκόσουν απέναντι μου στον θάλαμο της Σχολής Ευελπίδων και μας μίλαγες για Ελλάδα και έτρεμες.);. Τι γίνεται μωρέ μ’ αυτούς; Ούτε ένα κεράκι από τους μεγαλόσχημους κρατούντες; Τόση αγνωμοσύνη πιά; Δεν σκέφτηκαν ούτε μία στιγμή ότι χάρη σ’ αυτούς τους αθάνατους νεκρούς μας, αυτοί σήμερα κορδώνονται και καμαρώνουν στον καθρέφτη και δεν βγαίνει το είδωλό τους να τους φασκελώσει και με τα δύο χέρια;

Λίγη ντροπή μωρέ.

Και οι θεσμοί πού είναι οι θεσμοί;

Παρέστη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, και καλά έκανε, στο μνημόσυνο για το εβραϊκό ολοκαύτωμα.  Στα Ελληνικά Ολοκαυτώματα, δεν είχε χρόνο να πάει; Τι να πούμε; Δεν μας φταίνε πάντοτε οι ξένοι. Φταίει το ζαβό το ριζικό μας, φταίει ο Θεός που μας μισεί, φταίει το κεφάλι το ξερό μας… τραγουδούσε ο γερο Βάρναλης.

Χρήστος Μπολώσης, Υποστράτηγος ε.α.

(dimokratianews.gr)