Η ΜΕΡΚΕΛ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Στην πραγματικότητα η καγκελάριος δεν πίεσε ούτε την Αυστρία ούτε τις χώρες του Βίζεγκραντ ή των Δυτικών Βαλκανίων. Οι περισσότερες από τις χώρες αυτές άλλωστε, αποτελούν κλασικούς «δορυφόρους» της... 

ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΣΙΟΥΤΗ

Τώρα αρχίζουν τα πολύ δύσκολα. Το προσφυγικό ζήτημα από δω και πέρα θα λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις για τη χώρα μας, η οποία στην πράξη καλείται να τα βγάλει πέρα μόνη της. Η συνεργασία της Τουρκίας δεν είναι καθόλου βέβαιο για την ώρα πόσο αποδοτική θα είναι και η «περιβόητη» αλληλεγγύη της ΕΕ και της καγκελαρίου Μέρκελ, που επιμένει σε αυτή τη ρητορική, θα περιοριστεί στα ελάχιστα. Μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, που δεν φτάνουν να καλύψουν τις ανάγκες για τρία χρόνια, καθώς τόσο υπολογίζουν στις Βρυ­ξέλλες ότι θα διαρκέσει η προσφυγική κρίση -εκτίμηση που φαίνεται να συμμερίζεται και ο αρμόδιος υπουργός Γιάννης Μουζάλας.

Εντύπωση όμως εξακολουθεί να προκαλεί η στάση του Μεγάρου Μαξίμου μετά την πρόσφατη Σύνοδο για το Προσφυγικό στις Βρυξέλλες αφού υποστήριξαν ότι «απομο­νώθηκαν αυτοί που ήθελαν να απομονώσουν την Ελλάδα», την ίδια στιγμή που τα σύνορα έκλειναν σε βάρος της χώρας μας. Μια μέρα μετά ο Ντόναλντ Τουσκ ευχαριστούσε τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων «για την εφαρμογή μέρους της συνολικής στρατηγικής της ΕΕ για την αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης». Δήλωση που ξεκάθαρα αποκάλυ­πτε ή, καλύτερα, επιβεβαίωνε, το προφανές: ότι οι χώρες αυτές δεν έπρατταν μονομερώς όλο αυτό το διάστημα κλείνοντας τα σύνο­ρα, όπως ήθελε η ελληνική κυβέρνηση να πιστεύει, αλλά εφάρμοζαν την ευρωπαϊκή στρατηγική. Και πώς θα ήταν δυνατόν να ήταν αλλιώς μικρές και ανίσχυρες χώρες όπως η ΠΓΔΜ, η Σερβία ή η Σλοβενία να δρούσαν αυτοβούλως και κόντρα στη Γερμανία και τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ;

Ο Ντόναλντ Τουσκ δεν άφησε καμία αμ­φιβολία γι΄ αυτό, ξεκαθαρίζοντας ότι «οι παράτυπες ροές μεταναστών κατά μήκος της διαδρομής των Δυτικών Βαλκανίων έφτασαν στο τέλος τους» και ότι αυτό «δεν είναι ζήτημα μονομερών ενεργειών, αλλά κοινή απόφαση των"28” της ΕΕ» - δηλαδή και της Ελλάδας. Κι όμως η κυβέρνηση μέχρι την τελευταία στιγμή, αγνοώντας όλα τα σημάδια που έδειχναν ότι η Άνγκελα Μέρκελ μιλούσε διπλή γλώσ­σα και πιστεύοντας ότι ήταν μόνο η Αυστρία και οι χώρες του Βίζεγκραντ απέναντι της εκτιμούσε ότι η «σύμμαχος Γερμανία» δεν θα επέτρεπε το κλείσιμο των συνόρων και θα «καθάριζε» για λογαριασμό της Ελλάδας. Ίσως παρερμήνευσαν (για άλλη μια φορά) τι εννοεί η Γερμανίδα καγκελάριος όταν μιλά για αλληλεγγύη. 

Οπωσδήποτε της δίνει πολύ διαφορετική ερμηνεία από αυτή που της δίνει η ελληνική κυβέρνηση. Αγνοούν στο Μέγαρο Μαξίμου ότι η καγκελαρία πιστεύει πως δείχνει αλληλεγγύη και στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και ότι τα χρήματα των δανείων των Μνημονίων είναι μια γενναιόδωρη πράξη αλληλεγγύης!...

Διπλή γλώσσα 

Κάπως έτσι, ο Έλληνας πρωθυπουργός έφυγε από τις Βρυξέλλες υποστηρίζοντας ότι τελικά δεν πέρασε η θέση της Αυστρίας και των χωρών του Βίζεγκραντ για κλειστά σύνορα και δύο μέρες μετά, μέσω twitter, δήλωνε ότι «ο βαλκανικός δρόμος έκλεισε λόγω μονομερών ενεργειών από χώρες των Δυτικών Βαλκανίων» και ζητού­σε από τον Ντόναλντ Τουσκ να εφαρμόσει τις κοινές αποφάσεις, με τον τελευταίο να απαντά ότι αυτές είναι οι κοινές αποφάσεις.

Στην πραγματικότητα, η Μέρκελ δεν πίεσε ούτε την Αυστρία ούτε τις χώρες του Βίζεγκραντ ούτε τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων. Οι περισσότερες από τις χώρες αυτές, άλλωστε, αποτελούν κλασικούς «δορυφόρους» της Γερμανίας και ποιος αμφιβάλλει ότι εάν τις πίεζε πραγματικά να κρατήσουν ανοιχτά τα σύνορα δεν θα τα κρατούσαν; Παρά την καλοπιστία του Μεγάρου Μαξίμου σχετικά με τις προθέσεις της καγκελαρίου, μετά και τις τελευταίες εξελίξεις έχει αποκαλυφθεί η διπλή γλώσσα που χρησιμοποιούσε όλο το προηγούμενο διάστημα.

Βέβαια, ο Αλέξης Τσίπρας όσο και να δείχνει να ξαφνιάστηκε -και μπορεί πράγματι να είναι έτσι- ήταν ενημερωμένος από τις 25 Οκτωβρίου γι΄ αυτή την εξέλιξη, ότι, δηλαδή, κάποια στιγμή η έξοδος των προσφύγων και μεταναστών από την Ειδομένη θα περιοριζόταν δραματικά και θα χρειαζόταν κάποιοι από αυτούς να διαμείνουν στη χώρα τουλάχιστον για κάποιο διάστημα. Γι΄ αυτό και του ζητήθηκε και δέχτηκε να δεσμευτεί ότι από την αρχή του 2016 θα ήταν σε θέση να φιλοξενήσει 50.000 πρόσφυγες. Δέσμευση που δεν τηρήθηκε εγκαίρως με τα γνωστά αποτελέσματα, αν και όλοι οι αρμόδιοι υπουργοί προετοιμάζουν τελευταία την κοινή γνώμη για μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων που ίσως εγκλωβιστεί στη χώρα το επόμενο διάστημα.

Στοίχημα η διαχείριση χωρίς πανικό

Η διαχείριση του Προσφυγικού από την ελληνική κυβέρνηση χωρίς πανικό και με ομαλότητα είναι το μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση. Μέχρι τώρα έχει επιδείξει μεγάλες αδυναμίες και όλοι αναγνωρίζουν ότι μόνο όταν ανέλαβε ο Γιάννης Μουζάλας άρχισε να κινείται κάπως η κρατική μηχανή, που σε μεγάλο βαθμό εξακολουθεί να είναι από ανεπαρκής έως απούσα. Η προκάτοχος του κ. Μουζάλα, Τασία Χριστοδουλοπούλου, υποτίμησε πάρα πολύ το πρόβλημα. Αρχικά αρνιόταν ότι είναι δικό της ζήτημα η διαχείριση του Προσφυγικού, καθώς υποστήριζε ότι εκείνη ασχολείται μόνο με τους νόμιμους μετανάστες. Στη συνέχεια, αντί να διαπιστώ­σει τις ακριβείς διαστάσεις του προβλήματος -δεν ήταν δύσκολο, οι περισσότεροι αναλυτές το έκαναν με μεγάλη επιτυχία-, διαβεβαίωνε δημοσίως στα ΜΜΕ ότι οι ροές θα είναι μικρές κι ότι όλο το 2015 θα έφταναν το πολύ τους 150.000. Με την ίδια σιγουριά διαβεβαίωνε ότι η Ισπανία και η Ιταλία θα έχουν πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από την Ελλάδα, κάτι που δεν επιβεβαιώθηκε.

Στη συνέχεια, όταν είδε την πραγματικότητα να τη διαψεύδει, καθυστέρησε πάρα πολύ να κινηθεί, να φτιάξει την επιτροπή που χρειαζόταν για να αξιοποιηθούν οι ευρωπαϊκοί πόροι για το Προσφυγικό και δεν προχώρησε καν στη δημιουργία ενός συντονιστικού οργάνου. Παρομοίως όσο διάστημα ήταν η αρμόδια υπουργός, ουδέποτε ανέλαβε κάποια πρωτοβουλία να απευθυνθεί στα υπόλοιπα κράτη-μέλη και να ζητήσει βοήθεια. Χάθηκε πάρα πολύς και πολύτιμος χρόνος μέχρι η κυ­ρία Χριστοδουλοπούλου και η κυβέρνηση να αντιληφθούν το μέγεθος του προβλήματος και μόνο όταν ανέλαβε ο Γιάννης Μουζάλας άρχισε ο μαραθώνιος για να γίνει όσο πιο γρήγορα γίνεται ό,τι προλαβαίνει να γίνει.

Η κυβέρνηση βρέθηκε και εξακολουθεί να βρίσκεται αντιμέτωπη και με τις κατηγορίες άλλων κρατών-μελών, που εδώ και έναν χρόνο τής καταλογίζουν πλημμελή φύλαξη των συνόρων της και συνόρων της ΕΕ. Όλες αυτές οι χώρες, ωστόσο, δεν τολμούν να καταλογίσουν σχεδόν τίποτα στη Γερμανία, η οποία μπορεί να απορρόφησε μεγάλο αριθμό προσφύγων -επειδή θεωρεί ότι τους χρειάζεται για να τροφοδοτήσουν την ανάπτυξη της οικονομίας της την επόμενη δεκαετία, όχι από ανθρωπισμό-, αλλά η ηγεσία της έχει τεράστια ευθύνη για την ως τώρα αποτυχία της διαχείρισης του προσφυγικού ζητήματος στην Ευρώπη.

Αυτά τα λάθη της προσπαθεί να καλύψει η καγκελάριος Μέρκελ θυσιάζοντας την Ελλάδα κι ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα έβαζε μπροστά άλλες χώρες να κάνουν τον «κακό». Μένει, λοιπόν, να διαπιστώσουμε στην πράξη αν εννοούσε και πώς ακριβώς αυτό που είπε την προηγούμενη εβδομάδα, ότι θα πάρουν τους πρόσφυγες από την Ελλάδα για μετεγκατάσταση όταν η χώρα μας αρχίσει να ελέγχει τα σύνορά της...

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-11-17/03/2016)