ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ: ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΙ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

■ Κλιμακώνονται οι τουρκικές αμφισβητήσεις στο Αιγαίο.

■ Αν η Αθήνα ζητά το άνοιγμα του βαλκανικού διαδρόμου επιμένοντας στην πολιτική των ανοικτών συνόρων αποκλείεται ποτέ να εισακουστεί.

■ Η Άγκυρα προβάλλει έναν κατάλογο 17 νησίδων που δήθεν «κατέχονται» από την Ελλάδα. Διαρρέει όμως κι έναν άλλο με 130 και τελικά εμφανίζει έναν με 800!

ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ ΝΕΑΡΧΟΥ*

Η Ειδομένη έγινε το σύμβολο μιας ανησυχητικής καταστάσεως που διαμορφώνεται στη χώρα από την άκριτη εφαρμογή της πολιτικής των ανοικτών συνόρων για πρόσφυγες και λαθρομετανά­στες, όταν αποδεδειγμένα και απροκάλυπτα η γειτονική μας Τουρκία χρησιμοποιεί το Μεταναστευτικό για εκβιαστική διπλωματία και για την επίτευξη γεωπολιτικών στόχων. Η Ειδομένη, όπως και άλλοι παρόμοιοι καταυλισμοί και hotspots, εξελίσσεται σε πραγματική βόμβα, η οποία μπορεί να εκραγεί, με πρωτοβουλία ανεξέλεγκτων στοιχείων που εμφανίζονται ως αλληλέγγυοι και φιλάνθρωπες ΜΚΟ.

Τα Σκόπια επιμένουν, βεβαίως, στο κλείσι­μο των συνόρων, γιατί η πολιτική τους στηρίζεται όχι μόνο από την Αυστρία και την Ομάδα του Βίζεγκραντ, αλλά και από τη Γερμανία και συνολικά τους «28». Υπενθυμίζεται ότι το Ευρωπαϊκό Συμβού­λιο συμφώνησε στο κλείσιμο του λεγομένου «διαδρόμου των Βαλ­κανίων». Τα Σκόπια εμφανίζονται επομένως ως η εμπροσθοφυλακή της άλλης Ευρώπης που ελέγχει τα σύνορα και την «προστατεύει» από την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση. Και εγγράφουν με την πολιτική αυτή υποθήκες για ευ­ρωπαϊκή υποστήριξη στα γνωστά αιτήματά τους για ένταξη σε ΕΕ και ΝΑΤΟ χωρίς να έχει πρώτα επιλυθεί το πρόβλημα της ονομασίας.

Τα γνωστά διεθνή κέντρα που υποστηρίζουν τη μαζική μετανά­στευση στην Ευρώπη, με πρόσχημα το άσυλο, και κινητοποιούν για τον σκοπό αυτό επιδοτού­μενες και χειραγωγούμενες ΜΚΟ, γνωρίζουν ότι τα σύνορα με το κράτος των Σκοπιών δεν θ' ανοίξουν. Αναδεικνύουν όμως την Ειδομένη σε σύμβολο «αγώνα» για ανοικτά σύνορα στην Ευρώπη και για τη συνέχιση της πολιτικής των ανοικτών συνόρων. Κι η Ελλάδα, που, παρά τη θέση της η οποία την καθιστά πρώτο θύμα, υποστηρίζει ακόμη την πολιτική αυτή, βρί­σκεται στη δεινή θέση να χρησιμοποιείται ως καταλύτης και ως «πρωτοπορία» της πολιτικής των ανοικτών συνόρων στην Ευρώπη. Διατρέ­χει όμως τον κίνδυνο να πέσει θύμα προβοκα­τόρων και ανεξέλεγκτων στοιχείων που έχουν διασυνδέσεις με ξένες μυστικές υπηρεσίες. 

Η Ελλάδα διέπραξε το σφάλμα να δεχθεί να μην συμπεριληφθούν στην ευρωτουρκική συμφωνία για επαναπροώθηση οι πρόσφυ­γες και λαθρομετανάστες που είχαν έρθει προ της 20ής Μαρτίου και εγκλωβίσθηκαν στην επικράτεια της. Δέχθηκε επίσης να φιλοξε­νήσει τον δυσανάλογο αριθμό των 50.000 προσφύγων, υπολογίζοντας ενδεχομένως ότι αυτή η κίνηση καλής θελήσεως θα μπορούσε να ανταποδοθεί από την ΕΕ σ' ένα άλλο πεδίο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η γερμανική πλευ­ρά, που αντιπροσωπεύει τον κυριότερο προο­ρισμό των προσφύγων και λαθρομεταναστών στην Ευρώπη, να δηλώνει, διά στόματος του κυβερνητικού εκπροσώπου, Στέφαν Ζάιμπερτ, ότι «η Γερμανία δεν θα δεχθεί πρόσφυ­γες από την Ελλάδα και την Ειδομένη. Δεν υπάρ­χει, άλλωστε», τόνισε, «ένα τέτοιο ελληνικό αίτημα».

Διευκρινίζοντας τη γερμανική θέση, ο ίδιος προσέθεσε ότι «η Ελλάδα ανέλαβε δεσμεύσεις έναντι της ΕΕ να μεριμνήσει γι' αυτούς τους ανθρώπους. Λαμβάνει γι' αυτό ση­μαντική βοήθεια και εξοπλισμό». Η Γερμανία, κατέληξε, «θέλεΙ να επι­στρέφει η ΕΕ στις κανονικές διαδικασίες. Αυτό σημαίνει ότι οι πρόσφυ­γες θα υποβάλλουν αίτηση ασύλου στην πρώτη χώρα υποδοχής. Δεν μπορούν να επιλέγουν πού θέλουν να υποβάλουν αίτηση. Πολλοί με­τανάστες υποβάλλουν τώρα αίτηση ασύλου στα ελληνικά νησιά»!

Η γερμανική πλευρά έχει κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένη. Εξυπηρετείται άριστα από το κλείσιμο των συνόρων από τα Σκόπια και από τη μετατροπή της Ελλάδος σε ανάχωμα της λαθρομεταναστεύσεως στην Ευρώπη, υφιστάμενη δυσανάλογες συνέπειες μιας υπο­τιθέμενης κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής. Η Ελ­λάδα όμως, αντί να αντιδράσει εμπράκτως σε μια τέτοια κατανομή ρόλων, επιμένει, δυστυ­χώς, στην πολιτική των ανοικτών συνόρων και επιτρέπει να χρησιμοποιείται ως «πρωταγωνι­στής» της πολιτικής αυτής στην Ευρώπη.

Να επαναδιαπραγματευθούμε το θέμα των ήδη εγκλωβισμένων

Η Ελλάδα πρέπει να επανορθώσει το σφάλ­μα που διέπραξε με την αποδοχή παραμονής 50.000 προσφύγων, αριθμός δυσανάλογος σε σχέση με τον πληθυσμό και την κατάσταση της χώρας. Πρέπει, συγκεκριμένα, να επαναδιαπραγματευθεί με Βρυξέλλες και Βερολίνο τη λύση του προβλήματος της Ειδομένης και γενικότερα των εγκλωβισμένων στην επικράτειά της προσφύγων και λαθρομεταναστών.

Οι 18.000 πρόσφυγες της Ειδομένης δεν εί­ναι πρόβλημα για την Ευρώπη - εάν είναι μόνο αυτοί. Το ίδιο ισχύει και για τους 50.000 - εάν είναι μόνο αυτοί. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι, εάν η Ελλάδα ζητά το άνοιγμα των συνόρων με τα Σκόπια ως συνέχιση της πολιτικής των ανοι­κτών συνόρων, δεν έχει καμιά πιθανότητα να εισακουσθεί. Οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν πρόκειται να δεχθούν τη συνέχιση μιας τέτοιας πολιτικής. Όπως όμως οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες παίρνουν μέτρα αυτοπροστασίας και κλείνουν τα σύνορά τους, έχει το ίδιο δικαίω­μα, και πολύ περισσότερο ακόμη, η Ελλάδα, που είναι πύλη εισόδου. Η Ελλάδα πρέπει να διαπραγματευθεί ως πακέτο τρία πράγματα:

• Πρώτον, την ανακατανομή των προσφύγων της Ειδομένης και των άλλων πραγματικών προσφύγων που είναι εγκλωβισμένοι στην επικράτειά της. Η ανακατανομή αυτή θα έχει χαρακτήρα ad hoc ρυθμίσεως για την επίλυ­ση του προβλήματος της Ειδομένης και των άλλων hotspots στην Ελλάδα και θα καταστεί σαφές ότι δεν θ' αποτελέσει προηγούμενο, που θα ενθαρρύνει νέες μαζικές εισροές και επανάληψη του ίδιου σεναρίου.

• Δεύτερον, διαχωρισμός των πραγματικά προσφύγων από τους οικονομικούς μετανά­στες, με τη συνεργασία της Frontex και την πολιτική υποστήριξη και χρηματοδότηση της επαναπροωθήσεώς τους από την ΕΕ.

• Τρίτον, προειδοποίηση από την Ελλάδα ότι δεν θα ανεχθεί τη συνέχιση μιας δήθεν κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής στα θέματα ασύλου και μεταναστεύσεως, που θέτει δυσανάλο­γο βάρος στους ώμους της και την απειλεί με διάσπαση της εθνικής της συνοχής και με αποσταθεροποίηση. Στην περίπτωση που δεν υπάρξει από την άλλη Ευρώπη κατανόηση και αλληλεγγύη, θα προτάξει και η Ελλάδα τα δικά της εθνικά συμφέροντα και θα δώσει προτε­ραιότητα στην αυτοπροστασία της, αναστέλ­λοντας την Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυλο, που ενθαρρύνει ουσιαστικά τη λαθρομετανά­στευση, με το πρόσχημα του ασύλου.

Η Αθήνα δεν μπορεί να επαφίεται στις καλές προθέσεις της Άγκυρας για τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών από τις ελληνικές ακτές ή για την καλόπιστη εφαρμογή της ευρωτουρκικής συμφωνίας. Η γείτων εξαργυρώνει εκβια­στικά την αποστολή προσφύγων και λαθρομεταναστών στην Ευρώπη και επιδιώκει στρατη­γικούς και γεωπολιτικούς στόχους έναντι της Ελλάδος με τη χειραγώγηση του θέματος αυ­τού. Η εφαρμογή της ευρωτουρκικής συμφω­νίας ανακουφίζει σ' ένα μέτρο την άλλη Ευρώ­πη. Διαχωρίζει όμως ταυτόχρονα τη θέση της Ελλάδος, που καλείται να μετατραπεί σε ζώνη ανασχέσεως και σε νήσο Ellis της Ευρώπης.

Ανεύθυνη δράση ακραίων ομάδων και ΜΚ0

Η ΕΕ απεφάσισε να δοθεί οικονομική βοήθεια, πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων, στην Ελλά­δα για την αντιμετώπιση του θέματος των προσφύγων. Τα χρήματα όμως διατίθενται σε ΜΚΟ, που υπολαμβάνονται ως πιο αξιόπιστες από το κράτος για τη διαχείρισή τους. Δεν έγινε, ασφαλώς το ίδιο με την Τουρκία. Τα 6 δισ. συμφωνήθηκε να δοθούν στην τουρκική κυβέρνηση.

Ποιοι είναι πίσω από τις ΜΚΟ αυτές και τι πραγματικά επιδιώκουν; Με ποια λογική επι­τρέπει μια κυβέρνηση σε ΜΚΟ να διαχειρίζο­νται τόσο μεγάλα ποσά και να ασκούν πολιτι­κές και επιρροή στο έδαφός της και μέσα στην κοινωνία της. Γίνετε ήδη γνωστό ότι διάφορες ΜΚΟ αναζητούν σπίτια και διαμερίσματα προς ενοικίαση για τη διαμονή προσφύγων. Η πολι­τική αυτή παραπέμπει, προφανώς σε μόνιμη εγκατάσταση, αντιθέτως με όσα λέγονται, ότι η παραμονή των προσφύγων και λαθρομετα­ναστών θα ήταν προσωρινή.

Τρία χρόνια πριν έγινε στη Στοκχόλμη, με πρωτοβουλία ενός από τα ιδρύματα του γνω­στού Τζορτζ Σόρος συνέδριο με θέμα τη δη­μιουργία Διεθνούς Ταμείου για τη στέγαση των προσφύγων στην Ελλάδα. Τα σχέδια αυτά δεν έμειναν στα χαρτιά. Προωθούνται σήμερα συ­γκεκριμένα και με χρήματα της ΕΕ. Είναι πολύ πιθανόν επίσης τα «κόκκινα» δάνεια, που συζητείται να πωληθούν σε κερδοσκοπικά διεθνή funds, να καταλήξουν σε μαζικές αγορές κατασχεμένων κατοικιών που θα χρησιμοποιηθούν για τη μόνιμη στέγαση και παραμονή στην Ελ­λάδα προσφύγων και λαθρομεταναστών.

Παρουσιάζεται το θέμα των προσφύγων ως κάτι ανάλογο με τους Έλληνες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας του 1922. Η σύγκριση αυτή είναι αθέμιτη, ανίερη και παραπλανητι­κή. Οι ξεριζωμένοι και απειλούμενοι Έλληνες ήρθαν στην εθνική τους μητρόπολη, στην οποία ήταν λογικό ν' αναζητήσουν καταφύ­γιο ως όμαιμοι, ομόθρησκοι και ομόγλωσσοι, όπως έλεγε ο Ηρόδοτος. Επεβλήθη, άλλωστε, σ' αυτούς που είχαν διασωθεί από τις τουρκι­κές σφαγές η υποχρεωτική ανταλλαγή πλη­θυσμών. Έναντι περίπου 1,5 εκατομμυρίου προσφύγων που ήρθαν στην Ελλάδα, απεχώρησαν περίπου 340 χιλιάδες μουσουλμάνοι.

Η επανεγκατάσταση μουσουλμανικών πλη­θυσμών σε ολόκληρη την Ελλάδα, με πρόσχη­μα το άσυλο, και με τη λογική της διασποράς τους σ' όλη τη χώρα για ν' αποφευχθούν εκρη­κτικές συγκεντρώσεις σε λίγα μέρη, δημιουρ­γεί ένα νέο μεγάλο πρόβλημα για τη χώρα. Οι γεωπολιτικές διαστάσεις του δεν είναι, δυ­στυχώς ορατές απ' όλους. Ακόμη και μικρές μουσουλμανικές εστίες και πυρήνες που δημιουργούνται σε όλη την ελληνική επικρά­τεια, θα χρειασθεί να λειτουργήσουν ως ξε­χωριστές κοινότητες εφόσον έχουν ένα άλλο θρήσκευμα και άλλες αξίες ζωής και πρότυπα. Θα απαιτήσουν, βεβαίως τζαμιά και σχολεία και κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα.

Η Άγκυρα θα σπεύσει να τους ποδηγετήσει και να τους εκμεταλλευθεί πολιτικά, κατά τον ίδιο τρόπο που το πράττει με τη μουσουλμα­νική μειονότητα στη Θράκη. Η εισροή δεν θα σταματήσει γιατί, για όσο διάστημα τουλάχι­στον συνεχίζεται η πολιτική των ανοικτών συ­νόρων, η Άγκυρα θα μπορεί να στέλνει συνε­χώς νέους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες. Θα μπορεί επίσης με τους μυστικούς της μηχανισμούς, να απειλεί την εσωτερική ασφάλεια και σταθερότητα της χώρας, αξιοποιώντας την παρουσία μουσουλμανικών πληθυσμών σ' ολόκληρη την επικράτεια. Στη σημερινή συ­γκυρία, θα μπορεί να έχει επίσης τη συνδρομή και την επικουρία των τζιχαντιστικών οργα­νώσεων, με τις οποίες αποδεδειγμένα διατηρεί εκλεκτικές και οργανικές σχέσεις.

Το σενάριο αυτό δεν είναι καθόλου υπερ­βολικό, εάν λάβει κανείς υπ' όψιν τον κυνισμό με τον οποίο ενεργεί η Άγκυρα σε θέματα τα οποία θεωρεί «εθνικά» και τη συγκυρία της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας στη Μέση Ανα­τολή. Τα ανοικτά σύνορα, με πρόσχημα το άσυλο, γίνονται διάδρομος διαφυγής των τζιχαντιστών της Συρίας που καταρρέουν κάτω από τα πλήγματα του συριακού στρατού και των συμμάχων του. Κάτω ακόμη από τα πλήγ­ματα και της Αμερικανικής Αεροπορίας που σπεύδει καθυστερημένα να πάρει αποστάσεις από το Ισλαμικό Κράτος το οποίο βοήθησε αρχικά να δημιουργηθεί, και να εξασφαλίσει στρατηγικό μερίδιο στη μεταπολεμική Συρία.

Προκλήσεις στο Αρχιπέλαγος

Υπάρχει όμως και ένας άλλος παράγων σε σχέση με την Άγκυρα, που είναι πολύ ανησυχη­τικός. Κατά την τελευταία περίοδο, ενώ, υποτί­θεται, Τουρκία και Ευρώπη συνεργάζονται για την ανάσχεση των μεταναστευτικών εισροών, η Άγκυρα κλιμακώνει τις αμφισβητήσεις και τις προκλήσεις της στο Αιγαίο. Εσχάτως δε, παρου­σίασε μια άλλη εκδοχή της θεωρίας των «γκρί­ζων ζωνών», με βάση την οποία κα­ταγγέλλει την Ελλάδα για «κατοχή» 17 «τουρκικών» νησίδων, οι οποίες περιλαμβάνουν μικρά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου αλλά και τη Γαύ­δο και άλλα μικρά νησιά έξω από τις ακτές της Κρήτης. Τελευταία στον κατάλογο προσετέθη η Κίναρος κοντά στην οποία κατέπεσε το ελι­κόπτερο του Πολεμικού Ναυτικού, με θύματα τρεις αξιωματικούς.

Η Άγκυρα είχε δείξει από τότε τις προθέσεις της σπεύδοντας να παρενοχλήσει τις έρευνες για τον εντοπισμό του ελικοπτέρου και την περισυλλογή των νεκρών. Ισχυρίσθηκε ότι η Κίναρος είναι δήθεν «τουρκική» και ότι οι έρευνες της ελληνικής πλευράς έπρεπε να έχουν τη συγκατάθεσή της. Προφανώς για την ελληνική πλευρά οι ισχυρισμοί αυτοί είναι γελοίοι. Το θέμα όμως είναι πολύ σοβαρό όταν η αντίθετη πλευρά θέτει επισήμως στο Κοινο­βούλιό της ένα τέτοιο θέμα. Το τελευταίο είναι, μάλιστα, μικρό μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου θέματος. Η Άγκυρα προβάλλει, για λόγους τακτικής και σαλαμοποιήσεως έναν μικρό κατάλογο 17 νησίδων που δήθεν «κατέχονται» από την Ελλάδα. Διαρρέει όμως ταυτόχρονα έναν άλλο 130 νησίδων και βραχονησίδων και κάνει λόγο, τέλος για έναν ακόμη μεγαλύτερο κατάλογο 800 νησίδων και βραχονησίδων!

Η κλιμάκωση των τουρκικών αμφισβητήσε­ων και διεκδικήσεων συνίσταται όχι μόνο στις προκλητικές υπερπτήσεις τουρκικών αεροσκαφών και στις παραβιάσεις του ελληνικού εθνικού χώρου. Συνίσταται επίσης στην επισημοποίηση των τουρκικών αμφισβητήσεων, μέσα από τις απαντήσεις της κυβερνήσεως σε επερωτήσεις βουλευτών στην Τουρκική Εθνο­συνέλευση. Πριν από λίγο καιρό, είχε υποβά­λει σχετική επερώτηση ο συνταγματάρχης εν αποστρατεία Ουμίτ Γιαλίμ, πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Αμύνης. Προσφάτως ανέλαβε πρωτοβουλία και υπέβαλε επερώτηση για τα δήθεν «κατεχόμενα» από την Ελλάδα νησιά ο βουλευτής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως Νιαζί Νεφί Καρά. Το κτίσιμο αυτό ως εθνικού θέματος παράλογων και ανυπό­στατων τουρκικών αμφισβητήσεων και ισχυ­ρισμών αποτελεί μια άλλη βόμβα στα θεμέλια των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Σε μια περί­οδο, μάλιστα, που αναπτύσσεται δήθεν η ελληνοτουρκική φιλία και κατά την οποία η Ελλάδα παρέχει ανεπιφύλακτα τη σύμφωνη γνώμη της για την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας και για τη στρατηγι­κή αναβάθμιση των σχέσεών της με την Ευρώπη.

Η εξέλιξη αυτή δεν είναι καθό­λου άσχετη με το θέμα των προ­σφύγων και λαθρομεταναστών, το οποίο, με την πολιτική των ανοικτών συνόρων, έχει εκ των πραγμάτων αναχθεί σε εθνικό πρόβλημα της χώρας και σε μια άλλη κρίση, παράλληλη με την οικονομική. Η σύγκλιση αυτή της οικονομικής με την προσφυγική κρίση και με την κλιμάκωση των τουρκικών αμφισβητήσεων και διεκδικήσεων στο Αιγαίο είναι γεμάτη κινδύνους για τη χώρα. Επιβάλλει, πρώτ' απ' όλα, απο­τελεσματικό εθνικό έλεγχο των συνόρων και τη διαφύλαξη και κατοχύρωση της εσωτερικής εθνικής ασφάλειας.

Στο πνεύμα αυτό, πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα για την επίλυση των προβλημάτων τύ­που Ειδομένη και για τον έλεγχο αυτόκλητων ζηλωτών και καθοδηγούμενων από ξένα κέ­ντρα ΜΚΟ. Θα πρέπει να καταστεί σαφής και να διαδηλωθεί η θέληση της χώρας να αυτο-προστατευθεί, ελέγχοντας αυστηρά τα σύνο­ρά της εάν συνεχισθεί η αποστολή από την Τουρκία προσφύγων και λαθρομεταναστών και αν οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο δεν συμ­φωνήσουν σε μια πολιτική που δεν θα επιρρί­πτει στην Ελλάδα δυσανάλογο βάρος και δεν θα τη θυματοποιεί. 

* Πρέσβεως ε.τ

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-15/04-21/04/16)