Εκπρόσωποι του έθνους ή ... συντεχνίας;

Οι Έλληνες πολιτικοί μπορεί να αδυνατούν να συνεννοηθούν, να συναινέσουν και να συνεργασθούν για την αντιμετώπιση της κρίσης και των μεγάλων εθνικών μας θεμάτων, αλλά το πράττουν με αξιοσημείωτη ευκολία όταν πρόκειται για τα προσωπικά τους συμφέροντα και τις συντεχνιακές τους επιδιώξεις.

Γράφει

ο ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ

Μπορεί η διάταξη για την εξαίρεση πρώην βουλευτών και δημάρχων από τις προβλέψεις του νέου ασφα­λιστικού νομοσχεδίου τελικά να αποσύρθη­κε «με εντολή του πρωθυπουργού», μετά τις οξύτατες αντιδράσεις που ξέσπασαν, αλλά η ζημιά για τον ήδη απαξιωμένο πολιτικό μας κόσμο είχε γίνει. Η ελληνική κοινωνία είδε να επιβεβαιώνεται για πολλοστή φορά η παγιωμένη πλέον αντίληψη ότι το πολιτικό προ­σωπικό της χώρας μας είναι στη μεγάλη του πλειονότητα κατώτερο των περιστάσεων. Και κυρίως διαπίστωσε και πάλι ότι οι Έλληνες πο­λιτικοί μπορεί να αδυνατούν να συνεννοηθούν, να συναινέσουν και να συνεργασθούν για την αντιμετώπιση της κρίσης και των με­γάλων εθνικών μας θεμάτων, αλλά το πράτ­τουν με αξιοσημείωτη ευκολία όταν πρόκει­ται για τα προσωπικά τους συμφέροντα και τις συντεχνιακές τους επιδιώξεις.

Η ΕΚΠΛΗΞΗ των πολιτών αυτή τη φορά ήταν πολύ μεγάλη, καθώς πολλοί εξ αυτών πίστευ­αν -αφελώς, όπως δυστυχώς αποδείχθηκε- ότι μετά από έξι δύσκολα χρόνια βαθιάς και πο­λύπλευρης κρίσης το πολιτικό μας προσωπι­κό θα είχε στοιχειωδώς συνειδητοποιήσει τις βαρύτατες ευθύνες του για την ηθική, πολι­τική και οικονομική χρεοκοπία της χώρας και θα είχε αλλάξει συμπεριφορά. Η ελληνική κοι­νωνία, που βιώνει με τραυματικό τρόπο την καλπάζουσα ανεργία, τα πολυάριθμα λουκέτα και τη συνεχώς αυξανόμενη και διευρυνόμενη φτώχεια, είχε την ελπίδα ότι οι πολι­τικοί της εκπρόσωποι κάτι θα είχαν διδαχθεί από τα τραγικά λάθη, τις αστοχίες και τις πα­ραλείψεις τους των τελευταίων δεκαετιών και θα είχαν χαράξει πλέον μια νέα, διαφορετική γραμμή πλεύσης... Η διάψευση, όμως ήταν γι' άλλη μια φορά οδυνηρή! Δυστυχώς φαί­νεται ότι η σοβαρότητα, η υπευθυνότητα, η εργατικότητα, η εντιμότητα και εντέλει η ωρι­μότητα και η απλή λογική παραμένουν «είδη εν ανεπαρκεία» στην πολιτική σκηνή της Ελ­λάδας του 2016...

ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ επισημάνει πολλές φορές από τη στήλη αυτή τα τελευταία χρόνια, αλλά θα το επαναλάβουμε και σήμερα: Η ανοχή των Ελλήνων απέναντι στο υφιστάμενο πολιτικό σύστημα έχει πλέον εξαντληθεί. Και αν δεν υπάρξει ταχύτατα μια γενναία διόρθωση πο­ρείας οι μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις θα εί­ναι θυελλώδεις και με απρόβλεπτη κατάληξη. Η χώρα θα κινδυνεύσει να μπει σε σοβαρές περιπέτειες. Η κοινωνία βράζει, καθώς έχει πλήρως συνειδητοποιήσει ότι τα κόμματα και οι ηγεσίες τους δεν έχουν βαρύτατες ευ­θύνες μόνον για τη χρεοκοπία της χώρας το 2009, αλλά και για την αδυναμία της στη συ­νέχεια να εξέλθει της κρίσης και να ανακάμ­ψει. Η Ελλάδα μπήκε στα μνημόνια πρώτη και, παρά την πολυετή εξοντωτική λιτότητα που αναγκάσθηκε να εφαρμόσει, είναι άγνωστο ακόμη αν και πότε θα βγει. Αντίθετα, όλες οι άλλες χώρες που εισήλθαν σε καθεστώς αυ­στηρής δημοσιονομικής επιτήρησης μετά τη δική μας έχουν ήδη εξέλθει...

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ οι πολίτες δεν «χρεώνουν» μό­νο με ανικανότητα την πλειονότητα των πο­λιτικών που κυβέρνησαν και που κυβερνούν τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Τους «χρε­ώνουν» και με ανηθικότητα! Όχι μόνο γιατί λειτουργούν με όρους συντεχνίας προστατεύ­οντας τα προνόμια και τις αμοιβές τους την ώρα που πετσοκόβουν άγρια τις ήδη αναι­μικές αποδοχές εργαζομένων και συνταξι­ούχων, αλλά και γιατί συγκαλύπτουν συστη­ματικά τα μεγάλα πολιτικά σκάνδαλα και τις ποινικές ευθύνες βουλευτών, υπουργών και ενίοτε πρωθυπουργών που τα ονόματά τους αναμείχθηκαν κατά καιρούς σε αυτά. Τα πα­ραδείγματα είναι δεκάδες. Ιδίως μετά την ψήφιση του νόμου περί ευθύνης -ή μάλλον περί... ανευθυνότητας- υπουργών που ισχύ­ει τα τελευταία χρόνια, τα πάσης φύσεως «κουκουλώματα» πολλαπλασιάσθηκαν. Θυ­μηθείτε μόνο πόσες φορές συνδυάσαμε το κλείσιμο της Βουλής με μεθοδεύσεις για την παραγραφή ενοχλητικών για το πολιτικό σύ­στημα υποθέσεων που είχαν ήδη πάρει τον δρόμο της Δικαιοσύνης... Και βέβαια θυμη­θείτε επίσης πόσοι βουλευτές και υπουργοί, που αν ήταν απλοί πολίτες θα κάθονταν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, απηλλάγησαν χωρίς καν να υπάρξει στοιχειώδης έρευνα, με πολιτική απόφαση των συναδέλφων τους που τους έδωσαν «ασυλία»...

ΣΗΜΕΡΑ, σε μια περίοδο που σοβούν τερά­στια κοινωνικά, οικονομικά και εθνικά προ­βλήματα στη χώρα, εμείς εξακολουθούμε να συζητάμε τα αυτονόητα. Αυτά στα οποία θα έπρεπε όλοι να συμφωνούμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Αυτά που στην υπόλοιπη Ευρώπη -και στην Κύπρο όπου ζουν και εργάζονται Έλληνες- είναι ο κανόνας, εδώ θεωρούνται μεγάλα οράματα και δύσκολοι στόχοι! Η εθνική συ­νεννόηση την ώρα της κρίσης, η διαφάνεια και η στοιχειώδης εντιμότητα στη διαχείριση των κρατικών πόρων, η... απελευθέρωση της Δικαιοσύνης από κοινοβουλευτικά «δεσμά» και προσκόμματα που υποσκάπτουν τη συ­νταγματικά κατοχυρωμένη ανεξαρτησία της και η ποινική εξομοίωση των πολιτικών με τους υπόλοιπους πολίτες παραμένουν στην ατζέντα των πολιτικών μας συζητήσεων και αναζητήσεων εδώ και δεκαετίες! Νισάφι πια! Ήμασταν νέοι και γεράσαμε... Ας κάνουν επι­τέλους κάτι και για την πατρίδα! Τόσα έχουν κάνει για τους εαυτούς τους και για τους κομματικούς τους στρατούς...

ΥΓ.: Οι εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα...

(REAL NEWS-24/04/2016)