Ένοπλες Δυνάμεις και αξιόπιστον

Κύριε διευθυντά

Δημοσιεύθηκε στην έγκριτη εφημε­ρίδα σας, την 3η Απριλίου 2016, άρθρο του κ. Π. Βουρλούμη, με τίτλο «Οι Ένοπλες Δυνάμεις και το προσφυγικό», στο οποίο ο ίδιος επιχειρηματολογεί «... υπέρ της ανάθεσης στις Ένοπλες Δυνά­μεις... πρωταγωνιστικού ρόλου στην αντιμετώπιση του προβλήματος», του προσφυγικού. Φαίνεται καθαρά ότι αυτή είναι η θέση του κ. Βουρλούμη, η οποία είναι επίσης θέση μεγάλης μερίδας των Ελλήνων, που έχουν εμπιστοσύνη στις Ένοπλες Δυνάμεις και αναγνωρίζουν τις ικανότητές τους να φέρουν εις πέρας τέτοιου είδους σημαντικές αποστολές. Προκειμένου, όμως, να υποστηρίξει τη θέση αυτή, παραθέτει επιχειρήματα των οποίων αμφισβητείται η τυπική και ου­σιαστική ορθότητα.

Και εξηγούμαι:

α) Όταν ισχυρίζεται ο κ. Βουρλούμης ότι«.. .Στην πράξη οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν να δοκιμαστούν σε επιχειρήσεις μεγάλης εμβέλειας από την εποχή της διχοτόμησης της Κύπρου, το 1974. Τότε το φιάσκο της επιστράτευσης πρόδωσε πολύ χαμηλό βαθμό ετοιμότητας...» και ότι «...Δεν υπάρχει τρόπος να το μάθουμε, αν δεν δοκιμαστούν σε επιχειρήσεις που απαιτούν ολοκληρωτική κινητοποίηση και συντονισμό και έχουν άμεσες και πραγματικές συνέπειες. Προσπάθειες που βάζουν ζόρι στον οργανισμό, ώστε να διαπιστωθούν οι τυχόν αδυναμίες και ελλείψεις....», και β) Όταν γράφει ότι «Εί­ναι τώρα μια σπάνια ευκαιρία να γίνει αυτό. Να εκπαιδευτούν στελέχη, μεταφορικώς, με “πραγματικά πυρά”, να δια­πιστωθούν οργανωτικές και ηγετικές ικανότητες και αδυναμίες, και να μετρηθεί η αποτελεσματικότητα στην επίτευξη συγκεκριμένων στόχων....», κατά την άποψή μου και πέρα από την ατυχή σύγ­κριση σημαντικά διαφορετικών περιόδων και καταστάσεων, φαίνεται ότι δεν έχει καλή ενημέρωση ως προς το σημερινό status επιχειρησιακής ετοιμότητας και ικανότητας αντιμετωπίσεως αποστολών μεγάλης κλίμακας από τις Ένοπλες Δυ­νάμεις μας. Σήμερα, αλλά και κατά τα χρόνια συνεχώς μετά το «Κυπριακό», οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν εκσυγχρονίσει σε υψηλό βαθμό τον τρόπο λειτουργίας των, τη σύνθεση των μονάδων, τον εξο­πλισμό τους, την αλυσίδα διοικήσεως και τον χρόνο/βαθμό αντίδρασης και αν­ταπόκρισης σε πολλαπλάσιας δυσκολίας ζητήματα, ενώ η παρεχόμενη εκπαίδευση είναι ανωτέρου και ανωτάτου επιπέδου.

Επομένως, ανεξάρτητα από την ανάγ­κη «λελογισμένα» χρήσης των υπηρε­σιών των Ενόπλων Δυνάμεων στην αν­τιμετώπιση κοινωνικοπολιτικών κρίσεων, όπως το προσφυγικό, όταν το κράτος για διάφορους λόγους πραγματικής ή ιδεοληπτικής αδυναμίας δεν μπορεί αυτοδυνάμως να τις αντιμετωπίσει, η επι­χειρηματολογία για την ανάγκη της ενεργοποιήσεώς των στην αντιμετώπιση των κρίσεων αυτών δεν θα πρέπει να έχει χαρακτήρα υποβαθμίσεως της ικα­νότητας και ετοιμότητας και του ηθικού των Ενόπλων Δυνάμεων.

Δρ Π. ΣΤΑΜΟΥ

Αξιωματικός Π.Ν. ε. α.

(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ-21/04/2016)