Η Τουρκία επικαιροποιεί το θέμα της ΑΟΖ Κύπρου και Καστελόριζου

Γράφει ο INSIDER

Μέσα στο κλίμα της γενικής σύγ­χυσης και της κορύφωσης του προσφυγικού προβλήματος που πλήττει τη χώρα μας, κάποιες άκρως επιθετικές και καλά σχεδιασμένες προσπάθειες της Τουρκίας, οι οποίες εκδηλώνον­ται τον τελευταίο καιρό και αμφι­σβητούν ελληνικά κυριαρχικά δι­καιώματα, ελάχιστα απασχολούν τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης και προφανώς ουδόλως την ελ­ληνική κυβέρνηση και ειδικότερα το υπουργείο Εξωτερικών, στοι­χείο που αποτελεί απογοητευτική διαπίστωση.

Συγκεκριμένα, η Άγκυρα, εκμε­ταλλευόμενη, με την αναμφισβή­τητη μεθοδικότητά της, την πα­ρουσία των δυνάμεων του ΝΑ­ΤΟ στο Αιγαίο, που σίγουρα δι­ευκολύνει κατά πολύ τους τουρκι­κούς σχεδιασμούς, άρχισε να ανακινεί και να επικαιροποιεί τις διεκδικήσεις της επί των ελληνι­κών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Οι όλες σχετικές τουρκικές κινή­σεις μπορούν να χαρακτηρισθούν ως διαδοχικές και συνδυα­στικές, αφού τουλάχιστον μια τουρκική φρεγάτα, που συμμετέ­χει στη νατοϊκή αποστολή, κινή­θηκε σε ολόκληρο το Αιγαίο, ενώ συγχρόνως γερμανικό σκάφος, που συμμετέχει και αυτό στη ναυ­τική δύναμη του ΝΑΤΟ, κατέπλευσε στον Πειραιά για ανεφο­διασμό, σύμφωνα με τις τουρκι­κές απατήσεις για μη ελλιμενισμό των νατοϊκών πλοίων στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, προ­βάλλοντας το επιχείρημα της αποστρατιωτικοποίησης.

Παράλληλα, η τουρκική αναγγε­λία διεξαγωγής νέων ωκεανογραφικών ερευνών στην υφαλο­κρηπίδα της Ρόδου και του Κα­στελόριζου, σχεδόν συνέπεσε με την επίσημη ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ, η οποία χαρα­κτηρίζει την τουρκική υφαλοκρη­πίδα τμήμα του οικοπέδου 6 της κυπριακής ΑΟΖ, επαναφέροντας συγχρόνως τις γνωστές προ­ειδοποιήσεις και απειλές για προ­στασία των νόμιμων τουρκικών δικαιωμάτων και συμφερόντων στην περιοχή.

Οι συγκεκριμένες επιθετικές και προκλητικές ενέργειες της Άγκυ­ρας φαίνεται ότι αποσκοπούν να επαναφέρουν στο προσκήνιο την τουρκική διεκδίκηση και αξίωση επί της υφαλοκρηπίδας ακόμα και νοτίως της Κύπρου, την οποία οι Τούρκοι θεωρούν ως νήσο με περιορισμένη επιρροή επί της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, ενώ συγχρόνως διαγράφουν πλήρως την υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου, οριοθετώντας τε­λικά, μονομερώς και προκλητι­κά, την τουρκική υφαλοκρηπίδα στη μέση γραμμή των τουρκικών ακτών με τις αιγυπτιακές.

Η όλη τελευταία σχετική στρατη­γική των Τούρκων προς την κα­τεύθυνση αυτή άρχισε να εκδη­λώνεται με επιστολή του Τούρκου μόνιμου αντιπροσώπου στα Ηνωμένα Έθνη, στις 17/3/2016, στην οποία, με αφορμή την παρε­νόχληση κυπριακού ερευνητικού σκάφους στην κυπριακή ΑΟΖ, διατυπώνονται οι γνωστές τουρ­κικές αξιώσεις και διεκδικήσεις συνοδευόμενες από απειλές για δυναμική παρέμβαση στην αμφι­σβητούμενη περιοχή, ακόμα και με πολεμικά πλοία, ενώ θα πρέ­πει να επισημανθεί και η αντίδρα­ση του ψευδοκράτους το οποίο με ανακοίνωσή του προτρέπει την κυπριακή κυβέρνηση να απέχει από κινήσεις που διαταράσσουν τη «θετική ατμόσφαιρα» και επη­ρεάζουν το όλο κλίμα στις συνο­μιλίες των δύο πλευρών.

Σε κάθε περίπτωση, η Τουρκία, χαρακτηριζόμενη πάντοτε από τα γρήγορα αντανακλαστικά της, απέναντι σε μια ανίκανη για οποι­αδήποτε αντίδραση ελληνική κυ­βέρνηση και στην όλη ρευστή κα­τάσταση στο Αιγαίο, μετά την εμπλοκή των δυνάμεων του ΝΑΤΟ για αναχαίτιση των προσφυγικών ροών, φαίνεται ότι άρχισε να επιδίδεται σε ένα διμέτωπο αγώ­να αμφισβητώντας την ΑΟΖ τό­σο του Καστελόριζου όσο και εκείνης της Κύπρου.

Ως πρώτος στόχος των συγκεκρι­μένων τουρκικών ενεργειών θε­ωρείται η πρόκληση θορύβου γύ­ρω από τις δύο αυτές ΑΟΖ και τα πλούσια κοιτάσματά τους, προκειμένου να επηρεασθούν και να αποθαρρυνθούν οι μεγάλοι επεν­δυτές, λόγω του προβαλλόμενου ρίσκου, ενώ θα υποχρεωθούν να εμπλακούν στη διευθέτηση των διαφορών μεγάλες δυνάμεις με τα συμφέροντά τους στην περιο­χή, με πρώτους παρόντες και εν­διαφερομένους τους Αμερικα­νούς. Η Άγκυρα μονίμως επεδίωκε συνεργασία με τους τελευ­ταίους, προς αμοιβαίο όφελος, αλλά η Ουάσιγκτον διατηρεί μια σταθερά διφορούμενη επίσημη θέση στο όλο θέμα, αναγνωρί­ζοντας το δικαίωμα της Κύπρου να εξορύξει τις φυσικές πηγές της με τη βοήθεια αμερικανικών εται­ρειών, αλλά προσβλέποντας σε αυτό μέσα από το πλαίσιο μιας συμφωνίας για το Κυπριακό.

Με βάση όλες τις διαχρονικές προθέσεις και κινήσεις της Τουρ­κίας, σε συνδυασμό με τα ποικίλα συμφέροντα και όλα τα γεγονότα που διαδραματίζονται στην ευρύ­τερη περιοχή, η χώρα μας φαίνε­ται ότι σύντομα θα υποχρεωθεί, από τις εξελίξεις, να λάβει καθο­ριστικές αποφάσεις και, βασιζό­μενη στη Σύμβαση για το Δίκαιο της θάλασσας (του 1982), να ανακηρύξει την ΑΟΖ της, στην οποία θα συμπεριλαμβάνεται φυ­σικά και το Καστελόριζο, οπότε η Τουρκία θα βρεθεί μπροστά στο δίλημμα να αντιδράσει πολιτικά ή στρατιωτικά. Πολιτική αντίδρα­ση σημαίνει παραπομπή στο Διε­θνές Δικαστήριο, όπου πιθανό­τατα θα δικαιωθεί η ελληνική θέ­ση και η Τουρκία θα απολέσει κάθε δυνατότητα συμμετοχής στον υποθαλάσσιο πλούτο της Μεσογείου, ενώ μια στρατιωτι­κής φύσεως αντίδραση και με κα­λά προετοιμασμένη την ελληνική άμυνα πέριξ του Καστελόριζου, δεν θα προεξοφλούσε θετικά αποτελέσματα ως προς τις σχετι­κές τουρκικές επιδιώξεις.

Απέναντι σε όλα αυτά, δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση, ευρισκό­μενη προφανώς σε αμηχανία, ουδόλως ασχολείται ή αντιδρά επί του συγκεκριμένου καθόλα κρίσιμου θέματος, για το οποίο οφείλει να είναι πάντοτε σε από­λυτη εγρήγορση και υποδειγματι­κά προετοιμασμένη, στοιχείο που καταδεικνύει την ανυπαρξία εθνι­κής πολιτικής και μια άκρως επι­κίνδυνη για τα ελληνικά συμφέ­ροντα διστακτικότητα.

(ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ-09/04/2016)