ΕΛΛΑΔΑ, ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΩΠΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

Δύνανται η Ελλάδα και η Κύπρος να ξεπεράσουν τη βαθιά οικονομική κρίση, που με μαθηματική ακρίβεια τις οδηγεί στην κατάρρευση, παραμένοντας στη Ζώνη του Ευρώ, με ένα νόμισμα εξαιρετι­κά ακριβό; Οι μυγιάγγιχτοι φανατικοί οπαδοί της ΕΕ και της Ευρωζώνης στην Ελλάδα και την Κύπρο, η συντριπτική μειοψηφία των οποίων εντοπίζεται στο νεοφιλελεύθερο χώρο, τρέμουν από νεύρα και οργή όταν τίθεται το μείζον αυτό ερώτημα ως να είναι το τέλος του κόσμου. Δεν είναι... 

Όλο και περισσότεροι ξένοι αναλυτές, που πιστεύω ότι γνωρίζουν κάτι παραπάνω από εμένα, τολμούν και απαντούν στην ερώτηση που βασανίζει τους ανθρώπους στην Ελλάδα, στην Κύπρο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Επίσης πληροφορούμαι ότι έχουν ολοκληρωθεί μελέτες και εκθέσεις και από το ΔΝΤ και από την αμερικανική κυβέρνηση, όπου εξετάζονται όλα τα σενάρια, τα οποία από τις διαρροές φαίνεται πως δεν είναι αναγκαστικά καταστρεπτικά. 

Αναλύοντας την κατάσταση της ελληνι­κής οικονομίας από το 2009 μέχρι σήμερα οι ειδικοί καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων τεσσάρων ετών, όπως και η τρόικα έκα­ναν μια τρύπα στο νερό, καθώς οι αλλαγές στην Ελλάδα δεν είναι τόσο σημαντικές όσο υποστηρίζουν η Αθήνα και οι δανει­στές. Αντιθέτως είναι μια διαλυμένη χώρα που χωρίς δανεικά καταρρέει, οι δε πολίτες -και ομιλούμε για την πλειοψηφία- δεν ελπίζουν σε τίποτα, νιώθουν πως δεν έχουν μέλλον και το αύριο είναι κατάμαυρο. 

Μας προκαλούν δε όταν υποστηρίζουν, όπως έπραξε την περασμένη Παρασκευή ο κ. Σόιμπλε, ότι είμαστε παράδειγμα προς μίμηση για τις προσπάθειες καταπολέμησης της κρίσης χρέους. Παράδειγμα αποφυγής είμαστε, διότι το μοντέλο που κατέστρεψε την Ελλάδα δεν θα δοκιμα­στεί σε άλλη χώρα. Η δοκιμή στην Κύπρο, που επέφερε στο νησί σε μια νύχτα όλα τα δεινά των Ελλήνων (σε τρία χρόνια), χαρα­κτηρίζεται πλέον «πιο αποτελεσματική», καθώς το τραπεζικό σύστημα συρρικνώ­θηκε εν ριπή οφθαλμού και οι ζωές των ανθρώπων άλλαξαν δραματικά μέσα σε λίγες ώρες. 

Η Ελλάδα το 2010 και η Κύπρος το 2013 είχαν την ατυχία να κυβερνώνται από πολιτικούς νάνους, κατ' επάγγελμα «γιέσμεν». Ο κ. Παπανδρέου συνεχίζει να είναι υπερήφανος για το «Ελληνικό Πρόγραμμα» που κατέθεσε στους δανειστές και το οποίο ούτε εφάρμοσε ούτε υλοποίησε. Και έχουν δίκιο οι τροϊκανοί να φωνάζουν και να υποστηρίζουν ότι για την αποτυχία τους στην Ελλάδα ευθύνεται βασικά ο τότε πρωθυπουργός που δεν σεβάστηκε τις υποσχέσεις που έδωσε στους Ευρωπαίους εταίρους και στον Στρος Καν. Τουλάχιστον ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας που παραδόθηκε αμαχητί στις Βρυξέλλες σκέφτεται σοβαρά και άλλες λύσεις κα­τηγορώντας τους Ευρωπαίους ότι τον πρόδωσαν. Δυστυχώς, περιβάλλεται από περίεργους «συμβούλους», οι οποίοι είναι παραδομένοι στους Ευρωπαίους. Συνεργάστηκαν στο παρελθόν εναντίον της Κύπρου, δεν έχουν αναστολές και θα τους εξυπηρετήσουν ξανά για να απο­τρέψουν τους σχεδιασμούς του Αρχιεπι­σκόπου Κύπρου, τους οποίους φαίνεται να ενστερνίζεται και ο κ. Αναστασιάδης. 

Οι φωνές εναντίον του ευρώ δυναμώ­νουν στις χώρες του Νότου, συμπεριλαμ­βανομένης της Κύπρου. Η Ελλάδα είναι απούσα διότι οι ηγέτες της είναι γαντζω­μένοι στο «μύθο» της Ευρωζώνης. Και εί­ναι πολύ επικίνδυνο αυτό το γάντζωμα. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών τα είπε όλα σε μία φράση: «Πάντα λέγαμε ότι αν οι χώρες αντιμετωπίσουν αξιόπιστα τα προβλήματα τους -στην περίπτωση της Ελλάδας την οικονομική "τσαπατσουλιά" και την έλλειψη ανταγωνιστικότητας-, τότε θα τους δοθεί ο απαραίτητος χρό­νος. Αυτή είναι η φιλοσοφία των προγραμμάτων διάσωσης. Και λειτουργεί», τόνισε, καταλήγοντας ως εξής: «Πίσω από την Ευρώπη βρίσκεται η ιδέα του να αποδεχόμαστε ότι οι άλλοι είναι διαφο­ρετικοί και αποφασίζουν οι ίδιοι». Μόνο που στην περίπτωση της Ελλάδας και της Κύπρου αποφασίζουν ο κ. Σόιμπλε και η κυρία Μέρκελ με δικτατορικό και απάνθρωπο τρόπο… 

Μιχάλης Ιγνατίου, Ουάσιγκτον

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-02/5-08/02/2013)