«ΓΕΡΜΑΝΟΠΟΙΗΣΗ» ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

■ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΓΙΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗ ΜΟΣΧΑ. 

■ Π. Λαφαζάνης: «Δεν θέλουμε να υπάρχει ένα μονοπώλιο διασύνδεσης της Ρωσίας με την Ευρώπη για το φυσικό αέριο». 

ΤΗΣ ΝΕΦΕΛΗΣ ΤΖΑΝΕΤΑΚΟΥ 

Έντονη επιχειρηματική κινητικότητα και ταυτόχρονα έντονο διπλωματικό ενδιαφέρον επιδεικνύει η Γερμανία για την περιοχή της Μεσογείου και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης επικεντρώνοντας την προσοχή της ιδιαίτερα στον τομέα της ενέργειας. Τα «πλοκάμια» της απλώνονται τόσο στην Αλγερία, όσο και στην Τουρκία. Η αιτία φαίνεται πως δεν είναι άλλη από το ότι το Βερολίνο επιδιώκει τον έλεγχο της «εισροής» ποσοτήτων φυσικού αερίου στην Ευρώπη και παράλληλα την εδραίωση των δικών του πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων στη Γηραιά Ήπειρο. Σε αυτή του την προσπάθεια όμως καλείται να έρθει αντιμέτωπο με τον πιο στενό ενεργειακό του εταίρο, τη Μόσχα. 

Όπως και να 'χει, στο πλαίσιο της πολιτικής «διεύρυνσης» του πεδίου των συνομιλητών του, έπειτα από... τις κυβερνήσεις της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας και της Μολδαβίας με τις οποίες το Βερολίνο είχε κατ' ιδίαν ξεχωριστές «ένθερμες» συναντήσεις προ δεκαημέρου, η γερμανική κυβέρνηση «διαπήδησε» τη Μεσόγειο και «προσγειώθηκε» στην Αλγερία όσο και στην Τουρκία. Η αλήθεια είναι ότι η Γερμανία έχει ενδιαφερθεί και κατά το πρόσφατο παρελθόν για την περιοχή, λόγω της εν εξελίξει εγκατάστασης στην Αλγερία γιγαντιαίων μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκά. 

Ωστόσο, η σημερινή χρονική συγκυρία και η κεντρική επιλογή της Ευρωπαϊκής Ένωσης να απομακρυνθεί από τη Ρωσία είναι εκείνες που προσδίδουν ιδιαίτερη βαρύτητα στις επαφές που είχε την περασμένη εβδομάδα στο Βερολίνο ο Γερμανός αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας και Ενέργειας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, με τον υπουργό Ενέργειας της Αλγερίας, Γιούσφι Γιούσεφ. 

Οι δύο πλευρές στο πλαίσιο της συνάντησης αυτής, αποφάσισαν ότι πρόκειται να εξετάσουν τους τρόπους που θα τους επιτρέψουν να αυξήσουν τη μεταξύ τους συνεργασία στον τομέα της ενέργειας με άξονα, βεβαίως την εθνική βιομηχανία της κάθε χώρας. Παράλληλα, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως θα πρέπει να ενισχυθεί ιδιαίτερα «η συνεργασία στην περιοχή της Μεσογείου»! Όπως επισημαίνεται σε δημοσιεύματα στον ευρωπαϊκό Τύπο, οι γερμανικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον χώρο της ενέργειας (RWE, Ε.ΟΝ Ruhrgas, Siemens και Wintershall - η τελευταία διατηρεί κοινή θυ­γατρική εταιρεία με τη ρωσική Gazprom, τη Wingas) δεν σημειώνουν πολλές «επιτυχίες» στο εσωτερικό, κυρίως εξαιτίας της μορφής που έχει λάβει η αγορά ενέργειας εντός της Γερμανίας. Ως αποτέλεσμα αναζητούν κα­λύτερη τύχη στο εξωτερικό, ενισχύοντας την επιρροή τους και προωθώντας τη γερ­μανική τεχνολογία. Εξίσου σημαντικό είναι επίσης το γεγονός ότι από τον Ιανουάριο του 2015 επικεφαλής των δύο εκ των πέντε υπηρεσιών της Γενικής Διεύθυνσης Ενέρ­γειας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι Γερμανοί πολίτες (πρόκειται συγκεκριμένα για τους Mechthild Worsdorfer και Klaus-Dieter Borchardt και ειδικότερα για τις υπηρεσίες Energy Policy και Internal Energy Market), εάν υποθέσουμε ότι η παράμετρος αυτή καθαυτή επηρεάζει τις επιλογές στρατηγικής της εν λόγω διεύθυνσης. 

Με 27 δις δυναμώνει η Γερμανία 

Σε κάθε περίπτωση, οι Βρυξέλλες, σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις των ευρωπαϊκών οργάνων, φαίνεται πως πλέον ενδιαφέρονται, όσον αφορά στον ενεργεια­κό χώρο, για τη δημιουργία ενός Διαδρόμου Βορρά - Νότου, ενός συστήματος αγωγών που θα λειτουργεί ως κεντρικός άξονας κατά μήκος της Ευρώπης και θα προβλέπει την ανάπτυξη επιμέρους αξόνων τροφοδο­σίας της ευρωπαϊκής ενεργειακής αγοράς. Τα ευρωπαϊκά όργανα, μάλιστα, εμφανίζο­νται διατεθειμένα να χρηματοδοτήσουν τον σχεδιασμό αυτό, εξασφαλίζοντας κονδύλια ύψους 27 δις ευρώ. Το εν λόγω σχέδιο, όπως είναι προφανές, θα ενισχύσει τη θέση και τον ρόλο της Γερμανίας, η οποία αυτή τη στιγμή αποτελεί κύρια πύλη εισόδου στην Ευρώπη ποσοτήτων φυσικού αερίου από τη Ρωσία, μέσω του αγωγού Nord Stream, και η οποία φιλοδοξεί στο άμεσο μέλλον να αυξηθεί η δυναμικότητα του συγκεκριμένου αγωγού ούτως ώστε να περιοριστεί η ανάγκη δη­μιουργίας εναλλακτικών σχεδιασμών στην περιφέρεια της Ευρώπης, όπως αυτός που προωθεί ως διάδοχη κατάσταση του αγωγού South Stream η Ρωσία από κοινού με την Τουρκία, δηλαδή τον αγωγό Turkish Stream. 

Υπενθυμίζεται ότι ο αγωγός Nord Stream -τον οποίο ελέγχουν δύο γερμανικές εται­ρείες, οι Ε.ΟΝ Ruhrgas και Wintershall, η ολλανδική Gasunie, η γαλλική GDF Suez και η ρωσική Gazprom- τροφοδοτεί με ρωσι­κό φυσικό αέριο από τη Δυτική Σιβηρία τη Γερμανία και από κει, μέσω του γερμανικού δικτύου αγωγών, το ρωσικό φυσικό αέριο καταλήγει στις αγορές του Βελγίου, της Δανίας, της Γαλλίας, της Ολλανδίας και της Βρετανίας. Επίσης, ο αγωγός Turkish Stream, σύμφωνα με τον υπάρχοντα σχεδιασμό της Μόσχας, θα μεταφέρει, διατρέχοντας το έδαφος της Τουρκίας, φυσικό αέριο από τη Ρωσία ως το ύψος των ελληνοτουρκικών συνόρων. 

Ρωσική απάντηση 

Το πρόβλημα όμως εν προκειμένω είναι ότι η Μόσχα δεν φαίνεται διατεθειμένη να εγκαταλείψει τα μεγαλόπνοα σχέδιά της στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων. Απόδειξη τούτου είναι ότι σε ανακοίνωση της Gazprom την προηγούμενη εβδομάδα επισημαίνεται πως η διαφορο­ποίηση των σημείων εισόδου στην Ευρώπη του ρωσικού φυσικού αερίου είναι «απαραίτητη» για την ενίσχυση της αξιοπιστίας της Ρωσίας έναντι των Ευρωπαίων καταναλωτών. 

Σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου που πα­ραχώρησε επιστρέφοντας από την επίσημη επίσκεψη που πραγματοποίησε στη Μόσχα ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, αναφερόμενος στο σχέδιο της ΕΕ για τη δημιουργία της περίφημης «Ενερ­γειακής Ένωσης» και στις εξελίξεις στην περιοχή μας όσον αφορά στα σχέδια χάρα­ξης αγωγών φυσικού αερίου, σημείωσε ότι «θέλουμε οι μικρότερες χώρες να έχουν φωνή και υπόσταση στις ενεργειακές πολιτικές» των Βρυξελλών και πως «δεν θέλουμε να υπάρχει ένα μονοπώλιο διασύνδεσης της Ρωσίας με την Ευρώπη για το φυσικό αέριο, δηλαδή ο δρόμος από τη Γερμανία. Επομένως, νομίζου­με ότι πρέπει να ευνοήσει η Ευρώπη πολλα­πλούς δρόμους διέλευσης για το φυσικό αέριο της Ρωσίας. 

Επίσης, παρά το ότι ο αγωγός Turkish Stream δεν είναι σχέδιο που υποστηρίζεται από την Ε.Ε και τις ΗΠΑ και παρά το γεγονός ότι οι παρεμβάσεις της Ουάσιγκτον για το ελληνικό χρέος είναι σημαντικές ο κ. Λαφα­ζάνης αντέκρουσε την άποψη ότι η χάραξη της ελληνικής ενεργειακής πολιτικής μπορεί να είναι καθοδηγούμενη, υπογραμμίζοντας ότι «συνεκτιμούμε τις απόψεις και τις θέσεις όλων, αλλά εμείς δεν είμαστε υποτελείς κανενός». Το ζήτημα βέβαια, είναι εάν η χώρα μας σήμερα έχει πράγματι τη δυνατότητα να έρθει αντιμέτωπη ταυτόχρονα και με τη Γερ­μανία και με τις ΗΠΑ. 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-09/04/2015)