ΤΟ ΧΑΟΣ (ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ) ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ

Από τον 

ΜΑΝΩΛΗ ΚΟΤΤΑΚΗ 

Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ παίζει την τύχη της Ελλάδας οε δύο ταμπλό. Στο πρώτο, το παιχνίδι είναι εξαιρε­τικά κλειστό και τα δεδομένα του τα γνωρίζουν πολύ λίγοι εσωτερικοί και εξωτερικοί παίκτες. Στο δεύτερο, το οποίο είναι αναγκαστικά πιο ανοιχτό λόγω της αμιγούς εσωτερικής διάστα­σης και της εμπλοκής πολλών παρα­γόντων -αρχηγοί άλλων κομμάτων, υπουργοί, βουλευτές, συνιστώσες, κοινή γνώμη, ΜΜΕ-, ο Τσίπρας αφή­νει μπλόφες να εξελιχθούν, κόντρες να εκτονωθούν, διαφωνίες να εκδη­λωθούν, φήμες να απλωθούν. 

Το χάος στο ανοιχτό παιχνίδι τον εξυπηρετεί, γιατί τον εμφανίζει μη δεδομένο και απρόβλεπτο στο... κλειστό παιχνίδι. Ξεκινώ, λοιπόν, με αυτήν την προκαταβολική διαπίστω­ση: Καθόλου δεν με εντυπωσιάζει το κύμα των διαρροών που κάνει μέσα και έξω από την Ελλάδα η κυβέρ­νηση για στάση πληρωμών, διπλό νόμισμα, εκλογές τον Ιούνιο, δημο­ψήφισμα, δέσμευση αποθεματικών κ.λ.π. Καθόλου δεν με τρομάζουν οι δηλώσεις Λαφαζάνη για τη «γερμα­νική Ευρώπη» και οι πρωτοβουλίες Κωνσταντοπούλου για την επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους. Όλες υπακούουν σε έναν κεντρικό σχεδί­ασμό και κανείς δεν αυτοσχεδιάζει πλην των παιδιάστικων καβγάδων που προκαλεί η Ζωή. 

ΠΡΟΚΑΛΕΙ ζαλάδα στον λαό όλο αυτό, το καταλαβαίνω, προκαλεί έλλειψη εμπιστοσύνης και «καθί­ζει» την αγορά, αλλά το χάος είναι ο απαραίτητος σύμμαχος του πρωθυπουργού στην τελική ευθεία των διαπραγματεύσεων. Ιδού γιατί: Οσοι είναι μυημένοι στο κλειστό μεγάλο παιχνίδι (Πρόεδρος της Δημοκρα­τίας. πρωθυπουργός, αντιπρόεδρος κυβέρνησης, υπουργός Εξωτερικών, καγκελάριος, πρόεδρος Κομισιόν, Γερμανός υπουργός Οικονομικών, διευθύντρια ΔΝΤ, Αμερικανοί, γενι­κός γραμματέας ΝΑΤΟ, πρώην πρω­θυπουργοί) γνωρίζουν άριστα ποια είναι τα όρια της χώρας και ποιες συ­γκλονιστικές μεταβολές θα συμβούν σε Βαλκάνια - ΝΑΤΟ, αν η Ελλάδα αφεθεί να πέσει. Η χώρα θα πέσει στα νύχια των συμμοριών και των μπρά­βων της νύχτας. Ούτε ο Τσίπρας το θέλει ούτε οι Γερμανοί. 

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι μετά το ταξίδι του πρωθυπουργού στο Βερολίνο έχουν βγει εντελώς από το κάδρο, ενώ η εκεί δημόσια τηλεόραση κάνει «μασάζ» στην κοινή τους γνώμη για τις ευθύνες του Γ’ Ράιχ. Όσοι είναι αμύητοι και παίζουν στο ανοιχτό παιχνίδι έχοντας μερική γνώση των δεδομένων, σε κάποιες περιπτώσεις και πλήρη άγνοια, συνεχίζουν τα υπερήφανα τσάμικα. 

Φαίνεται ότι ο πρωθυπουργός θα τους χαρίσει την παράσταση που θέλουν και θα εξάντλησε ι το τετράμη­νο χωρίς να ζητήσει τη δόση των 7 2 δισ. ευρώ), αναζητώντας χρήματα για την εξυπηρέτηση των υποχρεώσεων του Δημοσίου στα αποθεματικά των ΔΕΚΟ και σε ξένα funds που θα μας δανείσουν (Pimco) με εμπράγματες εγγυήσεις. Στο τέλος αυτής της δια­δρομής, περί τα μέσα Μαΐου, ο Τσί­πρας θα επιχειρήσει τη μεγάλη ρήξη. Το έχουμε ξαναγράψει: 

Η ρήξη δεν φαίνεται ότι θα γίνει με τους έξω αλλά με τους μέσα. Με το κόμμα του και με τη διαπλοκή, η οποία εσχάτως ταυτίζεται με «αριστερούς» αντιφρονούντες. Τότε, σε μια Κοινοβουλευτική Ομάδα που θα κρατήσει όσο το «Μπεν Χουρ» θα τους εξηγήσει τα δεδομένα και θα ζη­τήσει τη στήριξή τους, για να υπογρά­ψει ένα νέο μνημόνιο με την Ευρώπη έναντι μικρότερου πλεονάσματος και έναρξης συζητήσεων για την απομείωση του χρέους. 

ΚΑΙ αν διαφωνήσουν -όπως εβδομά­δες υποστηρίζω δημοσίως- οι εκλογές με λίστα, τη Χρυσή Αυγή έξω να «πε­λεκά» τη Ν.Δ., το παλαιό ΠΑΣΟΚ στο κάδρο μέσω εξεταστικής και τον πρωθυπουργό να πετά έξω από την Κοινοβουλευτική Ομάδα όποιον του «κουνιέται» θα είναι μια... ρεαλιστική απειλή. Τόσο ρεαλιστική που κανείς δεν θα θέλει να τη δοκιμάσει. Ούτε μέσα ούτε έξω. 

(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-06/04/2015)