ΝΕΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΟΡΩΣΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

■ Ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμα και σύναψης δανείου με το Κρεμλίνο. 

■ Ρώσοι αξιωματούχοι αναφέρονται ευθέως στις χαμένες ευκαιρίες του παρελθόντος και στην αποτυχία συνεργασίες με τις παλαιότερες του ΣΥΡΙΖΑ κυβερνήσεις, με εξαίρεση εκείνες του Κώστα Καραμανλή. 

ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ, ΜΟΣΧΑ 

Η πολυθρύλητη διπλωματική «επανεκκίνηση», όταν γινόταν προσπάθεια να περιγραφούν οι αμερικανο-ρωσικές σχέσεις, με υπουργούς Εξωτερικών τη Χίλαρι Κλίντον και τον Σεργκέι Λαβρόφ και Προέδρους τους Μπαρακ Ομπάμα και Ντμίτρι Μεντβιέντεφ, δεν πραγματοποιήθη­κε ποτέ. Φαίνεται όμως ότι αποδίδει πλέον ένα εντελώς διαφορετικό, παραγωγικό και πολλά υποσχόμενο κλίμα που διαμορφώνε­ται σήμερα γύρω από το σχεδιαζόμενο «ξεπάγωμα» των ελληνο-ρωσικών σχέσεων - μια κοινή απόφαση του Αλέξη Τσίπρα και του Βλαντίμιρ Πούτιν, που θα επισφραγιστεί στις 8 Απριλίου, κατά τη συνάντηση των δύο ηγε­τών στο Κρεμλίνο. 

Οι σχέσεις Δύσης - Ρωσίας διέρχονται μια από τις χειρότερες στιγμές τους τις τελευ­ταίες δεκαετίες, όμως...
οι επισκέψεις Ελλήνων υπουργών το τελευταίο δίμηνο είναι ήδη περισσότερες απ' όσες τα δυόμισι χρόνια της συγκυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, οι οποίοι, παρά τις αρχικές τους διακηρύξεις, επέλεξαν συνειδητά να μην «ερεθίζουν» τους... συμμάχους μας. Έφτασαν, μάλιστα, να πρωταγωνιστούν σε αντιρωσικές κινήσεις, σχεδόν χωρίς να τους το ζητήσει κανείς, όπως, για παράδειγμα, με τις περιβόητες δηλώσεις Βενιζέλου για την ανάγκη να βομβαρδιστεί η Συρία και τις εσπευσμένες συναντήσεις του με τους εθνικιστές ηγέτες της Ουκρανίας, με­ταξύ των οποίων και η εξαφανισμένη σήμερα Γιούλια Τιμοσένκο, που περιφερόταν ως «δη­μοκρατική μασκότ» στις Συνόδους Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Επαναπροσέγγιση Αθήνας - Μόσχας 

Για το άνοιγμα μιας «νέας σελίδας», ενός «νέου κεφαλαίου» και την άνοδο σε «νέο επί­πεδο» των ελληνο-ρωσικών σχέσεων μιλούν πλέον όλοι οι αρμόδιοι αξιωματούχοι των δύο πλευρών, οι οποίες εργάζονται για τον εμπλουτισμό των συμφωνιών που θα επιτευ­χθούν την επόμενη εβδομάδα. 

Όλα δείχνουν ότι μεταξύ των «προωθημέ­νων» θεμάτων είναι η χαλάρωση του εμπάρ­γκο για τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα (προοπτική που ανοίγει πιθανότατα επίσης για Ουγγαρία και Κύπρο), οι διευκολύνσεις στην τιμή του ρωσικού φυσικού αερίου και τις ρήτρες προστίμου (take or pay) που θα έπρεπε να επιβληθούν στη χώρα μας λόγω της μείωσης της εισαγωγής του, αλλά πιθα­νώς θα χαριστούν από τη ρωσική πλευρά, καθώς και η επιτάχυνση και προώθηση προγραμμάτων τουριστικών, πολιτιστικών, όπως και στρατιωτικών - αμυντικών ανταλλαγών, ειδικά στους τομείς συντήρησης και εκσυγχρονισμού των ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων που διαθέτει η Ελλάδα. 

Ασαφές παραμένει μέχρι στιγμής εάν η Αθήνα και η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα θα είναι σε θέση σε τόσο σύντομο και πιεστικό από πλευράς Ευρώπης χρονικό διάστημα να ικανοποιήσουν έστω κάποιες από τις «επιθυ­μίες» της ρωσικής πλευράς, που κατανοεί μεν τις δυσκολίες και τους περιορισμούς των συνομιλητών της, αλλά δεν παύει να εκδηλώνει το ενδιαφέρον της για την ιδιωτικοποίηση ή, έστω, τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού σι­δηροδρομικού δικτύου, το λιμάνι της Θεσσα­λονίκης και τη συμμετοχή της Ελλάδας στον νέο ρωσικό «Νότιο Αγωγό», που έχει αποκτή­σει πλέον στη Ρωσία την ίσως εκνευριστική για πολλούς ονομασία «Τουρκικός Αγωγός». 

Διπλωματικός εκβιασμός 

Αρκετές από τις αποφάσεις αυτές εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις διαθέσεις των «εταίρων» της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και πέραν αυτής, οι οποίοι δεν κρύ­βουν την ενόχλησή τους για τη στροφή στις ελληνο-ρωσικές σχέσεις, έστω κι αν είναι εντε­λώς πρόωρο να κάνει κανείς λόγο για στρα­τηγικές ή ραγδαίες γεωπολιτικές ανατροπές, οι οποίες φυσικά και δεν θα υπάρξουν, στον βαθμό που η «λύση» του ελληνικού δράμα­τος θα δίνεται τους επόμενους μήνες και χρό­νια εντός του πλαισίου της ΕΕ. 

Όπως εξήγησε και κατά την πρόσφατη συνέ­ντευξή του στο ρωσικό πρακτορείο ITAR - TASS ο Έλληνας πρωθυπουργός, η Ελλάδα φιλοδο­ξεί να καταστεί συνδετικός κρίκος, γέφυρα της Ρωσίας και της Δύσης, να συμβάλει με τη δική της κατανόηση των ρωσικών διαθέσεων στη «συμφιλίωση» της Μόσχας με τους πλέον εχθρικούς προς τη Ρωσία κύκλους εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εντέλει στη διαμόρφω­ση μιας νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας στην Ευρώπη και όχι εναντίον της Ρωσίας. 

Ας ελπί­σουμε ότι είναι αληθείς και οι αντίστοιχες κατά περιόδους δηλώσεις της Άνγκελα Μέρκελ, ώστε να βρεθεί επιτέλους και το γρηγορότερο διέξοδος από την αυτοτροφοδοτούμενη λαίλαπα των κυρώσεων και τον φαύλο κύ­κλο του ουκρανικού θέματος και να επανέλθουν στο τραπέζι τα πραγματικά συμφέροντα των χωρών μας και της ηπείρου ως συνόλου. 

Αν και είναι προφανής ο διπλωματικός εκ­βιασμός της «τελευταίας λύσης», ο Αλέξης Τσίπρας έχει επανειλημμένως διαβεβαιώσει τους εταίρους μας ότι δεν τίθεται θέμα αί­τησης οικονομικής βοήθειας από τη Ρωσία, κάτι που, φυσικά, δεν θα μπορούσε να απο­κλειστεί υπό ορισμένες προϋποθέσεις και έχει προταθεί αορίστως από τη ρωσική πλευ­ρά, η οποία αναφέρεται προφανώς σε μικρά μονοψήφια «κεφάλαια κίνησης» και όχι στα απαραίτητα διψήφια ποσά που απαιτεί η ελ­ληνική οικονομία για να επιταχυνθεί και να αναπτυχθεί. 

Αιχμές για τους προηγούμενους 

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, «τρώγοντας έρχεται η όρεξη», παρατηρεί συνομιλητής μας από τη ρωσική πλευρά των εντατικών διαβουλεύσεων του τελευταίου διαστήμα­τος και «τα βήματα που θα γίνουν μοιάζουν με άλματα αν συγκριθούν με την ανυπαρξία σχέσεων τα πρόσφατα χρόνια». Ενδεικτικό των διαθέσεων είναι και το γεγονός ότι οι Ρώσοι συνομιλητές των Ελλήνων υπουρ­γών, όπως ο επικεφαλής του ρωσικού μο­νοπωλίου φυσικού αερίου Gazprom, Αλεξέι Μίλερ, αναφέρονται πλέον ευθέως στις χαμένες ευκαιρίες του παρελθόντος και στην αποτυχία συνεργασίας με τις προη­γούμενες του ΣΥΡΙΖΑ κυβερνήσεις, με εξαί­ρεση, φυσικά, τις κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή, που δεν ξεχνούν στη ρωσική πρωτεύουσα. 

«Και μόνο το γεγονός ότι η Ελλάδα επιδιώκει να καταγραφεί το δικαίωμά της να αναπτύσ­σει πολυμερείς διεθνείς σχέσεις με όποιους εταίρους η ίδια επιθυμεί, χωρίς απαραίτητα να διαρρηγνύει τις υπάρχουσες συμμαχικές της σχέσεις, αποτελεί ένα τεράστιο άλμα προόδου που πρέπει να χαιρετιστεί, καθώς όλο και συχνότερα καταγράφεται πλέον ότι ο κόσμος μας είναι και θα παραμείνει πολυπολικός, όσο κι αν επιδιώκουν το αντίθετο οι Ηνωμένες Πολιτείες», σχολίασε εμφανώς ευδιάθετος ο Ρώσος αξιωματούχος και συνομιλητής μας. 

«Εάν και εφόσον πετύχουμε αυτό που οι ηγέτες μας επιδιώκουν, να γνωριστούν, δηλαδή, καλύτερα και να επικοινωνούν συχνότερα και αποτελεσματι­κότερα οι κοινωνίες και οι επιχειρηματικές, καλλιτεχνικές και φοιτητικές μας κοινότητες, τότε πολλά θα μπορούσαν να γίνονται και να προωθούνται μελλοντικά, χωρίς απαραίτη­τα να "σημαίνει συναγερμός" σε άλλες πρω­τεύουσες, όπως ακριβώς συμβαίνει πλέον με τη γειτονική Τουρκία, την Αίγυπτο και το Ισραήλ, αλλά και άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής» που δεν έχουν βίζα με τη Ρωσία και αναπτύσσουν ανεμπόδιστα τις διμερείς με τη Μόσχα σχέσεις τους. 

Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για τη νέα κυβέρνηση και τη νέα ηγεσία του υπουργείου μας των Εξωτερικών, που έχει ακόμη να υπερπηδήσει τις εσωτερικές αγκυλώσεις και τις χαμαιλεοντικές στρεβλώσεις πολλών διπλωματών μας, οι οποίοι έσπευσαν σε δύο νύχτες να ντυθούν τα χρώματα του ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζοντας όμως να σκέφτονται και να δρουν μόνο με τον τρόπο που είχαν μάθει όλα τα προηγούμενα χρόνια... 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-02/04-08/04/15)