Πατέντες μεγάλης ισχύος πυρός

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΥΑΣΑΝ ΤΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΟ BMP-1 ΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟ ZU-23. 

Οι Έλληνες απέδειξαν πως είναι πολυμήχανοι και στον τομέα των οπλικών συστημάτων. Κατάφεραν να συνδυάσουν το τεθωρακι­σμένο όχημα μάχης (ΤΌΜΑ) ΒΜΡ- 1 με το αντιαεροπορικό σύστημα Ζu-23, και, όπως έδειξαν οι πρώτες δοκιμαστικές βολές που πραγματοποιήθηκαν στην 96 ΑΔΤΕ στη Χίο, αλλά και επόμενα στάδια του πιλοτικού αυτού προγράμματος, τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. 

Το Γενικό Επιτελείο Στρατού εκτιμά ότι ο συγκερασμός των δύο συστη­μάτων ρωσικής προέλευσης θα ...
επιφέρει ση­μαντική αύξηση της ισχύος πυρός στα νησιά χωρίς επιπλέον κόστος, λόγω εκμετάλλευ­σης υπαρχόντων μέσων, ανταλλακτικών και πυρομαχικών. Συγκεκριμένα, η μετασκευή αφορά στην αφαίρεση του πύργου με το πυ­ροβόλο 2Α28 των 73 χιλιοστών και την τοπο­θέτηση ανοιχτής κατασκευής με το δίδυμο πυροβόλο των 23 χιλιοστών ZSU-23-2. 

Την πρώτη μετασκευή των συγκεκριμέ­νων Τ0ΜΑ την είχε παρουσιάσει το 308 ΠΕΒ τον Νοέμβριο του 2013, σε συνδυασμό με την παρουσίαση και μετασκευασμένων Μ113 Α1, τα οποία έφεραν τόσο το ZSU-23-2, όσο και το πυροβόλο Μ-61Α1 Vulcan των 20 χιλιοστών. 0 συνδυασμός Μ113Α1 και ZSU-23-2 δεν προκρίθηκε. Αντίθετα, του ΒΜΡ-1 κρίθηκε ως ικανοποιητικός για την έναρξη δοκιμών απο­δοχής. Οι πρώτες δοκιμές πραγματοποιήθηκαν τον Δεκέμβριο του 2014, ήταν πολύ καλές, και το πιλοτικό πρόγραμμα προχωράει κανο­νικά για την πλήρη αποδοχή της «πατέντας». 

Πρακτικά, με τον συγκερασμό του ΒΜΡ-1 με το αντιαεροπορικό σύστημα Zu-23 δημιουργήθηκε ένα όπλο υποστήριξης Πεζικού, το οποίο, δυστυχώς, απουσιάζει παντελώς από το ελληνικό οπλοστάσιο, και σαφώς επρόκειτο για μια θετική εξέλιξη. Δεν έχει ωστόσο καμία σχέση με ένα σύγχρονο οπλικό σύστημα τις αποστολές του οποίου επιχειρεί να υποκαταστήσει. 

Όσο και αν η «πατέντα» αυτή με τον συνδυασμό των δύο συστημάτων επιφέρει σημαντική αύξηση της ισχύος πυρός στα νησιά χωρίς επιπλέον κόστος, είναι ένα οπλικό σύστημα με περιορισμένες επιχειρησιακές δυνατότητες στα σύγχρονα πεδία των επιχειρήσεων. 

Η έλλειψη ενός ισχυρού διαμετρήματος υποστήριξης των επιχειρήσεων Πεζικού στον Ελληνικό Στρατό έχει γίνει αντιληπτή από την ηγεσία του ΓΕΣ, η οποία, ορθώς, επιχειρεί να το αντιμετωπίσει εκ των ενόντων, δεδομέ­νων των γνωστών οικονομικών συνθηκών. Η ανάγκη παρόμοιων διαμετρημάτων για υποστήριξη του Πεζικού έχει φανεί με τον κα­λύτερο τρόπο στον πόλεμο της Συρίας, όπου μετασκευές πυροβόλων, και ειδικότερα των ZSU-23-2, σε κάθε είδος οχήματος, έχουν αποκτήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στις μάχες κυρίως σε αστικό περιβάλλον. 

Λύσεις όπως αυτή εγγυώνται μια αποτε­λεσματική παροχή πυρών υποστήριξης τόσο σε ισχύ πυρός, όσο και σε ρυθμό εκπεμπόμενων πυρών σε αποστάσεις μέχρι και 2,5 χιλιο­μέτρων. Τέτοια όπλα ίσως είναι περισσότερο ευέλικτα από τα πυρά αρμάτων μάχης, εξα­σφαλίζοντας πυκνή κάλυψη την οποία άλλα μικρότερα διαμετρήματα, όπως, για παράδειγμα, αυτά των 7,62 ή των 12,7 χιλιοστών, αδυνατούν να δώσουν. Εάν θα μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα της προστασίας του προ­σωπικού με κάποιον πύργο ελληνικής κατα­σκευής αλλά και αύξησης του διαμετρήματος στα 30 χιλιοστά, καθώς υπάρχουν δυνατότη­τες στην ελληνική αμυντική βιομηχανία, τότε θα μπορούσαμε να δούμε μια πιο εντυπωσι­ακή αύξηση πυρός για τις μηχανοκίνητες μο­νάδες του Πεζικού. Ωστόσο, οι επιτελείς του Στρατού που ανέλαβαν να φέρουν σε πέρας το πρόγραμμα κάτι περισσότερο θα ξέρουν. 

Ένα μειονέκτημα είναι ότι, παρά την προ­σπάθεια που καταβλήθηκε για να υπάρξει αύ­ξηση της προστασίας του προσωπικού με την τοποθέτηση πλαϊνών μεταλλικών πλακών, εντούτοις αυτοί παραμένουν εκτεθειμένοι από πυρά ελαφρών όπλων και θραύσματα, κυρίως από το οπίσθιο τόξο. 

(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-17/04/2015)