Όταν η διαφθορά υπονομεύει την Εθνική Άμυνα

Γράφει ο 

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ-Πρέσβης ε.τ 

Άρχισε με τον πρώην αναπληρω­τή Διευθυντή Εξοπλισμών Αντώνη Κάντα ένας νέος κύκλος αποκαλύψεων για τις προμήθειες που πληρώθηκαν κατά την αγο­ρά όλων σχεδόν των μεγάλων ο­πλικών συστημάτων. Ο μεγάλος αριθμός των ε­μπλεκομένων προσώπων και το ύψος των προμη­θειών καθιστούν σαφές ότι η διαφθορά είχε προσλάβει συστημικά χαρακτηριστικά. 

Η εξέλιξη αυτή κατέστησε θρασείς και ασύδοτους τους δωροδοκούντες, οι οποίοι εγκαθίδρυαν σχέσεις ...συνενοχής και πλήρους συνεργασίας με τους εντεταλμένους από την Πολιτεία ιθύνοντες, που έπαιρ­ναν τις αποφάσεις. 

Πώς θα ελέγχονταν, υπό τις συνθήκες αυτές, οι τιμές; Πώς θα υλοποιούνταν τα συμφωνημένα αντισταθμιστικά οφέλη; Πώς θα προαγόταν η ανάπτυξη της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας, όταν οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού αντι­πρόσωποι και μεσάζοντες των ξέ­νων εταιρειών και κατασκευα­στών είχαν προφανές συμφέρον να διατηρήσουν το υπάρχον καθεστώς αγοράς και να τορ­πιλίσουν την ανάπτυξη της εθνικής βιομηχανίας, που δεν προωθούσε άμεσα τα δικά τους συμφέροντα; 

Η εξέλιξη αυτή, προφανώς, δεν ήταν αναπόφευκτη. Απόδειξη ότι αυτά τα τέρατα και σημεία δεν συμβαίνουν σε όλες τις χώρες. Χαρακτη­ριστικό παράδειγμα είναι η γειτονική Τουρκία. Μέχρι τη δεκαετία του '80, η πολεμική βιομηχανία της Ελλάδος βρι­σκόταν σε καλύτερη θέση από αυ­τήν της Τουρκίας. Αμέσως μετά το 1974 είχαν αναληφθεί σημαντικές πρωτοβουλίες για τη θεμελίωση μιας αξιόλογης πολεμικής βιομηχανίας σε όλους τους τομείς. Η Τουρ­κία ξεκίνησε την προσπάθεια της αργότερα. Κυρίως μετά το embar­go που επέβαλε, λόγω Κυπριακού, το Αμερικανικό Κογκρέσο στις πω­λήσεις όπλων στην Τουρκία. Κατόρθωσε όμως να διαμορφώσει μια ο­λοκληρωμένη και σταθερή στρατη­γική για την ανάπτυξη της εθνικής πολεμικής βιομηχανίας και να οικο­δομήσει τους απαραίτητους θε­σμούς και τις διαδικασίες για τη συ­νεργασία του κρατικού και του ιδιωτικού τομέα και την υλο­ποίηση μεγάλων και φιλόδο­ξων προγραμμάτων. Η εθνι­κή πολεμική βιομηχανία ανήχθη από την Άγκυρα σε μεγάλο εθνικό στόχο, η κατάκτηση του οποίου ταυτίζεται με τις φιλοδοξίες της να καταστεί περιφε­ρειακή και ταυτόχρονα βιομηχανική και τεχνολο­γική δύναμη. 

Η συνήθης αναφορά στους εξοπλισμούς υποτιμά και υποβαθμίζει τη συμβολή της πο­λεμικής βιομηχανίας στην ανάπτυξη μιας χώρας, ιδιαίτερα την τεχνολογι­κή. Η Άγκυρα κατόρθωσε να συνδέ­σει και να συντονίσει με την προσπάθειά της αυτή τα ερευνητικά της κέντρα και τα πανεπιστήμιά της, ιδιαίτερα τα πολυτεχνεία της, και ν΄ αναπτύξει το ερευνητικό της δυναμι­κό. Στη σημερινή εποχή των συνε­χών τεχνολογικών εξελίξεων και της καινοτομίας, έχει τεράστια σημασία το τεχνολογικό προβάδι­σμα. 

Η κατιούσα, παράλληλα, πορεία που ακολούθησε η Ελλάδα κατά τις τελευταίες τρείς δεκαετίες, αναδεικνύει το μέγεθος του πολιτικού της προβλήματος, που υπονόμευσε την ανάπτυξη και την πρόοδό της σε ό­λους τους τομείς. Η κομματοκρατία, η διαφθορά, ο φθηνός λαϊκισμός και η έλλειψη σταθερής στρατηγικής και εθνικού σχεδίου, καθήλωσαν τη χώ­ρα. Οδήγησαν και στον συγκεκριμέ­νο τομέα της εθνικής άμυνας σε σπατάλη πολύτιμων πόρων χωρίς να επιτευχθεί με αυτούς το αποτέλεσμα που ήταν δυνατό να επιτευχθεί και να διασφαλισθεί η άμυνα της χώρας και η ανάπτυξη της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας. Αντιθέτως, οι συνεχείς αποκαλύψεις και συζητήσεις για τα σκάνδαλα στον τομέα της ε­θνικής άμυνας, δυσφημούν και δια­σύρουν την ανάγκη των αμυντικών δαπανών και πλήττουν με ένα άλλο τρόπο την εθνική άμυνα. 

Χαρακτηριστική είναι η συζήτηση στη βουλή της προτάσεως του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύσταση εξεταστικής επι­τροπής για το θέμα των καθηλωμέ­νων υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού και γενικότερα του καθεστώτος των ναυπηγείων Σκαραμα­γκά. Το κόστος των υποβρυχίων έχει σχεδόν καταβληθεί από το Πολεμικό Ναυτικό. Τα υποβρύχια, όμως, δεν παρεδόθησαν και το ναυπηγείο βρί­σκεται σε πλήρη αποτελμάτωση. Η διαχείριση του προγράμματος της κατασκευής και του εκσυγχρονι­σμού των υποβρυχίων του Πολε­μικού Ναυτικού και της ιδιωτικοποιήσεως των ναυπηγείων Σκα­ραμαγκά είναι μνημείο κομματι­κής ιδιοτέλειας, πολιτικής ασχε­τοσύνης, διαφθοράς και αδιαφο­ρίας για την κατάσταση της εθνι­κής άμυνας. 

Τα υποβρύχια είναι απολύτως α­παραίτητα στο Πολεμικό Ναυτικό για την άμυνα του Αιγαίου και την υπο­στήριξη των ζωτικών εθνικών συμφερόντων της χώρας. Παραμένουν, όμως, υπό ομηρεία, με προφανή κίνδυνο να προηγηθεί η Τουρκία στην παραλαβή των δικών της έξη παρομοίων υποβρυχίων που κατα­σκευάζονται στα δικά της ναυπηγεία. 

Οι συζητήσεις στη Βουλή επικε­ντρώθηκαν περισσότερο στην αποκόμιση πολιτικού οφέλους από την καταγγελία του σκανδάλου και των υπευθύνων γι' αυτό, παρά στη λύση του προβλήματος που έχει δημιουρ­γηθεί από το σκάνδαλο. Ασφαλώς, οι υπεύθυνοι πρέπει να καταγγέλλο­νται και να λογοδοτήσουν ενδεχομέ­νως ενώπιον της Δικαιοσύνης για τις ευθύνες τους. Ευθύνη όμως όλων σήμερα είναι και να εξευρεθεί λύση για την αποπεράτωση των υποβρυ­χίων και την έγκαιρη παράδοσή τους στο Πολεμικό Ναυτικό. 

Οι σχεδιασμοί της Άγκυρας και π εντεινόμενη εσωτερική πολιτική α­στάθεια, δεν αφήνουν περιθώριο για περαιτέρω αδράνεια και υποτίμηση των κινδύνων. Η έγκαιρη προετοιμασία και η διαφύλαξη και παρασκευή των αναγκαίων μέσων αποτροπής είναι επιταγή στοιχειώδους σωφροσύνης και παράγοντας σταθερότητας και ειρήνης 

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε η δια­φθορά, η μικροπολιτική ιδιοτέλεια και ο εφησυχασμός να καταφέρουν νέο πλήγμα στην εθνική άμυνα και στη χώρα. 

(TO ΠΑΡΟΝ- 22/12/2013)