Όταν πέφτουν οι μάσκες ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

του Μιχάλη Ιγνατίου 

Ουάσιγκτον 

Μερικές φορές συμβαίνουν πράγματα που σε αναγκάζουν να αναρωτηθείς για τις προθέσεις, τις σκέψεις και τους σχεδιασμούς των ανθρώπων, ειδικά όταν πρόκειται για ιστο­ρικά γεγονότα. Μετά το θάνατο του Γλαύκου Κληρίδη, ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης μίλησε για τον αποθανόντα Κύπριο ηγέτη ως να ήταν ο εθνάρχης του Ελληνισμού, και μάλιστα κάλεσε όλους μας να προσπαθήσουμε να πραγματοποιήσουμε το όνειρό του για την Κύπρο. Και, προφανώς, ομιλεί για τη σαπουνόφουσκα της «επανένωσης», χωρίς να εξηγεί ότι η Κύπρος στην ουσία θα πρέπει να παραχωρήσει απίστευτα δικαιώματα στην Τουρ­κία-όχι στους Τουρκοκύπριους.... 

Ο κ. Σημίτης αλλά και ο μακαρίτης ο Κληρίδης όταν βρισκόταν εν ζωή προσπάθησαν πολύ να μειώσουν τη σημασία ενός γεγονότος που συνέβη κατά τη συνάντησή τους στην Αθήνα όταν ελήφθη η απόφαση να μην μεταφερθούν οι ρωσικοί πύραυλοι S-300 στο νησί. Ο πρώην Πρόεδρος της Κύπρου ήταν τόσο οργισμένος για την εξα­πάτηση του ίδιου και του κυπριακού λαού, που είπε στον κ. Σημίτη ότι «μας προδώσα­τε όπως η χούντα το 1974…). Πρόκειται για δήλωση φωτιά από έναν πολιτικό όπως ο Κληρίδης που απέφευγε τους χαρακτηρισμούς ακόμα και γι΄αυτούς που τον καθύ­βριζαν για τις θέσεις του στο Κυπριακό. Οι συνεργάτες του Κληρίδη ούτε θέλουν να θυμούνται το γεγονός αλλά αναμένω με… αγωνία τη διάψευση τους για το σοβαρότατο αυτό ζήτημα. Όπως και την τοποθέτη­ση του πρώην πρωθυπουργού της Ελλάδας. 

Την περασμένη εβδομάδα ο κ. Σημίτης επισκέφθηκε την Κύπρο για να παρουσιάσει το βιβλίο του Γιώργου Βασιλείου – ναι, το ίδιο βιβλίο που έβγαλε «σκάρτο» ο Θε­όδωρος Πάγκαλος. Είπε πολλά και διάφο­ρα ο πρώην πρωθυπουργός, όλα άκρως προκλητικά, και θα έλεγα ότι απέχουν από την αλήθεια και από την πραγματικότητα. Πριν από το δημοψήφισμα του 2004, με άρθρο μου στην Ημερησία, του αναγνώρι­σα τη μεγάλη προσπάθεια για ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε, δίνοντας δυστυχώς -όταν ήταν πρωθυπουργός- υποσχέσεις στον Φερχόϊγκεν που δεν μπορούσε να αποδε­χτεί αργότερα ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Θεώρησα ότι έπρεπε να του αναγνωρίσω τις προσπάθειες και μάλιστα υπέβαλα και το ερώτημα: Μήπως έπρεπε να δώσει ση­μασία στα λόγια του ο κυπριακός λαός; Δεν γνώριζα τότε όσα γνωρίζω σήμερα… 

Ο πρώην πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι «μΙα από τις μεγάλες παθογένειες της στρα­τηγικής του Ελληνισμού ήταν η απουσία ρεαλιστικής αντίληψης και προσέγγισης του θέματος καθώς και το έλλειμμα κατα­νόησης της σημασίας του χρόνου». Και με την ευκαιρία επιτέθηκε στον Ανδρέα Πα­πανδρέου και τον Σπύρο Κυπριανού επειδή απαιτούσαν τα αυτονόητα: την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποί­κων και την εφαρμογή των τριών ελευθεριών. Προσέξτε: Οι δύο ηγέτες απαιτούσαν το σεβασμό των δικαιωμάτων του Ανθρώπου και ο κ. Σημίτης τους ασκεί κριτική γι΄αυτό. Την ίδια απαράδεκτη κριτική ασκεί όλα αυτά τα χρόνια και η Άγκυρα. 

Ο πρώην πρωθυπουργός μάς συμβου­λεύει να είμαστε ρεαλιστές και στην περίπτωση της Κύπρου ρεαλισμός σημαίνει να παραδώσουμε το νησί στην επιρροή της Τουρκίας, να δώσουμε το 50% των πόρων από το φυσικό αέριο στην Άγκυρα. Και να περάσουν οι αγωγοί από το τουρκικό έδαφος για να ελέγχουν πλή­ρως οι Τούρκοι τη ροή του κυπριακού φυσικού αερίου. Αυτή είναι η θέση των αυτοαποκαλούμενων ρεαλιστών, η οποία θα είναι καταστροφική για τους Έλληνες της Κύπρου. Εάν συμβούν τα παραπάνω, η μοναδική επιλογή των Ελληνοκυπρίων θα είναι η μετανάστευση… 

Ο κ. Σημίτης ισχυρίστηκε επίσης ότι «η ρεαλιστική και πραγματιστική προσέγγι­ση που υποστήριξαν ο Γιώργος Βασίλειου και ο Γλαύκος Κληρίδης είναι περισσότερο αναγκαία παρά ποτέ». Και αποσιωπά ότι ο Κληρίδης ήταν αυτός που ΣΚΟΤΩΣΕ στην κυριολεξία την πρωτοβουλία του Βασι­λείου για διευθέτηση του Κυπριακού… Ως γνωστόν, για να νικήσει τότε τον Βασιλείου στις προεδρικές εκλογές, ο Κληρίδης φόρε­σε ελληνική φουστανέλα και σκαρφίστηκε το θέμα των S-300 -που κόστισαν εκα­τομμύρια-, το οποίο του ακύρωσε αργότερα ο Σημίτης χωρίς καν να τον ακούσει… 

Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος για τρεις ηγέτες που νομίζαμε πως ήταν άλλοι…  

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-05-11/12/2013)