Μάχη για την εξουσία και ένα ραντεβού στις ΗΠΑ που δεν έγινε

του Μιχάλη Ιγνατίου 

Ουάσιγκτον 

Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι πεπεισμένος πως πίσω από τα μύρια προβλήματά του και τις προσπάθειες ανατροπής του βρίσκονται οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ. Όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές ο ίδιος δεν είχε υποστηρίξει με στοιχεία τον ισχυρισμό του, αλλά οι δικοί του άνθρωποι υποστήριζαν ότι η αντίστροφη μέτρηση γι΄αυτόν άρχισε μετά την επίσκεψή του στο Λευκό Οίκο, στις 16 του περασμένου Μαΐου. 

Χωρίς να υιοθετούμε τα λεγόμενα των ισλαμιστών, που μπορεί και να πηγάζουν από την παράκρουση του... πάσχοντος από οξύτατη κλειστοφοβία ηγέτη τους, θυμί­ζουμε ότι μετά την αναχώρηση του κ. Ερντογάν από την Ουάσιγκτον έγινε γνωστό ότι οι συνομιλίες του με τον Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα συνοδεύτηκαν από την επισήμανση ότι κυριαρχήθηκαν από ισχυρές δια­φωνίες για τα θέματα της Συρίας, της Χαμάς και των σχέσεων με το Ισραήλ. Λέγεται ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός προσέβαλε τον Αμερικανό ηγέτη, όταν ο τελευταίος τού ζήτησε να μην επισκεφθεί τη Λωρίδα της Γάζας. Από τότε και μέχρι σήμερα, οι κ.κ. Ομπάμα και Ερντογάν μίλησαν τρεις φορές, ενώ πριν από τη 16η Μαΐου συνομιλούσαν συχνότατα και ο Αμερικανός Πρόεδρος ομολόγησε ότι ζητούσε και συμβουλές από τον πρωθυπουργό της Τουρκίας για την ανατροφή των δύο θυγατέρων του. 

Στις αρχές Ιουνίου πραγματοποιήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, την Άγκυρα και σε άλλες πόλεις της Τουρκίας μεγάλες διαδηλώσεις εναντίον του ισλαμιστή ηγέτη. Ο κ. Ερντογάν ζορίστηκε και για μερικές ήμερες λέγεται πως είχε απωλέσει τον έλεγχο. Όμως επανήλθε δριμύτερος, αφού περιόδευσε στη Βόρειο Αφρική αναζητώντας χώρα να τον… δεχτεί, όπως τον ειρωνεύτηκαν οι αντίπαλοι του. Για τις διαδηλώσεις κατηγόρησε χωρίς στοιχεία το Ισραήλ και λιγότερο την Αμερική, αν και στην Τουρκία -όπως παλαιότερα στην Ελλάδα- ο προσφιλής εχθρός είναι η CΙA. 

Από τότε απώλεσε τους συμμάχους του στην Αίγυπτο. Η πτώση της Μουσουλμανι­κής Αδελφότητας ήταν ένα γεγονός που τον τσάκισε, διότι είχε πιστέψει πως το όνειρο του να ηγηθεί του μουσουλμανικού κόσμου έπαιρνε σάρκα και οστά. Ο κ. Ερντογάν εξαπέλυσε τα βέλη του ξανά προς το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, αν και ο Λευκός Οίκος και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ τάχθηκαν αρχικά εναντίον των πραξικοπηματιών. 

Έχει μεγάλη σημασία η εξής λεπτομέρεια: Στις 16 Μαΐου, μετά την επίσκεψη στο Λευκό Οίκο, είπε στους παριστάμενους δημοσιογράφους ότι επόμενος σταθμός του ήταν το Σαν Φρανσίσκο, όπου θα συναντούσε τον Γκιουλέν. Λέγεται -χωρίς να βάζω το χέρι μου στη φωτιά- ότι ο εξόριστος στις ΗΠΑ ιμάμης δεν εμφανίστηκε στο ραντε­βού. Τα προβλήματα στις σχέσεις του με τον Γκιουλέν, που ουσιαστικά τον ανέδειξε στην εξουσία ξεκίνησαν το καλοκαίρι. Η κρίση κορυφώθηκε τις προηγούμενες εβδομάδες και η σύγκρουση, που συνοδεύεται από τις κατάρες του ιμάμη, είναι απίστευτα σκληρή. 

ΕΡΩΤΗΜΑ: Μπορεί να γίνει πρόβλεψη για την κατάληξη αυτής της σύγκρουσης; Πρώτα απ' όλα, είναι μάχη μεταξύ πρώην συμμάχων, με την οποίο δεν έχουν σχέση οι Κεμαλιστές, αν και ο Γκιουλέν τους έχει προσεγγίσει. Είναι περίεργη έως ύποπτη η στάση του Προέδρου Γκιούλ και του Αχμέτ Νταβούτογλου, οι οποίοι -γνωστοί και ως οπορτουνιστές- θα ακολουθήσουν τους νικητές. Εάν επικρατήσει ο κ. Ερντογάν, θα γίνει «σφαγή» και μεγάλο ξεκαθάρισμα στο ΑΚΡ και είναι σχεδόν ΣΙΓΟΥΡΗ η επιβολή πε­ριορισμών των δημοκρατικών διαδικασιών για ένα διάστημα· εάν επικρατήσει ο Γκιου­λέν, θα δώσει το «δαχτυλίδι» στον Γκιούλ. 

Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν πρόκειται να πέσει χωρίς να δώσει τη μάχη μέχρι την υστάτη. Από τη στιγμή που οι ανακριτικές Αρχές άγ­γιξαν μέλη της οικογένειάς του, θα παλέψει με νύχια και με δόντια για να διασωθεί. Είναι δύσκολο, αλλά όχι αδύνατον. Ο μηχανισμός του κόμματος είναι μοιρασμένος μεταξύ του ιδίου και του Γκιουλέν. Το ίδιο συμβαί­νει στο Στρατό και στην Αστυνομία. Εάν δεν «τα βρουν» ο Ερντογάν και ο ιμάμης, θα γίνουμε μάρτυρες ανεξέλεγκτων καταστά­σεων στη γειτονική χώρα… 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-24-30/12/2013)